Ep.9 มายากลคนเล่นไข่
1368 คำ
Ep.9 มายากลคนเล่นไข่
เมื่อรู้จุดหมายปลายทางเรนเดลล์รีบขับรถไปทันที และเมื่อมาถึงก็เห็นรถลักษณะตามที่นัตตี้บอกว่าจะรอในรถ ปวดหัว แสบจริงๆ ประโยคนี้วนเวียนในความคิดเรนเดลล์ มันน่ากำราบนัก
ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะกระจกประตูรถ ทว่าประตูยังไม่ถูกเปิดออกมา
ก๊อก! ก๊อก! เรนเดลล์เคาะอีกครั้ง นัตตี้จึงค่อยๆ ลดกระจกลง
“จ๊ะเอ๋ มาหาใครจ๊ะหนุ่มน้อย”
“...” หมั่นเขี้ยวโว๊ยยย เรนเดลล์ที่รู้สึกแบบนั้น
“หน้าตาคุ้นๆ นะเรา”
“ลงมา”
“อือ…” นัตตี้โยกหัวโคลงเคลงไปมา
“ตี้ ลงมา”
ประโยคเรียกคุ้นหู ทำให้นัตตี้พยายามลืมตามองภายตรงหน้าชัดๆ
“เรนเดลล์”
“เฮ้อ” ดื้อชะมัด เรียกซะเป็นกูเป็นเพื่อนเล่นเลย
“กลับกัน”
เรนเดลล์
สภาพนัตตี้และเพื่อนของเธอตอนนี้ เห็นทีน่าจะไม่เหลือสติพอให้ตอบคำถามอะไรได้ ผมเคยไปส่งนัตตี้และนาบีที่คอนโดของนาบีครั้งนึง และครั้งนี้ก็คงเป็นครั้งที่สอง
@คอนโด นาบี
ผมให้นัตตี้รอในรถและตอนนี้ก็หลับไปแล้ว ผมจึงไปตามพนักงานผู้หญิงสองคนที่อยู่ตรงล็อบบี้มาช่วยพยุงนาบีไปยังห้องของเธอ ส่วนผมก็เดินตามไปส่งเพื่อเช็คความเรียบร้อย พนักงานพยุงนาบีไปที่ห้องนอน จัดท่าทางเรียบร้อยก็ออกจากห้องมา ไม่ลืมที่ล็อคประตูให้เรียบร้อยเพื่อความปลอดภัย
“ขอบคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้างั้นขอตัวก่อนนะคะ”
ผมรีบเดินมาที่รถทันที มาถึงก็เห็นอีกคนนอนเอนไปกับเบาะ แต่นอนหันข้างมองมาทางผม… และเธอก็ลืมตาขึ้น
“พี่เดลล์”
“ครับ”
“...” แค่ตื่นมาเรียกแล้วก็หลับตาอีกครั้ง
ในระหว่างที่ผมกำลังขับรถอยู่นั้น คนข้างๆ เริ่มรู้สึกตัวและกระสับกระส่าย ระหว่างที่จอดรถติดไฟแดงนานนับนาทีที่ผมจดจ้องเรือนร่างของนัตตี้แบบที่ไม่อาจจะละสายตาไปได้ เธอเป็นผู้หญิงที่มี Sex appeal มาก เพราะตอนนี้ผมรู้สึกอะไรแบบนั้นกับเธอ…
การข่มอารมณ์แบบนั้นมันช่างทรมาน ก่อนที่ผมจะรู้จักนัตตี้ ไม่คิดอยากจีบใครหรืออยากคบใคร ถ้าผมมีอารมณ์อย่างว่าเมื่อไหร่ ผมก็ซื้อกินให้มันจบๆ แต่ละครั้งก็จัดแค่รอบเดียว ไม่มีเบิ้ล ไม่ค้างคืนกับใครทั้งนั้นเพื่อตัดปัญหาที่จะตามมาในอนาคต กินเสร็จ จ่ายเงิน แยกย้าย ไม่มีช่องทางการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว เพราะผมเป็นคนให้ลูกน้องจัดการหามาให้ แต่พอผมคิดอยากจีบนัตตี้ เพราะความรู้สึกที่บอกว่า ชอบ ผม… ก็ไม่มีความคิดอยากไปซื้อกินอีกเลย
จะรอทบต้นทบดอกกับนัตตี้ เพราะไม่ว่ายังไงผมจะทำให้เธอตกเป็นของผมให้ได้…
คอนโด NNN
เดินทางมาถึงคอนโดของนัตตี้ ผมหันไปมองคนด้านข้างที่นอนขยับตัวกระดุ๊กกระดิ๊ก มันช่างดูน่ารักและน่าขย้ำในเวลาเดียวกัน
ถ้าได้กิน สัญญาว่าจะกินให้หนำใจ
“ตี้ครับ”
“อื้อ”
“ถึงคอนโดแล้ว”
นัตตี้พยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่ง สายตามองออกไปนอกรถ แต่พอมองแล้วหันกลับมายิ้มหวานให้ผมนี่ดิ ยิ้มทำไม แบบนี้ผมตายเอาได้นะ
“ขี่คอหน่อย”
“...”
“น๊า ตี้เดินไม่ไหว”
“ขี่อย่างอื่นด้วยได้ไหม”
“หือ พี่เดลล์ว่าอะไรนะ”
“ขี่พี่ไหม”
“...”
“จะขี่คอพี่ใช่ไหม”
“ช่าย”
“งั้นต้องให้พี่ขี่คืนด้วยนะ”
“งุ้ย ไม่ไหวหรอก พี่เดลล์ตัวหนัก”
“ไม่ได้ขี่ทั้งตัวสักหน่อย”
“คิกคิก”
… “แบบไหนอ่า ทำให้ตี้ดูหน่อย”
ผมรู้นะว่าไม่ควรถือสากับคำพูดของคนเมาเพราะสติไม่เต็มร้อย แต่…
“งั้นไป… เดี๋ยวพี่ขี่ให้ดู”
“เย้ ปาย ไปขี่กัน” นัตตี้เมาขนาดนั้น ไม่ได้รู้ทันความหมายของคนที่มีสติครบถ้วนเลยสักนิดว่ามัน ขี่คนละแบบกัน
ผมอุ้มนัตตี้ในท่าเจ้าสาว มือนัตตี้ซนมากลูบแผงอกผมตั้งเดินเข้าลิฟต์มาแล้ว ผมได้แต่กัดฟันอดทน หมั่นเขี้ยวเด็กขี้ยั่วคนนี้ น่าตีจริงๆ และเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องผมก็ปล่อยคนเมาให้ยืนเกาะแขนผมไว้
“ตี้ เปิดประตู”
“ล้วงในกระเป๋าตี้เลย”
“ให้พี่ล้วงตี้เหรอ”
“...” คำพูดคำจาสองแง่สองง่าม ทำให้นัตตี้เริ่มได้สติและขมวดคิ้วเข้าหากัน
“หึ” ผมจัดการหาการ์ดในกระเป๋าสะพายของนัตตี้ จากนั้นก็เดินเข้าห้องไป
ปัง! เสียงปิดประตูโดยคนเมา
“อุ้ย ปิดแรงไป งิงิ”
“ขี่เลยไหม” เรนเดลล์ที่ถามขึ้นอย่างไม่ปิดบังความต้องการ ส่วนอีกคนนั้นจะเข้าใจหรือป่าว ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
“ม่าย”
… “ก็พี่เดลล์อุ้มตี้มาแล้วงาย ให้ขี่อารายอีก”
“ก็…” เรนเดลล์พูดยังไม่ทันจบ นัตตี้ก็เอ่ยแทรก
“ไปนั่งโซฟากัน… อ่อ พี่เดลล์ไปนั่งรอนะ เดี๋ยวตี้ตามไป”
“ครับ” เรนเดลล์เริ่มรู้สึกขัดใจ นัตตี้เมาก็จริงแต่ไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น
นัตตี้เดินโซเซมาจากในครัว และในมือก็ถือกระป๋องเบียร์มาหกกระป๋อง ไม่สิ ไม่ได้ถือ เธออุ้มมาแนบกับหน้าอกมา ละสายตาไปจากเจ้าก้อนกลมๆ นั้นไม่ได้เลย ใหญ่ชะมัด น่าบีบ
“พี่เดลล์ มองไรอ่ะ”
“ปะ เปล่า”
“ดื่มเป็นเพื่อนหน่อย”
“เมาขนาดนี้ยังจะดื่มเบียร์อีกนะ”
“ไม่ว่าชีวิตสิเกิดอีหยังขึ้นกะตามแต่… กินเบียร์ซะก่อน”
“ห๊ะ”
“คิกคิก”
ผมนั่งฟังคนตัวเล็กแต่นมใหญ่พูดจ้อแจ้ เฮ้อ เอาสายตาไปมองที่อื่นแล้ว แต่เจ้าก้อนนั้นก็ดึงดูดซะเหลือเกิน จนต้องแอบมองบ่อยๆ บ่อยจนรู้สึกว่ากางเกงมันเริ่มคับแน่น โดยเฉพาะตรงเป้า…
“อึก พี่เดลล์ลล” เสียงของคนเมาพูดไปสะอึกไป
“อะไร”
“พี่เล่นมายากลเหรอ”
“...”
หมับ! นัตตี้เอามือมาจับที่เป้ากางเกงของผม
“เฮ้ย”
“ตรงเป้ากางเกงพี่มันขยายได้ด้วย ดูสินูนๆ เป็นลำเลย คิก~~”
เรนเดลล์ขบกรามแน่น ยังอีก ยังไม่หยุด แค่จับไม่พอ มือยังซนลูบๆ ส่วนนั้นอีกด้วย ดื้อชิบ
“ตี้ หยุด” เรนเดลล์พูดกดเสียงต่ำเพื่อเป็นการสยบอารมณ์ตัวเอง
“ขอเล่นหน่อย”
… “อยากดู คิกคิก”
คนเมาอะไรจะลามกขนาดนี้ ผมแทบจะอดทนไม่ไหวแล้วนะ มาทำขนาดนี้ใครมันจะไปทนได้วะ
“อย่าเล่น มะ มันมีพิษ”
“หือ แล้วมันจะกัดตี้ป่าว คิก”
“...”
“จะดูพิษ อยากเห็น”
ผมปล่อยตัวปล่อยใจให้นัตตี้สงสัยและลวมลามได้เต็มที่ แต่หลังจากนี้ถ้าผมทนไม่ไหว ผมก็จะไม่ทน นัตตี้ต้องรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง
... ไม่รอช้า มือน้อยของนัตตี้ก็จัดการปลดเข็มขัดผมออกรูดซิบกางเกงลง เธอจับมัน ลูบคลำ และทำหน้าตาสงสัย
“เย้ย… มันขยายอีกแล้วพี่เดลล์”
“อยากดูมันพ่นพิษไหม” เรนเดลล์หายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะความอดทนที่มีใกล้จะหมดลงทุกที
“ดูๆ ตี้อยากดู”
ผมถอดเสื้อผ้าส่วนล่างออกจนหมด สวมใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีดำ แต่ปลดกระดุมออกทุกเม็ดเพราะความร้อน ร้อนรุ่มไปทั้งร่างกาย
… “งื้อ ไข่ยักษ์ คิกคิก มันคือ ไข่ยักษ์”
จบประโยคของคนเมาที่โคตรดื้อ ผมกระชากนัตตี้มาประจบกูบอย่างหนักหน่วง
ผมหมดความอดทน และจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว…
นัตตี้
ฉันกำลังพูดคุยกับพี่เดลล์อยู่ดีๆ ก็โดนกระชากตัวไปประชิดพี่เขา จากนั้นพี่เดลล์ก็ประกบจูบปากของฉันอย่างหนักหน่วง จูบที่ไม่ได้มาจากคนที่เป็นแฟนหรือคนรักกัน แปลก…ที่ร่างกายฉันไม่ต่อต้าน ทั้งสมองยังสั่งการให้ฉันจูบตอบพี่เดลล์อีกด้วย
“อื้อ…”
- ผู้เขียน
