พ่อเลี้ยงที่รัก

ผมราฟาเอล มูโมซีล ย้อนไปเมื่อ 15 ปีก่อนที่ผมจะได้พบกับมูลี่เด็กหญิงตัวเล็กอายุ 9 ขวบ ผมสีบลอนด์ ตาสีฟ้า ผมนั่งรถกับจากดูงานในบาร์ ที่ผมเปิดตั้งแต่สมัยวัยรุ่น ขับผ่านถนนเส้นหนึ่งมีซอยเล็ก ๆ ตัดข้ามแต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น... !!เอี๊ยด….โมแอล เกิดอะไรขึ้น" "มีคนวิ่งตัดหน้าคับนาย เดี๋ยวผมลงไปดูให้คับ" “นางมู่ลี่!! นั่งเด็กคนนี้ ทำไมแกไม่วิ่งให้รถชนตายไปเลยจะได้ไม่ได้ต้องมาเป็นภาระฉัน" มู่ลี่เด็กหญิง 9 ขวบที่ตาสีฟ้า ผมสีบลอนด์ ผิวขาวราวกับหิมะ ปากอมชมพู ผิวขาวจนมองเห็นเส้นเลือด ราวกับตุ๊กตาเคลือบ เธอคือแก้วตาดวงใจของแม่ที่รักเธอมาก แต่แม่ของเธอต้องมาจากไปก่อนเวลาอันควร ทำให้เธอโชคร้ายไปอยู่กับคู่ผัวเมียใจร้ายที่เป็นญาติคนสุดท้ายของเธอ เธอโดนตีทุกวันและเลิกให้ไปโรงเรียน จนวันนี้ที่เธอโดนไล่ตีออกมาจากซอย โดยมีสองลุงป้า ไล่ตีเธอจนมาชนกับรถคันหนึ่งที่กำลังจะเปลี่ยนชะตาเด็กหญิงมู่ลี่ไปตลอดกาล...... โมแอล ได้ยินเสียงกรนด่าจากสองผัวเมีย พร้อมไม้เรียวในมือที่จะตีเด็กหญิงตัวเล็กผมบลอนด์อีก ขณะที่ราฟาเอลนั่งจ้องมองดูเด็กหญิงตรงหน้า กับคนที่ไล่ตีเธอออกมา มองยังไงก็ไม่ใช่พ่อแม่ของเธอแน่นอน แต่ทำไมถึงไล่ตีเด็กน่ารักคนนี้แบบไร้ความเมตตาแบบนี้ราฟาเอลอดใจไม่ไหวก้าวลงรถ พร้อมตะโกนเสียงเข้มกังวาลให้สองผัวเมียนั่นหยุด โมแอลกำลังจะอ้าปากตะโกนให้หยุดการกระทำที่โหดร้าย แต่กับมีเสียงดังจากด้านหลังดังสวนขึ้นมา "หยุดนะ ถ้ากล้าตีเธออีกฉันจะตัดมือแก" สองผัวเมียกันมองหน้ากันเลิกลัก พร้อมหันหาเสียงอันสงพลัง ไม้ในมือหญิงคนนั้นหยุดชะงัก ไม่กล้าขยับเพราะสายตาคู่หนึ่งได้จับจ้องมาที่คนทั้งสอง นั่นคือสายตาของพ่อเลี้ยงราฟาเอล ในขณะที่อายุเพียง 27 ปี ความโหดร้าย ใจเด็ด และสั่งฆ่าได้โดยไม่รู้สึกผิดทำให้ผู้คนยำเกรงมองข้ามอายุของเขาไป นายหนุ่มราฟาเอล ลงจากรถ เดินตรงไปหาเด็กผู้หญิงตรงหน้าพร้อมอุ้มเธอขึ้นมาปลอบ ความอ่อนโยนที่ไม่เคยมีใครเห็น แม้แต่คนที่เป็นครอบครัว แต่เด็กน้อยมู่ลี่ผมบลอนด์คนนี้มีอะไรที่พิเศษกว่าใครใช่ไหม... "หนูชื่ออะไรค่ะ" ราฟาเอลถามเธอด้วยความอ่อนโยน แต่เธอไม่ตอบเอาแต่สายหัวร้องไห้ไม่หยุด เพราะคงตกใจจนตัวสั่น แววตาที่มีแต่ความเศร้าโศก ใบหน้าที่น่ารัก แต่เลอะเทอะไปหมด เสื้อผ้าเก่า ๆ ขาดช่างไม่ต่างกับเด็กไร้บ้านเลยจริง ๆ "นี่แกอยากได้นางเด็กนี่ไหม” ผู้หญิงมีอายุถามขึ้นมา ราฟาเอล เลิกคิ้วเป็นการตั้งคำถามเชิงให้ผู้หญิงมีอายุคนพูดต่อไป "แกจะเอาไหมนางเด็กนี่ ฉันยกให้เอาไปเลี้ยงเลยเองเลย ฉันไม่อยากเอามาเป็นภารครอบครัวฉัน ฉันมีลูกสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มอยู่แล้ว ไม่ยากให้นางเด็กนี่มาแย่งชิงข้าวของกับลูกสาวฉัน" ราฟาเอลไม่พูดพร่ำ หันไปพยักหน้ากับโมเอลเป็นการ บ่งบอกให้จัดการทั้งหมดให้เรียบร้อย หลังจากนั้นราฟาเอล พาเด็กหญิงที่ร้องไห้ตัวโยนขึ้นรถ โอบกอดเธอโดยไม่สนใจใด ๆ อ้อมกอดนี้ช่างอบอุ่นหัวใจของเด็กหญิงมู่ลี่เสียเหลือเกิน เธอหลับไปในอ้อมแขนของราฟาเอล ขณะที่รอโมเอล เคลียร์กับสองผัวเมียจนเสร็จสิ้นกินเวลาไป 15 นาที "นายคับ สุดท้ายตกลงสองผัวเมีย ยกเด็กผู้หญิงผมบลอนด์คนนี้ให้นายเป็นผู้ดูแล และมีสิทธิ์ขาดแต่เพียงผู้เดียว โดยทำเอกสารต่างๆ ตามมาทีหลัง พร้อมให้เงินจำนวน 1 ล้านบาท สองผัวเมียไม่มีแววตาเป็นห่วงเด็กคนนี้เลยแม้แต่น้อยเลยคับ แต่เห็นเงินก็ตาลุกวาว" ขณะที่โมแอลขับรถกับไปยังไร่ส้ม ที่ราฟาเอลต้องบริหารจัดการ ราฟาเอลนั่งมองเด็กหญิงผมบลอนด์ตัวเล็ก ในอ้อกอดเธอต้องผ่านอะไรมาบ้างนะ เธอช่างแข็งแกร่งจริง ๆ ต่อจากนี้ไปจะไม่มีใครทำอะไรเธอได้อีก รถหรูแล่นบนถนนยามวิกาล กับเด็กหญิงที่หลับอุตุในอ้อมกอดของราฟาเอล ตอนนี้ช่างดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาเคลือบ อยากรู้จริง ๆ เธอชื่ออะไรนะ ราฟาเอลได้จ้องมองเด็กหญิงผมบลอนด์ในอ้อมกอด ไปจนถึงบ้านหรูหลังใหญ่ 5 ห้องน้ำ 6 ห้องน้ำ ห้องครัวขนาดใหญ่ ห้องนั่งเล่นขนาดกว้างรวม ทั้งน้องนั่งทานข้าวและห้องทำงานแยกออกมา เรียกว่าคฤหาสน์ขนาดย่อม ในบ้านสวนก็ว่าได้ รอบบ้านจะมี บอร์ดดี้การ์ดมือดีคุ้มกัน รอบตัวบ้าน 20 คน และทางเข้าสวนอีก 20 คน กระจายตรวจตรา เข้มงวดยังไม่รวมคนงานในสวนส้ม แม่บ้านอีกรวม ๆ นับกว่า100 ชีวิตที่อยู่ภายใต้การดูแลของราฟาแอล