Ep.10
641 คำ
"เมียน้อย"18+
Ep.10
("นโม")
?.เราขับรถกลับบ้านนั่นเเหละ. ขับนำไอ้พีรภพมา. เห้อทำไมกูต้องเชื่อมึงด้วยวะ. ถามว่ากลัวใหมก็กลัวนั่นเเหละ. ตั้งเเต่หัวแตกมาอ่ะ
#บ้าน
"ลงรถมาเข้าบ้านมาก็เจอเลยเเม่เลี้ยงที่เเสนดี. กลับคุณพ่อที่รักเมรยน้อยมากกว่าลูก "
พ่อ. : โมเหนื่อยใหม
เรา. : เหนื่อย...ใจ!
ยุพิน. : เอาน้ำใหมน้าเอาน้ำเย็นๆให้
เรา. : ยุ่ง!
พ่อ. : โมพ่อขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ใหม!
เรา. : ถ้าหนูบอกว่าไม่ละ
พ่อ. : โม!
เรา. : ขอตัวน่ะค่ะ
"เดินขึ้นห้อง. ไม่อยากคุยอะไรทั้งนั้น ขออาบน้ำพักผ่อนสมองเเปป. เพรียรๆด้วยเหมือนจะไม่สบาย "
?????????????
?????????????
"สดุ้งตื่นมาอีกที. มีผ้าชุบน้ำวางอยู่บนหัว. คือปวดหัวมากตอนนี้ มองไปรอบๆ. เจอยุพินเราคิ้วขมวดหากัน. "
ยุพิน. : โมหนูไม่สบายน้าเลยมาเช็ดตัวให้. ค่ะทานข้าวต้มอุ่นๆก่อนน่ะค่ะค่อยกินยา
เรา. : อย่ามายุ่ง! / หันหลังไห้
ยุพิน. : คุณโมค่ะคุณไม่สบายกินหน่อยเถอะ/จับเเขนเรา
เรา : อย่ามายุ่ง! /เพร้ง!!! ถ้วยข้าวต้มกะจาย. คือเราไม่ได้ขว้างหรอก. เราสบัดเเขนมาเเล้วมือมันไปโดน
ยุพิน : ว้ายอุ้บ.
เรา. : เชิญออกไป!
"หันหลังนอนต่อคือกูปวดหัว. ไงและไม่อยากไห้ยุพินมายุ่งวุ่นวายกลับเราด้วย แต่เราไม่ได้ตั้งใจหรอกน่ะ. ที่จะปัดถ้วยข้าวต้ม. "
อุ้ย!!!!!!
'เราหันไป. ยุพินนางเลือดออกที่นิ้วเธอนั่งเก็บถ้วยข้าวต้มอยู่. "
เรา. : เป็นอะไรใหม/ลุกไปดู
ยุพิน. : ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณน่ะ. /ยิ้มให้เรา. เเต่เรานิ่ง. เราไม่รู้หรอกเธอต้องการอะไรจากเรา
เรา : ไม่ต้องเก็บไห้คนอื่นมาเก็บ. ออกไปได้เเล้วเเละอย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก. ต่อไห้คุณจะทำดีกับฉันเเค่ไหน. คุณไม่มีวันมาเเทนที่แม่ฉันได้.
ยุพิน : ฮึ้กฉันไม่เคยคิดจะมาเเทนที่เเม่คุณ. ฉันมีเหตุผลฮึ้กฉันขอโทษ
เรา : อย่ามาขอโทษอะไรทั้งนั้นออกไป!
ยุพิน : ฮึ้กค่ะ. /เดินออกไป
"เราก็กลับมานอน. คือเราปวดหัวเเทบจะระเบิดเเล้วยังจะมาวุ่นวายกับเราอีก. "
แคร๊ก!!!!!
... : โมกูบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่าทำแม่กู!!! / กะชากแขนเรา. อย่างเเรงจนเราลุกขึ้นอ่ะ..
เรา : โอ้ย!!!! กูเจ็บ!
พีรภพ. : กูบอกมึงทำไมไม่ฟังวะ! มึงทำแม่กูทำไม. !!! บีบเเขนเรา
เรา. : ฮึ้ก! กูทำอะไรเล่า ฮื้อๆ. /น้ำตาเเตกเลยคือเราไม่ได้ทำใหมละ. ปวดหัวก็พอแล้ว. ยังต้องมาเจ็บตัวอีก
พีรภพ. : มึงทำเเม่กูเลือดออกไงโม. ทำไมมึงเลวขนาดนี้วะ!ห้ะ. มึงเป็นเชี้ยอะไร. เเม่กูหวังดีกลับมึง. เเต่ดูสิ่งที่มึงทำกับเเม่กู..
เรา : ฮึ้บ. เเม่มึงบอกมึงใช่ใหมว่ากูทำ. ห้ะ. / มันเงียบเเละเบามือลง
เรา : มึงตอบกูมา. ฮึ้กถ้าเเม่มึงบอกแบบนั้น. เออกูทำเเม่มึง. ฮึ้กกูขว้างถ้วยข้าว. เเละหยิบเศษจานมาปาดนิ้วเเม่มึง. ฮื้อ. พอใจรึยัง. !
พีรภพ : โมมึงไม่ได้ทำหรอ!
เรา : ฮึ้กกูทำไง. มึงฆ่ากูเลยดิ. ฮึ้กกูก็ไม่อยากอยู่หรอก. ฮึ้กกูเจ็บเป็นกูก็คน. ฮึ้ก. เอาดิว่ะ! กูบอกไห้มึงบีบคอกูเลย. ฮื้อๆ. ทำสิ่. /จับมือมันมาใส่คอตัวเอง
พีรภพ. : โมกูขอโทษ. !!! /หมั้บกอดเรา
เรา : ฮื้อๆ. ฆ่ากูสิ่. ฮึ้กกูไม่อยากอยู่เเล้ว. ฮึ้ก.
- ผู้เขียน
