รายการจัดอันดับหนังสือของ Dreame

หญิงสาวผู้ที่มีความฝันในชีวิตอยากมีความเป็นอยู่ที่ดี ได้ผลักดันตัวเองมาเรียนในกรุงเทพฯ แต่โชคชะตากับเล่นตลกกับเธอ เมื่อแม่ของเธอป่วยเป็นโรคมะเร็ง จนต้องยอมรับข้อเสนอเป็นนางบำเรอให้กับมาเฟียผู้มั่งคั่ง

การแต่งงานทางธุรกิจครั้งนี้ เป็นเหตุให้พชรและแพรไหมต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน พชรไม่เคยกลับบ้านสักครั้ง และไม่เคยใส่ใจ "ภรรยาขี้เหร่" คนนี้เลย ถึงแม้พวกเขาจะแต่งงานกันหนึ่งปีแล้ว แต่สิ่งเดียวที่เขารู้เกี่ยวกับเธอคือภรรยาของเขาขี้เหร่มาก และในวันหนึ่งความอดทนของเขาก็ขาดสะบั้นลง จึงตวาดออกไปอย่างไร้เยื่อใยว่า “เราหย่ากันเถอะ!” แพรไหมรู้สึกตกใจ แต่ไม่ได้มีท่าทีเสียใจ “ถ้าอยากหย่าก็ได้ แต่คุณต้องรับผิดชอบผลที่ตามมาด้วย และอย่าได้คิดที่จะยื่นมือเข้ามายุ่งกับธุรกิจของครอบครัวฉัน!” “ได้ ฉันตกลง!” เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น แพรไหมจึงยอมเซ็นชื่อลงในใบหย่า ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย...

อายุย่างก้าวใกล้จะเลข 3 อยู่รอมร่อ แต่แฟนสักคนก็ยังไม่มี จนเพื่อนหนีไปมีแฟนกันหมดแล้ว "แกไม่ใช่ว่าหาไม่ได้ แต่แกมันไม่เอาใครต่างหาก" เสียงของเพื่อนสาวลอยพาดผ่านหู จนฉันต้องตอบทันควัน"ก็ทำไงได้มันไม่ถูกใจใคร แล้วจะฝืนไปรักใครทั้งที่หัวใจไม่ได้ซู่ซ่าสักนิด" เพื่อนจึงเท้าสะเอวทำเสียงราวประชด "งั้นเอาแบบนี้เป็นไงในเมื่อในที่ทำงานไม่มีใครให้สนใจแกก็ไปเดินหน้ามหาลัยให้มันจบ ๆ" แต่ทำไมฉันรู้สึกเห็นด้วย "งั้นดี...เลยไปเต๊าะเด็กเอ๊าะ ๆ ดีกว่า" ฉันพูดแบบนั้นแต่เพื่อนสวนคืนมา "อิบ้า .. ฉันหมายถึงให้ไปส่องอาจารย์ผู้ชายมาดดี ไม่ได้ให้ส่องเด็ก"

ครั้งแรกที่เจอกันเขากับเธออยู่ในสถานที่ที่ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ การเจอกันที่เป็นอุบัติเหตุแถมหน้าค่าตายังจำกันแทบไม่ได้ ใครจะคิดว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งแบบงง ๆ แถมเขาดันไปได้เห็นได้ยินบางเรื่องที่ทำให้เขาเข้าใจเธอผิดไปไกลลิบอีกต่างหาก

รักแรกที่ไม่ได้เจอมาเนิ่นนาน ทว่าวันหนึ่งเธอกลับเดินมาขอให้เขาช่วย one night stand…

ไปร์เกอร์ คิณณ์ณภัทร ปัทมกูล เด็กหนุ่มวัย 21 ปี วิศวกรรมเครื่องกลปี 3 แห่งมหาวิทยาลัยxxx ด้วยความที่เขามีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เขามีนิสัยขี้เล่น เจ้าชู้ เเพรวพราว และเป็นที่เข้าถึงง่าย เลยทำให้เขาเป็นที่สนใจเเละพูดถึงมากในหมู่สาวๆ ทั้งในคณะและต่างคณะของมหาวิทยาลัยเเห่งนี้ ไปร์เกอร์มีฝาเเฝดที่คลานตามกันมาหนึ่งคน นั่นก็คือ บิ๊กเกอร์ คณาภัทร ปัทมกูล ( พี่ชายฝาแฝดของเขา ) แล้วเขาสองคนพี่น้องที่นอกจากมีหน้าตาเหมือนกันมากเเล้ว นิสัยของทั้งคู่ยังคล้ายกันสะอีก ทุกๆอย่างของเขาสองคนพี่น้องเลยทำให้ เขาได้รับฉายาว่าเป็น “แบดบอยแห่งคณะวิศวะ ”และได้ฉายาจากกลุ่มเพื่อนสนิทของเขาเรียกเขาสองคนพี่น้องว่า ”แฝดนรก “ กอหญ้า พิมพ์พิชา รัตนทิพย์ เด็กสาววัย 17 ย่าง 18 ปี เด็กอีสานจังหวัด ขอนแก่น เธอกำลังจะขึ้นชั้นม.6 แต่ทางครอบครัวเธอมีปัญหา พ่อเเม่ของเธอต้องหย่าร้างกัน เลยทำให้กอหญ้า ตัดสินใจว่าจะอยู่กับผู้เป็นแม่ของเธอ และเธอก็ต้องย้ายมาเรียนที่กรุงเทพกระทันหันเนื่องจากที่ขอนแก่นคือบ้านของผู้เป็นพ่อของเธอ และนี้ก็ทำให้ทั้งสองคนได้มาเจอกัน เพราะไปร์เกอร์คือลูกชายของคนที่เป็นเพื่อนของเเม่เธอ และเธอก็ต้องมาอาศัยอยู่กับเขาชั่วคราว ไปร์เกอร์ที่เจอเด็กสาวในครั้งเเรก เขาก็มีความคิดชั่วๆขึ้นมาในหัว เพราะเธอสวยเเละตรงสเปกเขาทุกอย่าง เเละมันก็เข้าทางเขา เพราะเเม่เขาเเละเเม่ของเธอ ได้เห็นดีเห็นงามให้เธอมาพักอยู่กับเขา เเละนี้ก็คือจุดเริ่มต้น ที่ทำให้เขาใช้กลอุบายสร้างข้อตกลงขึ้นมาให้เธอเซ็น และเเน่นอนสาวน้อยอย่างเธอไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของเขา เธอเลยพลาดท่าต้องตกอยู่ใต้ร่างของเขาทันที แต่ด้วยความดื้อรั้นไม่ยอมคนของกอหญ้า ถึงเเม้เธอกับเขาจะมีอะไรต่อกัน แต่เขาก็ไม่ใช่เจ้าของชีวิตเธอ เธอเลยเลือกที่จะทำทุกอย่างตามใจตัวเอง เลยทำให้ไปร์เกอร์ต้องการปราบพยศเด็กดื้อคนนี้ให้ได้

“คุณคะเดี๋ยวก่อน” ร่างบางใบหน้าสวยหวาน รีบวิ่งตามเขามาจากด้านในผับ จนมาถึงลานจอดรถที่ปลอดคน จึงตะโกนเรียกเขาไว้ “เรียกผมเหรอ” เขาหันกลับไป และถามเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ถ้าจำไม่ผิดเขาไม่เคยรู้จักเธอ “ใช่ค่ะฉันเรียกคุณ” เธอหยุดเดินด้วยท่าทีเหนื่อยหอบ เมื่อเพื่อนรักอย่างทิชาชี้เป้าว่าคือเขา (ภูภูมิ)เธอจึงรีบลุกจากโต๊ะแล้ววิ่งตามมาอย่างเร็ว แต่ก็เกือบจะไม่ทันเมื่อเขาแค่เดิน แต่ช่วงจังหวะการก้าวนั้นยาวมาก “เรียกผมทำไม เราเคยรู้จักกันเหรอ” ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำพับครึ่งแขน กางเกงผ้าสแล็คสีดำ สวมนาฬิกาเรือนหรู ความสูง187เซ็นติเมตร ยืนเอามือล้วงกระเป๋า คิ้วหนาขมวดมุ่น เมื่อได้รับคำยืนยันว่าคนที่เธอเรียกคือเขา “คือ ฉะฉัน อยากเป็นเด็กเลี้ยงของคุณ ฉันได้เงินคุณ คุณได้ร่างกายฉัน วินๆทั้งสองฝ่าย” เธอรีบตอบเขาแบบตะกุกตะกัก แม้จะดื่มย้อมใจมาแล้วหลายแก้ว แต่พอได้เจอใบหน้าหล่อเหลาราวเทพเจ้าปั่นแต่ง สายตาคมดุ คิ้วหนาดกดำเรียงกันสวย จมูกโด่งเป็นสันคมคาย ถ้าใช้หั่นผักคงขาดวิ่น ก็ทำเอาใจดวงน้อย ที่เธอรวบรวมความกล้ามาเกือบ3ชั่วโมงเต้นตึกตักไม่เป็นท่า มือเล็กทั้งสองข้างเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ กำชายกระโปรงตัวเองไว้แน่น สบตาคมดุที่มองเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย “อยากเป็นเด็กเลี้ยงของผมเหรอ” เขามองดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างบางในชุดสุดเซ็กซี่เย้ายวน กระโปรงสั้นจู้ดหน้าอกอวบตูมกระแทกตา แต่ดูแล้วคงยังไม่ถึง20 ใบหน้าสวยรูปไข่ดวงตากลมโตอย่างไทยแท้ ดูรวมๆแล้วเธอก็สวยมากทีเดียว แต่เขาไม่เคยซื้อกิน เพราะผู้หญิงส่วนมาก ก็เต็มใจขึ้นเตียงกับเขา “ค่ะ ฉันอยากเป็นเด็กเลี้ยงของคุณ ในระยะเวลาที่เราตกลงกัน ฉันจะไม่ยุ่งกับคนอื่น ฉันจะนอนกับคุณแค่คนเดียว” เธอมองหน้าเขาอย่างมีความหวัง เพราะเพื่อนเขาชี้เป้าว่าผู้ชายกลุ่มนี้รวยมาก และเธอก็เลือกเขา สาเหตุเพราะอะไรไม่รู้ แต่ที่รู้คือเธอต้องการเงินไปรักษาแม่ “เสียใจผมไม่ซื้อกิน อายุก็ยังน้อยกลับไปเรียนเถอะ มาเร่ขายแบบนี้เป็นเด็กใจแตกรึไง” ดูๆแล้วเธอน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวของเขา คงจะเป็นพวกเด็กใจแตกหาเงินเที่ยว ไม่ก็ซื้อของแบรนด์เนมไปอวดเพื่อน พูดจบเขาก็หันหลังให้เธอ และเปิดประตูขึ้นรถและขับออกไป ภูภูมิ หรืออนันต์ธวัช อิทธิวิวัฒนกุล นักศึกษามหาวิทยาลัยเอสเมอร์ ปี4 คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ลูกชายคนโตของ ท่านภาคภูมิและคุณหญิงพัชชา อิทธิวิวัฒนกุล เจ้าของกิจการอาหารและเครื่องดื่ม ที่ส่งขายทั่วประเทศไทย และมีน้องสาวอีก1คน คือพริ้มพลอย ธัญวรินทร์ อิทธวิวัฒนกุล “อ๊ะ คุณ คุณ ฉันยังบริสุทธิ์นะ เฮ้อ!!!” เขาไม่ฟังเสียงที่เธอพูด ขับรถออกไปจากผับอย่างเร็ว ไม่สนใจเลยว่าเธอจะคิดยังไง เธอรีบมองซ้ายแลขวา ดูว่ามีใครได้ยินที่เธอพูดไหม เมื่อไม่มีใคร เธอก็เดินเหนื่อยหน่ายอย่างคนหมดแรงกลับเข้าไปด้านใน “ไงแกคุณภูภูมิเขาสนใจแกป่ะ” ทิชาถามเกลที่เดินหน้าเศร้ากลับมา แต่ดูจากอาการของเกลก็พอจะรู้แหละว่าไม่ “นอกจากเขาจะไม่สนแล้ว เขายังหาว่าฉันเป็นเด็กใจแตกอีก เฮ้ย!!หน้าตาก็ดี ปากเสียชะมัด” เกลบ่นอุบกับเพื่อนอย่างท้อใจ เพราะไม่รู้เธอจะหาเงินจากไหนตั้ง6แสนไปจ่ายค่าผ่าตัดแม่ “ใจเย็นๆนะแก หรือจะลองถามอีกคน ที่ชื่อปกป้องอะ” ฉันไม่ได้ตอบอะไรทิชา แค่โดนผู้ชายคนนั้นหาว่าเป็นเด็กใจแตก ก็ทำเอาฉันหน้าชาไปหมด “ค่อยว่ากันเถอะ กลับกันดีกว่า” เกล หรือเกวลิน นิธิธรากร สาวนักเรียนมัธยมปลายปีที่6 หลังจากที่แม่ของเธอป่วยด้วยโรคมะเร็งลำไส้มานาน แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้อาการทรุดหนัก จนแม่ของเธอวูบในขณะที่กำลังขายข้าวแกงอยู่ จนลูกน้องในร้านต้องโทรเรียกรถพยาบาล และโทรไปแจ้งข่าวกับเธอที่กำลังเรียนอยู่ จนเธอต้องรีบลาครูแล้วมาดูแม่ของเธอที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งของรัฐ