“มึงทำลูกกู”
ผู้เป็นพ่อโกรธแค้นแทนลูก คว้าเหล็กแท่งยาวใกล้มือวิ่งเข้าใส่โรมแต่ชายหนุ่มเอี้ยวตัวหลบทัน ปลายท่อนเหล็กที่หมายจะฟาดร่างของผู้บุกรุกปักกระแทกพื้นปูน เสียงของแข็งเสียดแก้วหูก้องกังวาน แสงไฟสว่างจากบ้านใกล้เรือนเคียงที่แม้จะอยู่ห่างจากบริเวณบ้านต้นเหตุเริ่มสว่างทีละดวงสองดวง หากนาทีนี้คนที่กลัวว่าชาวบ้านจะแห่แหนมาดูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ความโกรธทำให้เลือดขึ้นหน้าจนละทิ้งความหวาดระแวงออกไปหมดสิ้น
“มึงอย่าอยู่เลย!” ชายวัยกลางคนง้างมือชูท่อนเหล็กเหนือศีรษะ สายตาเคียดแค้นจ้องมองไปยังศัตรูราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ฟาดมันเลยพ่อ เอาแม่งให้ตายไปเลย!”
คนที่ถูกหมัดหนักเล่นงานลุกขึ้นได้เพราะมีมือของผู้เป็นแม่ช่วยประคอง โรมชำเลืองหางตามองคนที่ไม่มีปัญญาจะมาต่อกรกับเขา โดนต่อยไปเพียงหมัดเดียวไอ้นักเลงหัวไม้ที่ดีแต่ขู่ก็ล้มตึงไม่เป็นท่า เห็นทีเขาต้องสั่งสอนพวกมันให้รู้สำนึกว่าอย่าริอ่านทำตัว
