หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
น้ำตาลไปเที่ยวกับเขาที่เกาะสมุยในฐานะเพื่อนเที่ยว เขาชวนเธอไปในฐานะเด็กเอ็น แต่น้ำตาลไปกับเขาในฐานะคนแอบชอบต่างหากล่ะ มันอาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจยากใครจะว่ายังไงก็ช่างเถอะ แต่น้ำตาลไม่อยากจะปิดกั้นตัวเอง ในเมื่อเธอชอบเขา เธอก็อยากให้โอกาสตัวเองได้รู้จักเขาเหมือนกัน แล้วมันก็ไม่ผิดอะไร แต่ทว่าในทริปการท่องเที่ยวครั้งนี้ คุณหมอปริญบอกว่า การมาเที่ยวกับเขามันต้องเป็นความลับแบบสุดยอด ห้ามบอกใครทั้งนั้น แม้กระทั่งอรจิราเพื่อนรักของเธอก็ตาม
น้ำตาลก็ไม่คิดจะบอกใครอยู่แล้ว เพราะเธอก็อายเหมือนกันที่จะบอกใคร ๆ ว่าเธอมาสมัครเป็นพริตตี้แต่เขาให้เธอมาเป็นเด็กเอ็นเเทอร์เทน แต่ก็ช่างเถอะ งานเอ็นเเทอร์เทนมันก็เป็นงานเหมือนกัน ส่วนใครจะดูถูกเธอยังไง เขาก็คงดูถูกตั้งแต่ที่เธอเลือกเกิดไม่ได้แล้วหละ น้ำตาลคิดอย่างนั้นจึงเสี่ยงดวงมา อย่างน้อย ๆ เธอก็ให้โอกาสตัวเองได้รู้จัก ผู้ชายที่เธอแอบชอบมาตั้งนาน
คุณหมอปริญพาเธอมาพักที่วิลล่าสุดหรู ภายในโรงแรมห้าดาว แต่ห้องที่เขาเลือกพัก มันเป็นวิลล่าแบบส่วนตัวริมทะเล มีสระว่ายน้ำแบบส่วนตัว ไม่ต้องรวมกับใคร ๆ เวลาเย็น ๆ สามารถนั่งดื่มเบียร์ และมองพระอาทิตย์ตกดินและเดินเล่นริมทะเล บรรยากาศแบบนี้ มันเหมาะกับคนมีใจอย่างน้ำตาล'เธอแอบฝันไปไกล'
หลังจากอยู่กับเขามาครึ่งวันน้ำตาลทำความรู้จักเขามากขึ้น เธอเริ่มเรียนรู้ว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไรจะได้เอาใจถูก คุณหมอหนุ่มเป็นคนชอบออกกำลังกาย โดยเฉพาะกีฬาตีกอล์ฟและว่ายน้ำ เขาชอบว่ายน้ำมากเป็นพิเศษ ตอนเด็ก ๆ ว่ายน้ำจนได้รางวัลมากมาย ครอบครัวของเขาเป็นตระกูลผู้ดีเก่า ที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงพยาบาลมากว่าสี่สิบปี ทำตั้งแต่รุ่นคุณปู่ คุณพ่อของเขานายแพทย์พศิน ประธานกรรมการ บริษัท H hospital จำกัด มหาชน ซึ่งเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ที่ผันตัวเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์มากว่าสี่สิบปี นอกจากจะหล่อ คุณหมอยังโพรไฟล์ดีอีกต่างหาก วาสนาน้ำตาล จะได้เป็นแฟนคุณหมอไหมหนอ หญิงสาวละเมอเพ้อพกไปคนเดียว
"ว่ายน้ำกันไหม" เขาถามเธอ ขณะที่กลับมาจากเดินเล่น น้ำตาลไม่ปฏิเสธ เพราะนอกจากเป็นเพื่อนคุยกับคุณหมอ กิจกรรมว่ายน้ำทานอาหารเป็นเพื่อนเขา มันก็เป็นหนึ่งในข้อตกลงที่คุยกันมา
"เรียบร้อยแล้วค่ะ" เธอใส่ชุดว่ายน้ำแบบวันพีชออกมาหาเขา ในขณะที่คุณหมอหนุ่มกำลังนั่งรออยู่ข้างสระว่ายน้ำในเก้าอี้เอนตัวยาวเพื่อรอสาวบริการ ดวงตาของนายแพทย์หนุ่มเป็นประกายวาววับขึ้นมาทันที เมื่อได้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน วันนั้นที่เธอใส่ชุดเซ็กซี่สีแดงมันก็น่ากินมากแล้วนะ แต่วันนี้ใส่ชุดว่ายน้ำสีขาวแต่เร้าใจยิ่งกว่า ไม่เสียแรง ที่เขาจ้างเธอมาบริการ หุ่นอย่างนี้ค่อยทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
คุณหมอหนุ่มจ้างน้ำตาลมาบริการเป็นเพื่อนเที่ยว เอาอกเอาใจพูดคุยคอยเทกแคร์หรือที่เรียกว่า'เพื่อนคุยแบบฟีลแฟน' เพื่อลืมแฟนเก่า เพื่อลืมความโศกเศร้าในหัวใจ ข้อนี้น้ำตาลรู้ดี เพราะฉะนั้นเธอจึงเต็มใจเป็นเพื่อนคุย
"ลงน้ำกันเถอะ" เขาจูงเธอลงน้ำและเริ่มรุกทันที คุณหมอหนุ่มจับร่างบางเข้ามากอดภายในสระน้ำแบบส่วนตัว เนื้อแนบเนื้อมีเพียงชุดว่ายน้ำบาง ๆ เท่านั้นที่กั้นไว้ เขากำลังจะก้มลงไปชิมปากอิ่มที่แสนจะเย้ายวนนั่น แต่น้ำตาลเอามือปิดปากเขาเอาไว้
"เราไม่ได้ดีลแบบมีเซ็กซ์กันนี่คะคุณหมอ" เธอเอ่ยเตือนเขาเพราะเธอรับงานมาแบบเพื่อนเที่ยว แต่ไม่ได้ดีลมาแบบเพื่อนนอน
"มาถึงขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าจะให้ผมมองคุณเฉย ๆ " เขาเริ่มโมโห จะเล่นตัวอะไรนักหนา กล้ามากับเขาขนาดนี้เธอต้องรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
"แต่ แต่ว่าตาล" หญิงสาวอึกอักเธอยอมมากับเขา นอกจากเรื่องงานแต่กล้ามาไกลขนาดนี้เพราะอยากจะรู้จักคุณหมอต่างหากล่ะ เธอแอบชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เพราะฉะนั้นจึงยอมเสี่ยงมา
"ผมเต็มใจจ่ายพิเศษให้คุณ เท่าไรก็ได้คุณเรียกมาเลย" คุณหมอหนุ่มยื่นข้อเสนอทันที เรื่องขึ้นเตียงเขาไม่เกี่ยงราคา
"แต่ว่าตาล คือตาล อุ๊บ!" จูบปิดปากช่างปฏิเสธนั้นทันที คุณหมอหนุ่มเริ่มแข็งตั้งแต่เห็นเธอใส่ชุดว่ายน้ำแล้ว ถึงมันจะเป็นวันพีชก็เถอะ แต่ความโหนกนูนของเธอ ทำให้เลือดในกายของเขา มันไหลเวียนมาอยู่ตรงนั้นแค่จุดเดียว
"อื้อ~~อุ๊บส์! " น้ำตาลเผลอส่งเสียงคราง เมื่อโดนคุณหมอรุกหนัก มือใหญ่ที่เคยจับแต่มีดผ่าตัดของเขา นวดเฟ้นไปทั่วร่างสวยในตอนนี้ น้ำตาลถึงกับตัวอ่อนระทวย เมื่อเขาถอนรสจูบอันวาบหวามมาซุกไซ้ซอกคอขาวของเธอ
ฮึ่ม! ซี้ด~~
พับ! พับ! พับ! เสียงครางต่ำของคุณหมอหนุ่ม พร้อมเสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แค่วันแรกที่เขาพามาเช็กอิน น้ำตาลก็พลาดท่าเสียตัวให้เขาเสียแล้ว แล้วดูเหมือนว่าคุณหมอหนุ่มจะติดใจ ตลอดสามวันที่ผ่านมาหลังกลับจากเดินเล่น เขาก็จะต่อด้วยการว่ายน้ำและเล่นกีฬาเข้าจังหวะกับเธอทุกคืน
น้ำตาลเป็นคนสวยผิวขาว หุ่นดี โดยเฉพาะตรงนั้นของเธอ เวลาที่เขาได้ร่วมรัก มันทำให้คุณหมอหนุ่ม แทบอยากจะคลั่งตาย เพราะว่าในโพรงนุ่มของเธอ มันตอดรัดลำกายของเขาแน่น ราวกับว่าเขาเป็นคนแรก แต่ไม่หรอกคนทำงานอย่างน้ำตาลไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว คุณหมอปริญคิดอย่างนั้น เพราะเขารู้จักเธอในฐานะเด็กเอ็น ถึงเธอจะบอกว่าพึ่งมาทำงานวันแรก และทำงานนี้ด้วยความบังเอิญก็เถอะ เรื่องอย่างนี้ใครก็พูดได้ เพื่อให้ราคาตัวเอง บางทีเธออาจจะทำงานอย่างนี้มาสิบปีแล้วก็ได้ คุณหมอหนุ่มคิดแบบผู้มากประสบกาม
หลังจากคืนนั้น เขาก็นอนกับเธอทุกคืนและวันนี้เขาจับเธอกินตั้งแต่หัวค่ำยันถึงตอนนี้เวลาเที่ยงคืนกว่า ๆ เข้าไปแล้ว
พับ! พับ! พับ! เสียงตอกอัดอยู่ในวิลล่าหรูและเสียงกรีดร้องของน้ำตาลดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่เขาจะส่งเสียงครางต่ำออกมา
ฮึ่ม~~~~ซี้ด~~~
จังหวะสุดท้ายของการตอกอัด เขาแช่แก่นกายในร่องรักของเธอ ลาวาสีขุ่นไหลทะลักเข้าไปในถุงยางราคาแพงแต่มันยังไม่พอ คุณหมอหนุ่มจับร่างบางนอนคว่ำลงกับหมอนใบใหญ่ รั้งสะโพกผายให้ตั้งขึ้น และควานหาถุงยางอันใหม่ เพื่อมาสวมใส่ทันที แต่..ทว่า
"บ้าฉิบถุงหมด" คุณหมอหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสีย มันก็อยากจะหยุด แต่เครื่องเขาติดจนมันปวดหนึบไปหมดแล้ว
" คุณคงไม่ได้ติดโรคใช่ไหม" เขาถามคนที่นอนหมอบคลานอยู่บนเตียง น้ำตาลส่ายหน้า เธออยากบอกเขาว่า ถ้ากลัวนักก็พอเถอะค่ะ แต่คุณหมอหนุ่มดูเหมือนว่าจะติดใจ ถึงแม้จะกลัวโรคร้ายแค่ไหน แต่เขาก็หยุดตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
สวบ! หัวบานหยักถูกกดเข้าไปในร่องรักโดยไม่ใส่เครื่องป้องกันใด ๆ ความรู้สึกของเขาตอนนี้ มันดีกว่าตอนมีถุงยางบาง ๆ กั้นเอาไว้อีก มือหนาจับรั้งสะโพกเธอเอาไว้แน่น และตอกอัดเข้าไปในร่องรักจนเหงื่อท่วมตัว
ปึก!ปึก!ปึก!
อื้อ~อื้อ~อื้อ~
เสียงครวญครางของน้ำตาล ดังสลับกันกับเสียงตอกอัด ครั้งแล้วครั้งเล่า เขารุนแรงเหมือนกับว่าจะสั่งลา เขารั้งสะโพกงอนงามเข้าหาตัวและจับกระแทกอย่างหนักหน่วง จนน้ำตาลนอนส่ายหน้ากับหมอนใบใหญ่อย่างทรมาน แต่มันเป็นความทรมานที่สุดแสนจะหฤหรรษ์ เพราะว่าน้ำตาลกรีดร้องจนตัวเกร็งกระตุกครั้งแล้วครั้งเล่าภายใต้ร่างใหญ่ของเขา
เขาเองก็เหมือนกัน เขาตอกอัดครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งถึงตอนเช้า เมื่อทุกอย่างจบสิ้นชายหนุ่มแต่งตัวออกจากห้องนอน มองร่างบางที่สลบไสลอยู่บนเตียงกว้าง ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย 'เขาไม่รู้สึกอะไรกับเธอทั้งสิ้น ชายหนุ่มเดินไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงเขียนโน้ตบางอย่างเอาไว้ พร้อมวางเงินจำนวนหนึ่งเป็นค่าตัวของเธอ
จนกระทั่งบ่ายวันเดียวกัน
"คุณคะคุณ" แม่บ้านโรงแรมจับเขย่าตัวของน้ำตาล ที่นอนสลบไสลไม่ยอมตื่น เธอเข้ามาทำความสะอาด จึงเห็นน้ำตาลนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง
"ตัวร้อนจี๋เลย ไปหาหมอไหมคะคุณ" น้ำตาลไม่ตอบอะไร เธอสะลึมสะลือเพราะพิษไข้ จนกระทั่งถูกพาไปแอดมิตที่โรงพยาบาลถึงสองวันเต็ม ๆ น้ำตาลนอนพักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลเพียงลำพัง เธอไม่รู้ว่าเขากลับไปแล้ว จนกระทั่งออกจากโรงพยาบาลมาที่วิลล่า จึงเห็นเงินและโน้ตที่เขาเขียนวางเอาไว้
'ค่าตอบแทนของคุณ ขอบคุณช่วงเวลาดี ๆ ที่มีให้กัน ผมต้องกลับก่อน พรุ่งนี้มีประชุม"
น้ำตาลขยำกระดาษทิ้งอย่างเจ็บใจ นี่สินะค่าตอบแทนกับความใจง่ายของเธอ หญิงสาวรีบเช็กเอาต์ออกจากโรงแรมและหาซื้อยาคุมมากิน แต่ตอนนี้มันเลยยี่สิบสี่ชั่วโมงไปแล้ว ซึ่งมันไม่น่าจะทัน