Ep.5 หยอด
1003 คำ
ติ๊ง! เสียงประตูลิฟต์เปิดออกฉันจึงเดินนำกับน้องรามิมาก่อน และเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา ไอ้เจ้าแสบก็วิ่งแจ้นขึ้นโซฟาไปกอดตุ๊กตาทันที ฉันจึงเปิดทีวีให้น้องรามิดูการ์ตูนเพื่อรอเวลา แต่เด็กน้อยเมื่อมีการ์ตูนตรงหน้าก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว เพราะสายตามัวแต่จดจ่ออยู่กับทีวี
“ครัวอยู่ทางนั้นนะคะ เดี๋ยวฉันตามไปค่ะ”
“ครับ”
ฉันเดินไปเอาน้ำส้มคั้นที่แช่เย็นไว้ให้น้องรามิทานคู่กับขนมปังสังขยา เจอขนมกับน้ำส้มของโปรดไปทำหน้าตาดีใจใหญ่เลย เอาจริงๆ น้องรามิเลี้ยงง่ายมากนะ ไม่ดื้อเลย แต่อาจจะมีซนบ้างตามประสาเด็กน้อย
“พี่ตี้อยู่ในครัวนะคะ ถ้าอยากได้อะไรก็เรียกพี่ตี้เลยน๊า”
“ยับทราบค่า (รับทราบค่ะ)”
ฉันเดินไปในห้องครัวจากนั้นก็รินน้ำส้มคั้นที่คั้นใส่เหยือกไว้ให้คุณเรนเดลล์
“น้ำส้มคั้นค่ะ”
“...”
“ทานไม่ได้เหรอคะ” ฉันเห็นเขาเงียบไปหลังจากที่ฉันยื่นน้ำส้มคั้นให้ ก็เลยถามไปแบบนั้น
“ครับ”
“...”
“มือไม่ว่าง”
“...”
“ตี้ป้อนหน่อย”
“ห๊ะ” ฉันไม่รู้จะตกใจกับอะไรก่อนดี ระหว่างเรียกฉันว่าตี้ กับ เขาให้ฉันป้อนน้ำส้ม แต่มือเขาน่ะไม่ว่างจริงๆ นั้นแหละ เพราะตอนนี้มือเขาเลอะกับการทำอาหารไปหมดแล้ว
“หิวน้ำ” เมื่อเขาพูดจบฉันก็ยื่นแก้วน้ำไปจ่อที่ริมฝีปากเขาทันที ค่อยๆ เอียงแก้วให้เขาดื่ม เขาดื่ม… แต่สายตาเขาจ้องมองฉัน
“คุณเรนเดลล์ หกเลอะหมดแล้วค่ะ” ก็เขามัวแต่จ้องมองฉันไม่โฟกัสการดื่มน้ำ ทำให้น้ำส้มหกเลอะไหลลงมาถึงร่องอกแกร่ง ฉันจึงรีบหยิบทิชชู่มาเพื่อจะเช็ดออกให้
“เหนียวตัว”
“แล้วจะให้ทำไงคะ”
“เอาน้ำมาล้างแล้วถูๆ ตรงคอออกให้หน่อย”
“...”
“ใช้มือคุณก็ได้ ผมไม่ถือ”
ฉันกระพริบตาปริบๆ เขาไม่ถืออะรู้ แต่ฉันต้องถูกเนื้อต้องตัวเขาน่ะสิ เจอกันไม่เท่าไหร่ให้สัมผัสกันมันก็แปลกๆ อยู่นะ แต่สุดท้ายฉันก็ทำตามเขาอย่างที่เขาบอกนั่นแหละ มือฉันที่กำลังเปียกน้ำ ฉันเช็ดๆ ถูๆ เบาๆ ตั้งแต่มุมปาก คาง ลูกกระเดือก ลำคอ จนกระทั่งถึงอกแกร่ง ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาเพราะฉันได้ยินเสียงลมหายใจที่รุนแรงขึ้น และลมหายใจร้อนๆ ของเขาก็กำลังรดบนหน้าผากของฉัน เขา...กำลังจ้องมองฉันด้วยแววตาที่ยากจะคาดถึง จนกระทั่ง…
พรึบ! เสียงเขาดีดตัวออกจากฉันและถอยหลังออกไปหนึ่งก้าว ซึ่ง... ฉันตกใจนะ
เรนเดลล์
ผมไม่น่าล้อเล่นกับใจตัวเองเลย แค่อยากพิสูจน์ว่าผมชอบนัตตี้หรือป่าว เมื่อคืนผมนอนคิดทั้งคืนว่าความรู้สึกแบบนี้มันใช่อาการตกหลุมรักหรือไม่ เพราะผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร ผมไม่เคยมีแฟน แต่ก็ใช่ว่าผมจะทำตัวของขาดเหมือนไอ้วิลล์ หิวก็แค่ซื้อกิน กินเสร็จก็จบ ไม่ได้ตื่นเต้นกับใคร ไม่ได้พิศสวาทใครเป็นพิเศษ และผมไม่นิยมทำตัวเหมือนกับไอ้เจย์และไอ้แท็ค ไอ้สองคนนี้กินเล่นไปทั่ว แต่ถึงแบบนั้นพวกมันก็ไม่มีแฟนหรอก ไม่ได้ทำผิดกับใครก็แค่เป็นผู้ชายลั้นลา
... ครั้งแรกที่ผมเจอนัตตี้ เธออยู่กับแฟนที่สนามแข่งรถ ในความคิดของผมตอนนั้นก็แค่รู้สึกว่าผู้คนหญิงสวยจัง งานละเอียดมาก แต่เธอมีแฟนผมจึงเลิกสนใจ เห็นเธออยู่บ่อยครั้งและก็รู้ด้วยว่านัตตี้ถูกแฟนนอกใจ ผมรู้และเห็นทุกอย่างเพราะที่นั่นคือสนามแข่งรถของผม จนกระทั่งวันที่เธอรู้ความจริงเรื่องแฟนตัวเอง อยากจะเข้าไปช่วยนะ แต่ก็กลัวว่าเธอจะอาย และที่บังเอิญกว่านั้นนัตตี้คือเพื่อนสาวคนสนิทของน้องยาหยีและเป็นคนเดียวกันกับที่คุณแม่และน้องรามิพูดถึงให้ฟังบ่อยๆ และตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่า
ผมชอบเธอ…นัตตี้
“ฉะ ฉันเช็ดแรงไปเหรอคะ”
“เปล่า”
“ค่ะ งั้นคุณเรนเดลล์จะให้ฉันช่วยอะไรบ้างคะ”
“เรียกฉันเหมือนที่รามิเรียกก็ได้”
“เรน?”
“...” เรนเดลล์ถอนหายใจเบาๆ นัตตี้แอบกวนตีนใช่เล่น
“คิก คิก” ก็น้องรามิเรียกเรนจริงๆ นี่นา ไม่เคยได้ยินเรียกพี่เรนเลย
“พี่เดลล์ เรียกฉันว่าพี่เดลล์”
“แต่คนอื่นเรียกคุณว่าเรน เอ่อ พี่เรน ไม่ใช่เหรอคะ”
“นั่นมันคนอื่น”
“ฉันก็คนอื่นค่ะ”
“คนที่เด็กกว่า เรียกแทนตัวเองว่าฉันเหรอ”
“ก็…” ก็จริงอ่ะ แต่ก็ไม่ได้สนิทไงจะให้แทนตัวเองว่าอะไรอ่ะ
“น้องตี้”
“...”
“แทนตัวเองว่าน้องตี้”
“ไม่ค่ะ… ฟังแล้วขนลุก”
“งั้นก็แทนตัวเองว่า ตี้ เหมือนที่รามิเรียกก็แล้วกัน”
“ทำไมคุณต้องคิดแทนฉัน แล้วต้องให้ฉันเรียกคุณว่าพี่เดลล์ด้วย”
“น่ารักดี”
“...”
ฉันว่าฉันได้กลิ่นแปลกๆ ไม่ได้หมายถึงกลิ่นตัวเขานะ เขาน่ะตัวหอมสุดๆ ฉันแอบสูดดมแล้วสองฟอด แต่ที่ฉันหมายถึงก็คือเขาทำตัวเริ่มตีสนิทกับฉัน แล้วก็แววตาที่เขามองมา ฉันว่าฉันคิดไม่ผิด และฉันก็เป็นคนที่พูดตรงมากด้วย
“พี่เดลล์ชอบตี้เหรอคะ”
นัตตี้ถามด้วยเสียงหวาน เธอแค่หยอกล้อแต่ไม่คิดว่าคำตอบนั้นมัน…
“...” ตาย แบบนี้ตาย ใจผมก็แค่นี้ ถามตรงล็อคเป้าเกินไปครับ และคำตอบของผมก็ต้องไม่ผิดหวังสำหรับคนฟังเหมือนกัน
- ผู้เขียน
