“เธอรู้หรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา แก้วกัญญา” ชายหนุ่มเรียกชื่อเต็มของหญิงสาวอย่างไม่สู้จะพอใจกับความคิดห่วยแตกของหล่อน แก้วกัญญาก้มหน้านิ่งเป็นนาน ก่อนจะสบตาของเขาด้วยแววตามุ่งมั่นจริงจัง
“รู้สิคะ แต่มันจำเป็น” พูดออกไปแล้วก็ต้องกัดริมฝีปากแน่น “เอ่อแล้ว คุณแสบคิดว่าอย่างลูกแก้ว พอที่จะ เอ่อ… ถ่ายภาพนู้ดได้ไหมคะ?”
หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ทว่าดวงตายังจับจ้องเขาไม่หลบ แม้จะอายแต่ก็จำต้องทำใจกล้า ท่องในใจว่าเพื่อน้อง
ทำเอาคนที่นั่งสบายๆ เมื่อครู่ถึงกับขยับตัวนั่งตรง ลมหายใจสะดุดลงเมื่อได้ยินชัดๆ หน่วยตากว้างกวาดมองคนพูดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
แววตาคมกริบที่ไล่มองอย่างพินิจพิจารณา ทำให้แก้วกัญญาเกิดความรู้สึกอับอายและร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง เขาคงกำลังดูถูกปนสมเพชที่หล่อนไม่เจียมตัว คิดอะไรไม่ได้เรื่อง แต่หากไม่ทำแบบนี้ แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปรักษาแกล้วกล้า...
ไม่ได้ผิดจากที่คิด เ
