ฝ่ามือหนาวางแนบบานประตู นิ้วเรียวยาวแตะแม่กุญแจที่ปิดตายห้องนี้เอาไว้ ประเมินค่าความแข็งแกร่งผ่านสายตาและผิวสัมผัส โรมค่อนข้างมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะประตูบานนี้ได้ไม่ยาก
“พี่จัดการเอง” ชายหนุ่มทิ้งระยะห่างเพื่อตั้งหลัก สายตาแน่วแน่ วิ่งกระแทกร่างสูงใหญ่อัดใส่บานประตูที่ปิดตายสุดแรง
ทุกอย่างพังทลายลงในชั่วพริบตา ร่างหนาที่ล้มกองกับเศษไม้แตกละเอียดรีบหยัดกายลุกขึ้นยืน ท่อนแขนแกร่งได้รับบาดแผลจากการกระทำห้าวหาญ หยดเลือดไหลผ่านปลายนิ้วลงสู่พื้น
“พี่โรม!” พริ้งพลอยรีบวิ่งมาดูเขาด้วยความเป็นห่วง
ในขณะเดียวกันเจ้าสุนัขแสนรู้ก็วิ่งสวนเข้ามาในห้องน้ำเก่าทรุดโทรม มันส่งเสียงเห่าเรียกคนทั้งสองอีกครั้ง
ภาพที่ปรากฏตรงหน้ากระตุกลมหายใจของทั้งคู่
เด็กสาวที่พริ้งพลอยตามหานอนเปลือยกายอยู่บนพื้นกระเบื้องเกรอะกรัง เรือนร่างผอมบางเต็มไปด้วยร่องรอยฟกช้ำ ดวงตาบวมเป่งที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วงปรื
