ตอนที่ 3 แตกสลาย

1785 คำ

ขุนพล กดเบอร์โทร ของมุกตาพา ทันทีเพื่อจะถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ว่าโทรไม่ติด ไม่มีสัญญาณ เขาพยายามกด แต่ก็เหมือนเดิม เขาเปลี่ยนมาเป็น โทรเข้าไลน์ แต่ก็ไม่มีสัญญาณอะไรเลย ทำให้ตอนนี้ ขุนพลรู้สึกร้อนใจเป็นที่สุด “รับสิ มุก รับสิ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มุก รับสิ “ ขุนพลเอ่ยเสียงเข้มมือก็พยายามกดโทรศัพท์ติดต่อไปที่มุกตาพา แต่ก็เหมือนเดิมติดต่อไม่ได้ ขณะที่ขุนพลกำลังพยายามติดต่อไปที่มุกตาพา ก็มีสายเรียกเข้า เมื่อดูชื่อก็คือ เทพฤทธิ์ เพื่อนรักของเขานั่นเอง “ฮัลโหล” “ไอ้ขุน มึงหายไปไหนมาวะ กูติดต่อมึงไม่ได้เลย กูคิดว่ามึงเป็นอะไรหรือเปล่า “เทพฤทธิ์เอ่ยเสียงดังมาตามสาย “เออ เกิดเรื่องนิดหน่อย มึงจะตะโกนทำไม หูกูจะแตกอยู่แล้ว และอีกอย่างกูก็ยังไม่ตายโว้ย” “เออ กูคิดว่ามึงเสียใจมากจนไม่อยากติดต่อใครกูกลัวมึงจะคิดสั้นนะสิไอ้ขุน” เทพฤทธิ์บอกเพื่อนรักเสียงเข้ม เพราะเขาพยายามที่จะติดต่อขุนพลเพราะเขาคิดว่าขุนพลคงจะกำลังเสียใจ “เดี๋ยวไอ้เทพ มึงพูดถึงเรื่องอะไร แล้วทำไมกูต้องเสียถึงขั้นอยากตายวะ” “นี่มึงอย่าบอกว่ามึงทำใจได้แล้วเหรอ มึงเข้มแข็งขนาดนั้นเลยเหรอวะ ขุน มึงนี่สุดยอดจริง ๆ วะ “ เทพฤทธิ์ยังคงพูดต่อ แต่คนฟังอย่างขุนพลได้แต่ขมวดคิ้วว่าเพื่อนหมายถึงอะไรกันแน่ “เดี๋ยว ไอ้เทพ มึงพูดเรื่องอะไร กูไม่เข้าใจมึงอธิบายให้กูรู้เรื่องหน่อยได้ไหมวะ” “มึงพูดเหมือนมึงไม่รู้เรื่องนี้ไอ้ขุน ตกลงมึงหายไปไหนมากันแน่” เทพฤทธิ์เริ่มเอะใจเมื่อเพื่อนรัก พูดเหมือนไม่รู้อะไรเลย ขุนพลเองก็สงสัยในคำพูดของเพื่อนเช่นกันว่าพูดแบบนี้หมายถึงอะไรกัน แน่ “กูอยู่โรงพยาบาล เกือบอาทิตย์ มีเรื่องนิดหน่อยวะ ว่าแต่มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะเทพ มีเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอ” “มิน่า กูพยายามโทรหามึง มึงไม่รับ ได้ขุน กูก็นึกว่ามึงกำลังหลบไปรักษาแผลใจ “ “ไอ้ห่าเทพ พูดให้มันรู้เรื่องหน่อย มึงหมายความว่าอะไร “ ขุนพลถามเพื่อนอีกครั้ง “ก็เรื่องที่มุกตาพาแต่งงานนะสิ กูก็นึกว่ามึงรู้เรื่องแล้ว ซะอีก “ “มึงว่าอะไรนะไอ้เทพ ใครแต่งงาน พูดใหม่อีกทีซิ” ขุนพลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ และคิดว่าตัวเองหูฝาด หรืออาจจะฟังผิดไป “มุกตาพา คนรักของมึง นั่นละ เธอแต่งงานแล้ว อย่าบอกนะว่ามึงไม่รู้เรื่องนี้นะไอ้ขุน” เทพฤทธิ์ถามตามสายมาแต่ว่าตอนนี้มีเพียงความเงียบ จากปลายสาย เท่านั้น “ไอ้ขุน ไอ้ขุน มึงได้ยินที่กูพูดหรือเปล่าวะ ขุน มึงเป็นอะไรหรือเปล่า” เทพฤทธิ์ เรียกตามสายมาเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากเพื่อนรักเลย “ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมวะ มึงอำกูเล่นใช่ไหมวะ เทพมุกจะแต่งงานกับคนอื่นได้ยังไง ก็เราสัญญากันแล้วว่าเราจะแต่งงานกัน หลังจากเรียนจบ” ขุนพลพรั่งพรูคำพูดราวกับคนเสียสติ เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนรักบอก หญิงคนรัก ของเขาแต่งงานแล้ว จะเป็นไปได้เช่นไร “กูไม่ได้อำมึงเล่นนะโว้ย ไอ้ขุน ไม่เชื่อมึงก็โทรไปถามเธอเองเลยข่าวงานแต่งออกจะใหญ่โต ที่สำคัญเจ้าบ่าวแก่คราวพ่อเลยวะ “ เทพฤทธิ์ยังคงพูดต่อ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มุกจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน ไม่จริง เป็นไปไม่ได้หรอก “ขุนพลเอ่ยเสียงพึมพำ “ ไอ้ขุน มึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะ ขุน ได้ยินกูเรียกไหมขุน” ขุนพลไม่ได้ยินเสียงเรียกของเทพฤทธิ์ด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้เขารู้สึก อื้ออึงในหู สมองคิดถึงแต่คำบอกเล่าของเพื่อนรักเกี่ยวกับมุกตาพา คนรักของเขา มือหนากดโทรเบอร์ของมุกตาพา แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เลย เขานิ่งคิดก่อนจะนึกออกว่า เขามีเบอร์โทรของบ้านเธออยู่ เขาจึงกดหมายเลยโทรศัพท์ของบ้านเธอทันทีเขารอสัญญาณสักพักก็มีคนรับที่ปลายสาย “บ้านพัฒนศาล ค่ะ“ “ขอสายคุณมุกตาพาครับ “ “คุณมุก ไม่อยู่ค่ะ “ “ไปไหนทราบไหมครับ “ “อ้อ คุณมุกไป ฮันนี่มูลที่ภูเก็ตค่ะ “ “อะไรนะครับ ฮันนี่มูลเหรอครับ คุณมุกแต่งงานแล้วอย่างนั้นเหรอครับ “ ขุนพล พยายามเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้ หัวใจเขาแทบจะแตกเป็นเสี่ยงเมื่อได้ยินคำบอกเล่าจากปลายสาย “ค่ะ คุณมุกเพิ่งจะแต่งงานเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ แล้วตอนนี้ก็ไปฮันนี่มูนที่ภูเก็ตค่ะ” เมื่อได้ยินคำตอบ จากปลายทำให้มือหนากำโทรศัพท์แน่นก่อนจะค่อย ๆ วางลงราวกับหมดแรง “ฮัลโหล ฮัลโหล” เสียงปลายสายเอ่ยเรียกดังไม่หยุดแต่ว่าตอนนี้ขุนพลไม่ได้ยินอะไรแล้ว เขานิ่งงันไปราวกับคนสติหลุดลอย “คุณขุน เป็นอะไรหรือเปล่าคะ “ ภาวินีเดินเข้ามาหาเขานั่งนิ่งดวงตาเลื่อนลอย เมื่อเธอแอบได้ยินชายหนุ่มคุยโทรศัพท์เมื่อสักครู่ “ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ มุก ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ ที่ผ่านมาคุณแค่หลอกผมอย่างนั้นเหรอ”ขุนพลได้แต่เอ่ยพึมพำอย่างเลื่อนลอย “คุณขุน คุณเป็นอะไรคะ”ภาวินีได้แต่จับไปที่แขนแกร่งและเขย่า เพื่อเรียกเขา “ผมจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ “ “แต่ว่าคุณหมอ” “ผมจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ รบกวนคุณช่วยจัดการให้ผมด้วย” “เอ่อค่ะ ได้ค่ะ “ จากนั้น ภาวินีและ ขุนพลก็ออกจากโรงพยาบาล และสิ่งแรกที่เขาทำก็คือไปที่บ้าน ของมุกตาพา เพื่อให้แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็เหมือนเดิมคือ ไม่ได้พบเธอ ขุนพลได้แต่พาร่างกายที่เหมือนไร้วิญญาณกลับ บ้านที่เชียงราย เพียงเท่านั้น จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็ 8 ปีแล้ว เขาและเธอเหมือนคนที่ตายจากกันไปแล้ว “ผู้หญิง ใจร้าย ใจโลเล หลอกลวง หลายใจ “ เสียงทุ้มเอ่ยพึมพำ ก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มหมดในครั้งเดียวและก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เวลาที่เขานั่งดื่ม บรั่นดีก็มักจะนึกถึง เรื่องราวนในอดีตตลอด และก็เป็นเขาที่รู้สึกเจ็บปวดและทรมาน ทั้ง ๆ ที่เขาเคยคิดว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงหลายใจคนนี้แล้ว แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นเพราะในใจลึก ๆ เขาไม่มีทางจะลืมเธอได้เลยแม้สักวินาทีเดียว และเขาก็จะใช้ เหล้าเป็นตัวช่วยให้เขานอนหลับไปได้ในแต่ละวัน บ้านบริรักษ์ “พ่อคะ อาทิตย์หน้า มุกต้องไปเชียงรายนะคะพ่อ “ “ จะไปเรื่องที่ดินแปลงนั้นเหรอ ลูก “คุณมนตรีเดินเข้านั่งข้าง ๆ ขณะที่เอ่ยถาม “ค่ะคุณพ่อ มุกจะไปดูซะหน่อย เพราะ ว่ามุกอยากจะไปดูว่าที่แปลงนั้นจะทำอะไรได้บ้างค่ะ” “ พ่อเคยไปดูที่แปลงนั้นครั้งหนึ่งนะ เป็นแปลงที่สวยและทำเลดีมาก แต่ว่า อำนาจให้ชาวบ้านเข้าไปทำกินฟรี ๆ มานานแล้วถ้ามุกเข้าไป จะต้องจัดการให้ดีนะลูก เพราะมันเกี่ยวกับชาวบ้านที่นั้น เพราะถึงแม้จะเป็นที่ของเราแต่ว่า พวกเขาใช้ที่ตรงนั้นทำกินมานานมันย่อมกระทบกับพวกเขาแน่ ๆ ถ้าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไร” “ค่ะคุณพ่อ ไม่ต้องห่วงค่ะ มุกจะระวังและจัดการให้ดีค่ะ ว่าแต่คุณพ่อ จะไปสิงคโปร์วันไหนคะ” “พรุ่งนี้ พ่อให้เลขาจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินพรุ่งนี้ตอนเช้า นะ พ่อถึงได้มาหามุกก่อนเพราะพรุ่งนี้เช้าพ่อต้องออกดินทางแต่เช้านะ” “ถ้าอย่างนั้นคุณพ่อเดินทางปลอดภัยนะคะ” “อือ เอาละ พ่อต้องกลับบ้านแล้ว ว่าแต่ พวกนั้นยังมารบกวนมุกอีกหรือเปล่าลูก “ คุณมนตรีเอ่ยถามถึงครอบครัวของทะนง ญาติห่าง ๆของคุณอำนาจ มักจะมาหาเรื่องเธอตลอดเวลาหลังจากที่คุณอำนาจแต่งงานกับเธอและจากไป และยิ่งไม่พอใจเมื่อรู้ว่า สมบัติทุกอย่าง คุณอำนาจทำพินัยกรรมยกให้มุกตาพาทั้งหมดนั่นเอง “ก็มีบ้างค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ มุกจัดการได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง “ “อือระวังตัวด้วยนะลูกคนพาลยังไงมันก็จะทำทุกวิถีทาง เพื่อทำร้ายเรา โดยไม่สนว่าถูกหรือผิด” คุณมนตรีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ใช่ท่านเป็นห่วงมุกตาพา มาก เพราะการแต่งงานของเธอทำให้เกิดความไม่พอใจกับคนพวกนั้นเป็นอันมาก และเพราะอย่างนี้อำนาจเพื่อนของเขาจึงอยากแต่งงานกับมุกตาพา และยกสมบัติทั้งหมดให้กับเธอ “ค่ะพ่อ พ่อกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ นี่ก็เย็นแล้ว มุกดูแลตัวเองได้ค่ะ พ่อ “ “อือ พ่อได้ยินแบบนี้พ่อก็วางใจ ถ้ามีอะไร โทรบอกพ่อได้ตลอดเวลานะ มุก เอาละพ่อไปละ “ “ค่ะ สวัสดีค่ะพ่อ เดินทางปลอดภัยนะคะ “ “อือ พ่อไปละ “ คุณมนตรีเดินออกไปขึ้นรถที่คนขับจอดรออยู่ที่คฤหาสน์หรูและก็กลับบ้านไป เมื่อพ่อของเธอกลับไปแล้ว มุกตาพาก็นั่งอะไรเพลิน ๆ ต่อ และก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง เมื่อเธอกลับมาที่บ้านเธอก็ต้องอยู่กับความเงียบเหงา ภายในคฤหาสน์หรูหลังนี้เพียงคนเดียวตลอดระยะเวลา 7 ปีที่ผ่านมา หลังจากคุณอำนาจตายไปและเธอก็จำประโยคที่คุณอำนาจเอ่ยก่อนจะสิ้นลม “มุก อาต้องขอโทษที่ทำให้มุกต้องสูญเสียสิ่งสำคัญในชีวิตไป แต่ อาหวังว่า ทุกสิ่งทุกอย่างของอาจะชดเชยให้มุกได้ตลอดชีวิตนี้ ต่อไป มุกใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้ดีและมีความสุขเถอะ นะ” และนี่ก็คือประโยคสุดท้ายที่ท่านเอ่ยบอกเธอ ก่อนที่ท่านจะจากโลกนี้ไปตลอดกาล “มุกจะต้อง มีความสุขค่ะคุณอา มุกจะใช้ชีวิตให้มีความสุขค่ะ”มุกตาพาได้แต่เอ่ยพึมพำ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more