ครืด ครืด ครืด
ฉันลืมตาตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่มันแผดร้อง ปกติจะปิดเสียงกันรบกวน แต่เพราะคืนนี้พี่เซ้นต์ออกไปหาเพื่อน กลัวเขาจะโทรหาฉันก็เลยเปิดเสียงพร้อมกับเอาโทรศัพท์ไว้ใกล้ตัว
“มีไรมึง” แต่คนที่โทรมาครั้งไม่ใช่พี่เซ้นต์ เป็นเฟย์ น่าแปลกที่เฟย์โทรหาฉันเวลานี้ นี่แทบจะเป็นครั้งแรกที่เพื่อนคนนี้โทรมาเวลานี้
(อยู่คอนโดปะ)
“อืม”
(ลงมาข้างล่างหน่อยดิ)
“มีอะไรวะ น้ำเสียงจริงจังจัง”
(ลงมาหน่อย มาคนเดียวนะ)
“เออ ๆ”
เพราะว่าเฟย์คือเพื่อน เขาก็คอยช่วยฉันหลายเรื่อง วันนี้เขาอาจจะมีปัญหาใหญ่ อาจจะต้องการคำปรึกษาหรือคำปลอบใจ ฉะนั้นฉันจึงตัดสินใจลงมาหาเพื่อน เรื่องของเรื่องวันนี้เขาไม่มาเรียนด้วย บางเรื่องถ้ารับฟังแล้วช่วยเขาได้ฉันก็พร้อมจะช่วย
ลุกมาเปลี่ยนชุดนอนสายเดี่ยวออกแล้วสวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ ตอนนี้เวลาห้าทุ่มเกือบเที่ยงคืน เป็นเวลาที่ควรนอน แต่เพื่อนมาหาถึงที่นี่ก็แปลว่ามีเรื่องจร
