นางแบบจำเป็น
“ถอดออกให้หมด ทุกชิ้น!”
คำสั่งจากน้ำเสียงทุ้มเข้มทำให้เสื้อที่อยู่ในมือของหญิงสาวร่วงลงบนพื้น ตัวสั่นขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง แววตาสั่นระริก ริมฝีปากนุ่มถูกขบไว้แน่น ขณะที่คนสั่งรู้ตัวว่าถือไพ่เหนือกว่า จึงหย่อนตัวลงนั่งบนขอบเตียงหมิ่นๆ ด้วยท่าทางสบายๆ ผิดกับคนตัวเล็กที่รู้สึกหัวใจจะวาย ถึงรู้ว่าสุดท้ายจะต้องเป็นเช่นนี้แต่ก็อดที่จะรู้สึกอับอายไม่ได้
“เอ่อ… ถะ...ถอดตอนนี้เลยหรือคะ” น้ำเสียงสั่นๆ ที่ถามออกมาทำให้ชายหนุ่มเหยียดยิ้ม ทว่าหล่อนยังหวังว่าเขาจะยืดเวลาออกไปอีกนิด ให้หล่อนได้ทำใจอีกสักหน่อย แต่คำตอบที่ได้รับทำให้ความหวังของหล่อนต้องจบสิ้น
“ขอโทษ! แต่ฉันจะถ่ายภาพเธอโดยที่ไม่ตรวจสอบก่อนว่ามีไฝฝ้าจุดด่างดำตามซอกหลืบได้ยังไง” เพียงแค่ได้ยินเขาบอก หญิงสาวก็สั่นยะเยือกไปทั้งตัว
อะ...อะไรกัน!? เขาต้องสำรวจเรือนร่างของหล่อน ทุกซอก ทุกมุม เลยด้วยหรือ!
แก
