“อี้เหยาได้เวลากลับจวนแล้ว” เซวียเหลียงเฟยที่เดินมาตามนางกล่าว หลี่อี้เหยาเพียงพ้นสายตาเขาไปเล็กน้อยกลับมีบุรุษอื่นเข้ามายุ่มย่ามกับนางแล้ว ชายผู้นี้เซวียเหลียงเฟยไปสืบมาหมดแล้ว เขาคืออาจารย์จางฮั่นเจ๋อ เป็นอาจารย์ของนาง และเพราะว่าอาจารย์จางได้พูดบางอย่างกับนาง ทำให้นางไม่ยอมไปเรียนที่สำนักศึกษาอีก
“เจ้าค่ะ” หลี่อี้เหยารับคำของเซวียเหลียงเฟย ก่อนจะหันมามองท่านอาจารย์จาง “ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ ท่านอาจารย์” หลี่อี้เหยากล่าวก่อนจะยอบกายคำนับเล็กน้อยแล้วเดินตามหลังพี่ชายออกไป ท่านอาจารย์จางมองตามหลังนางด้วยแววตาขุ่นเคืองใจเล็กน้อย เซวียเหลียงเฟยเหตุใดถึงได้ขัดขวางเขานัก หลายครั้งแล้วที่เขาพยายามเข้าหาหลี่อี้เหยา แต่กลับไม่ได้พบนางเลยแม้สักครั้ง เพียงได้พูดคุยสักเล็กน้อยยังถูกมันผู้นี้ขัดขวางอีก
“เจ้านี่ช่างเป็นสตรีที่งดงามนัก บุรุษหลายคนถึงได้เอาแต่จ้องมองเจ้า แม้กระทั่งองค์ชายสิบก็ตาม” เซวี
