ป๋าของมู่ลี่
1339 คำ
หลังจากคืนนั้น เช้าวันใหม่ของเด็กผู้หญิงผมบอนด์ ตาสีฟ้าคนนี้เอาแต่ร้องไห้ ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เธอทั้งนั้น นอกจากราฟาเอล เธอไม่พูดไม่จา เอาแต่ร้องไห้ตัวโยนขณะที่ราฟาเอลไปจัดการเรื่องงานในสวนส้ม ได้สั่งให้แม่นมหรือคนเก่าแก่ของคุณพ่อ ดูและเด็กผู้หญิง แต่เธอกับกลัวมากร้องไห้หาแต่ราฟาเอล เขาจึงทำอะไรไม่ได้รีบขับรถบึ่งกับบ้านสวนทันทีที่มาถึง
"คุณราฟาเอลค่ะ แกเอาแต่ร้องไห้ค่ะ แกไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ พอใครเขาใกล้จะกรีดเหมือนกลัวจะโดนทำร้ายค่ะ "
"คับนม ตอนนี้แม่หนูอยู่ไหนครับนม"
"ตอนนี้อยู่บนห้องนอนที่เดิมเลยค่ะ อาบน้ำก็ไม่ได้ค่ะ แกไม่ยอม เอาแต่ร้องหาคุณราฟาเอลค่ะ"
"คับนมเดี๋ยวผมจัดการเอง"
หลังจากราฟาเอลได้ยินสิ่งที่นมบอก ใจของเขาตอนที่อยู่ ไร่ส้มกับรู้สึกไม่ดีกระวนกระวายนิดหน่อย ราฟาเอลรู้สึกถูกชะตาแบบบอกไม่ถูก และมีความรู้สึกผูกพันกับยายหนูผมบอนด์คนนี้ ความน่ารักจิ้มลิ้มของเธอ ทำให้เขาเอ็นดูเธอ อยากดแลเธอ
ตอนนี้ขายาวๆ ของผมรีบก้าวขึ้นไปบนห้องของยายหนู พอเปิดประตูเข้าไปในห้องเห็นยายหนูร้องไห้ตัวโยนไม่ยอมลืมตาแต่พอได้ยินเสียงของผม
"นี่ยายหนู ทำไมถึงไม่อาบน้ำค่ะ"
เด็กผู้หญิงผมบอนด์ เงยหน้าขึ้นมามองราฟาเอลทั้งน้ำตา ใบหน้าที่เลอะมอมแมม สภาพเสื้อผ้าตัวขาดเก่า ที่เธอยังคงสวมใส่อยู่ ราฟเอลถึงกับกลั้นขำไม่ได้ แต่ก็ยังก้าวเท้ายาว ๆ เพื่อไปหายายหนู ผมบอนด์คนนี้ที่ดูทีท่าจะดื้อน่าดูถึงขนาดนมยังเอาไม่อยู่
"ไหนค่ะคนดี ทำไมไม่อาบน้ำ”
ราฟาเอลนั่งลงข้าง ๆ เธอ ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เข้าไปชิดใกล้เธอไปเรื่อย ๆ ราฟาเอลไม่อยากให้เธอกลัวเขา เหมือนที่คนอื่นกลัวและไม่ต้องการให้เธอไม่เชื่อใจในตัวของเขา
"ไหนบอกฉันซิทำไมไม่อาบน้ำค่ะ"
เธอไม่พูดเอาแต่ส่ายหัวไปมา ราฟาเอลเองก็เลยลองเข้าไปใกล้เธอ สัมผัสตัวเธอเบา ๆ เธอถอยหลังไปสุดขอบเตียงจนจะหล่นเตียงอยู่แล้ว ราฟาเอลจึงยิ้มให้เธอ มองใบหน้าที่เปื้อนน้ำตา ราฟาเอลพยายามใจเย็น ๆ กับยายหนูของผมบอนด์
เขาจึงลุกขึ้นจากเตียงเดินอ้อมไปหยิบตุ๊กตาตัวโปรดหมีสีน้ำตาลของเขา ยื่นให้ยายหนูตัวเล็กตรงหน้า เธอเงยหน้ามองแล้วร้องไห้หนัก โผเข้ากอดราฟาเอลร้องไห้ตัวโยนอีกครั้ง เหมือนจะจำผมได้แล้วว่าเมื่อคืนกลับมากับใคร ราฟาเอลจึงกอดเธอ และบอกเธอว่า
“เดี๋ยวเราไปอาบน้ำกันนะค่ะ”
เธอเงยหน้ามองไม่พูดอะไรพยักหน้าแต่โดยดีและเริ่มหยุดร้องไห้ ราฟเอลที่อุ้มยายหนูไปที่อ่างอาบน้ำและค่อยๆ เปิดบ้านในอ่างให้พอล้นตัวเธอ แต่เธอเป็นเด็กผู้หญิงผมไม่อยากจะเข้าใกล้เธอ แต่เธอไม่ยอมปล่อยผมไปไหนจึงตัดใจต้องยอมอาบน้ำให้ กว่าจะได้อาบน้ำใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ทุลักทุเลเหมือนกัน เพราะเป็นครั้งแรกที่ต้องมาทำเหมือนคุณพ่อลูกติด แต่ด้วยความถูกชะตาราฟาเอลจึงยอมทำ แม้ว่าราฟาเอลจะไม่ชอบเอาแต่ใจใครก็ตาม
แต่สำหรับยายหนูผมบอนด์ตรงหน้า ราฟาเอลไม่เคยปฏิเสธเธอเลยตั้งแต่แรกเห็น พออาบน้ำเสร็จ ราฟเอลเอาตัวเธอห่อผ้าขนหนู เช็ดผมให้สะอาด ไดร์ผมให้เธอ แม้จะเขิน ๆ ไปบ้างแต่ก็เต็มใจทำ เธอเริ่มเงยหน้ามองราฟาเอลด้วยแววตาบ้องแบ้ว ดวงตาสีฟ้าที่เศร้าโศกก่อนหน้านี้ เริ่มทอประกาย แต่ก็ยังไม่ยอมพูดกับราฟาเอล
ราฟาเอลที่ไม่ยอมแพ้ ถึงแม้เขาจะพูดคนเดียวก็ตาม ก็ยังดีที่เธอยอมให้ราฟาเอลเข้าใกล้ ตามตัวและร่างกายของเธอตอนที่ราฟาเอลเช็ดตัวให้เธอ มีแต่รอยบาดแผลไม้เรียวและการถูกตี ราฟเอลมองดูและคิดในใจว่า เขาจะไม่ให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายเธอได้อีกเขาสัญญา ...
"ยายหนูค่ะ หนูชื่ออะไรค่ะ"เธอเงยหน้ามองผมแล้วตอบกลับมาแบบแผ่วเบาว่า
"หนูชื่อ มูลี่ค่ะ"
"มู่ลี่ค่ะ โอ้วโฮ น่ารักมากเลยค่ะ"
"ต่อไปนี้มู่ลี่ต้องอยู่กับพี่ราฟาเอลที่นี่ตกลงไหมค่ะ"
"ค่ะ..ป๋า"
"อะไรนะ !!! ป๋า ป๋า หรอ!!"
"ค่ะ ป๋า ของมู่ลี่"
ราฟาเอลได้มองหน้าแบบงง ๆ ไม่เคยมีใครกล้ามาเรียกอะไรบ้าบอคอแตกแบบนี้ใส่เขา แม้แต่ผู้หญิงหรือคู่นอนที่ผ่านมาด้วยซ้ำ ราฟเอลได้แต่นั่งขำเป็นคนบ้า
“ ฮ่า ฮ่า อะไรว่ะเนี่ย อยู่ดี ๆ ก็ได้เป็น ป๋า เอ้า ป๋าก็ป๋า "
ขอแค่ให้ยายหนูมูลี่มีความสุข ป๋าคนนี้จะทำให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ ราฟาเอลได้เลือกเสื้อผ้าที่พอใส่ได้ให้ยายหนูมู่ลี่ เป่าผมให้เธอจนแห้งราฟาเอลก็อุ้มเธอลงไปหานม และบอกหนูมูลี่ว่า
“นี่คือนมทิมนะคะ เป็นคนที่ดูแลป๋ามาตั้งแต่เด็ก ต่อไปมู่ลี่ จะต้องเชื่อฟังนมทิม เหมือนที่เชื่อป๋านะค่ะ รู้ไหมคะ
"สวัสดีค่ะ นมทิม หนูชื่อมูลี่นะค่ะ อายุ 9 ขวบ เป็นลูก
ของป๋าราฟเอลค่ะ"
“หน้าตาเหมือนตุ๊กตาเคลือบแก้วเลยค่ะคุณหนู”
"ใช่คับนม แต่รอยแผลเต็มตัวไปหมดฝากด้วยครับ
"ได้ค่ะเดี๋ยวนมจะแจ้งเด็กๆ ให้จัดให้ค่ะไม่ต้อง
เป็นห่วง คุณราฟาเอลปล่อยแกให้นมดีไหมค่ะ"
"ได้คับ"
ราฟาเอลจะยื่นยายหนูมู่ลี่ให้นม แกถึงกับร้องไห้โวยวายขึ้นมาอีกครั้ง ราฟาเอลเลยต้องอุ้มแกไปไหนมาไหนด้วยตลอด อาทิตย์ยายหนูไม่ยอมปล่อยราฟาเอลไปไหนไกลสายตา แม้แต่ตอนที่ราฟาเอลไปสวนส้ม ราฟาเอลก็ต้องอุ้มยายหนูไปนั่งในสำนักงานของเขา โดยให้ยายหนูนั่งตักของเขา จนกลายเป็นภาพชินตาของเหล่าแม่บ้าน และลูกน้องไปแล้ว
ตอนที่ราฟาเอลจะไปบาร์เพื่อไปดูงานยัยหนูมูลี่ตัวแสบ ก็ไม่ยอมนอนหลับเอง ถ้าไม่มีมีราฟาเอลนอนที่เตียงด้วยทั้งคืน ยายหนูติดการขึ้นมานอนหลับบนอกของราฟาเอล ราฟาเอลก็ไม่บ่นซักคำ ในเมื่อเลือกจะดูแลเธอแล้ว ราฟาเอลก็จะทำให้ยายหนูมู่ลี่ของเขาเป็นคนที่มีความสุขที่สุด สุดท้ายราฟาเอลก็ต้องพายายหนูมูลี่ไปทำงานที่ผบาร์ด้วย แต่ไม่ได้ให้เธอลงไปข้างล่าง ราฟาเอลสั่งให้แอล จัดการห้องทำงานใหม่ เพื่อยายหนูเวลาไปกับเขา จะได้มีที่นอนในห้องทำงานที่ราฟาเอลทำงานอยู่ และสามารถมองเห็นผ่านกล้องวงจรปิดในห้องตลอดเวลา ยายหนูมูลี่ตัวแสบนั่งเล่นในห้องใหม่อย่างสบายอารมณ์เธอมักจะคอยดูป๋าของเธอไม่วางตาเลย
"มู่ลี่ค่ะ เดี๋ยวคุณป๋าจะออกไปเอางานเข้ามาทำ ในห้องมูลี่จะต้องไม่งองแงนะค่ะ รอป๋านะค่ะ"
"ค่ะ ป๋า แต่อย่าไปนานนะค่ะ มูลี่คิดถึงป๋าที่สุดในสามโลกเลย"
ราฟาเอลแค่ได้ยินประโยคยาว ๆ ในรอบหนึ่งสัปดาห์ที่อยู่ด้วยกันกับยายหนูมู่ลี่นั้นทำให้ราฟาเอลรู้สึกว่า เขากำลังจะหลงเด็กน่ารัก ผมบอนด์ ตาสีฟ้าคนนี้เข้าให้แล้วไหม แถมยังส่งรอยยิ้มน่ารัก ๆ ที่ฟันหน้าหัก 1 ซีกมาให้ผมอีก ฮ่า ฮ่า ...
- ผู้เขียน
