การที่ได้เห็นคนที่เรารักหลั่งน้ำตาให้กับผู้ชายคนอื่นมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บใจ และนึกเกลียดตัวเองที่วันนั้นปล่อยเธอเดินออกไปจากชีวิตด้วยความชะล่าใจว่ายังไงซะเธอก็ไปไหนไม่พ้น
ถ้าวันนั้นไม่ปากหนัก เรื่องทุกอย่างคงไม่บานปลายมาขนาดนี้
“แหวน...” เสียงของแม่หยาดทำให้แหวนที่กำลังยืนร้องไห้หันไปสนใจแม่หยาดทันที
“แม่... แม่ฟื้นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหม” แหวนปาดน้ำตาและรีบเดินไปหาแม่ของเธอ
“ตามเขาไปไหมลูก อธิบายให้เขาเข้าใจสิ แหวนไม่ได้ทำอะไรผิดนะ”
“ไม่เอาหรอกแม่ สุดท้ายก็ไปกันไม่รอดอยู่ดี เขาเป็นลูกคนเดียว ยังไงเขาก็ทิ้งแม่เขาไม่ได้ แม่ก็รู้ว่าแม่เขาไม่ได้ป่วยจริง ๆ นี่คะ ถ้าฝืนคบต่อยังไงแหวนกับแม่เขาก็ต้องกล้ำกลืนฝืนใส่กัน คราวนี้คนที่ลำบากใจก็จะเป็นทอมที่เป็นคนกลาง สุดท้ายก็ไม่มีใครที่มีความสุข” แหวนยิ้มทั้งน้ำตาขณะพูด
ครับ แม่ของไอ้นั่นไม่ได้ป่วย แค่อ้างว่าป่วยเพื่อให้ลูกชายกลับไปอยู่
