รายการจัดอันดับหนังสือของ Dreame
"ถ้าคุณจำรสชาติที่ผมมอบให้ไม่ได้....ผมก็จะทบทวนความทรงจำให้กับคุณเอง...ว่าเราเคยทำอะไรกันมาบ้าง..." "ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...." "ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงไหม...อยากจะทำเหมือนที่เราเคยทำกันหรือเปล่า...." "ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณนู้นสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจอยู่แล้วนิ...จะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม" "ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่น่าตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกเข้าแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ..." "ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ผู้หญิงพวกนั้นก็ไม่ต่างกันหรอก ไม่เอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ..." "ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...." ลูก้า เรโซว่า อายุ 35 ปี ลูก้า...หนุ่มนักธุรกิจที่ผันตัวเองมาทำบ่อนคาสิโนจนกลายเป็นมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดคนหนึ่ง ทำให้เขานั้นต้องติดต่อธุรกิจไปทั่วยุโรปและเอเชีย ชีวิตเขาก็ได้ลิ้มลองผู้หญิงจากหลายเชื้อชาติจนเขารู้สึกเบื่อเซ็กส์แบบสุดๆ เพราะมันไม่มีความน่าตื่นเต้นหรือความเร้าใจเลยสักนิด เพราะผู้หญิงทุกคนที่เจอเขาก็ล้วนแต่คลานเข่าขึ้นเตียงของเขาเพราะเงินกันทั้งนั้น แต่มันไม่ใช่กับแม่นักข่าวสาวคนนั้น คนที่ทำให้เซ็กส์บนเตียงของเขากลับมามีความร้อนแรงดุเดือดอีกครั้ง แต่มันก็กลายเป็นแค่วันไนท์สแตนเพราะเช้ามาเธอก็หนีหายจากเขาไป....เขาส่งคนตามหาเธอเท่าไหร่ก็ไม่เจอ....แต่วันหนึ่งเธอกลับโผล่เข้ามาอีกครั้งในฐานะน้องสาวของพาร์เนอร์ทางธุรกิจที่ทรยศเขา เขาจึงใช้เธอมาเป็นผู้หญิงขัดดอกชั่วคราว รอให้พี่ชายเธอหาเงินมาใช้หนี้เขา แต่พอถึงเวลาที่เขาต้องปล่อยเธอไป...เขากลับไม่รู้เลยว่าเขาได้ปล่อยเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไปกับเธอด้วย... เบน....ภาริตา ภูวภพ อายุ 28 ปี เบน...ภาริตา นักข่าวสาวสุดสวยที่ดวงซวยไปทำข่าวของมาเฟียกับดาราสาวเข้า ทำให้เธอถูกจับตัวไปเข้าห้องดำเพราะความสวยของเธอดันไปเข้าตาอีตามาเฟียบ้านั่น จนเธอต้องยอมพลีกายให้เขาเพื่อเอาชีวิตรอดกลับมา ก่อนจะรีบหลบหนีไปเพื่อไม่ให้เขาตามตัวเธอเจอ จนเวลาผ่านไปพี่ชายลูกติดของพ่อเลี้ยงของเธอก็นำพาความซวยมาให้เธอเจอกับเขาอีกครั้ง แล้วเธอก็ถูกเขาจับไปขัดดอกใช้หนี้แทนไอ้พี่ชายเฮงซวยนี่อย่างเสี่ยงไม่ได้ เธอก็ได้แค่กล้ำกลืนฝืนทนและนับวันรอที่จะหลุดพ้นจากมาเฟียอย่างเขา จนในที่สุดเธอก็หลุดพ้นจากเขามาได้ แต่เธอกลับซวยซ้ำซวยซ้อนอีกครั้งเมื่อรู้ว่าตัวเองท้องลูกของเขา แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป เธอควรจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้หรือไม่....
คนอย่างกูไม่ได้เกิดมาเพื่อรักใครทั้งนั้น อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป แต่คนไหนที่กูไม่อนุญาตให้ไปแล้วกล้าคิดลองดีจะไป...ก็ลองดูแล้วจะได้รู้ว่าคนอย่างกูทำอะไรได้มากแค่ไหน _______________ _______________
"พี่อยากยกเลิกงานแต่งของเรา” ปรานต์เอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบกันอยู่นานระรินหันไปมองหน้าเขาเพื่อหวังว่าจะได้พบกับแววตาที่บ่งบอกว่าเขาล้อเล่นหรือหากว่ามันเป็นเรื่องจริงก็อยากให้ช่วยอธิบายสักหน่อย“พี่พยายามรักเธอให้เท่าเมื่อก่อนแล้ว แต่พี่ทำไม่ได้”คำอธิบายของเขามันยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้เธอมากกว่าเดิม“มันเกิดอะไรขึ้นคะพี่เป้”“พี่แค่อยากถอยมาอยู่กับตัวเอง”“เราคบกันมาตั้งสี่ปี ทำไมถึงเพิ่งอยากถอยเอาตอนนี้คะ” เธอมองเขาด้วยแววตาเจ็บช้ำน้ำใจ“พี่…หมดรักรินแล้ว พี่ก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหนแต่รู้ตัวอีกทีพี่ก็ไม่รู้สึกอะไรกับเธอแล้ว”“พี่ก็เลยจะยกเลิกงานแต่งของเรา” ทั้งที่จะจัดเดือนหน้านี้อยู่แล้วเขาไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าถอนหายใจอย่างอึดอัด ปรานต์คลึงแหวนที่เรามอบให้กันตั้งแต่สมัยที่คบกันแรกๆ มันเย็นเฉียบแถมยังบาดลึกเข้าไปถึงหัวใจ“พี่ก็รู้ว่าแม่ของรินคาดหวังกับเรื่องนี้มาก แม่อยากให้รินเป็นฝั่งเป็นฝา”“พี่ขอโทษที่เป็นผู้ชายคนนั้นให้รินไม่ได้อีกแล้ว”ระรินน้ำตาหยดแหมะลงบนหลังมือ ปรานต์ปฏิเสธเธออย่างไร้เยื่อใยเหมือนคนไม่เคยรักกัน“รินขอให้เรายังจัดงานแต่งเหมือนเดิมแต่ไม่ต้องจดทะเบียนได้มั้ยคะ”“ริน” ชายหนุ่มหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่เธอยังเลือกที่จะดึงดันต่อ“รินขอเวลาแค่หกเดือน ให้รินค่อยๆ บอกแม่เพราะรินกลัวว่าแม่จะเสียใจ แล้วหลังจากนั้นเราก็จะแยกย้ายกัน…”“มันต้องใช้เวลาถึงหกเดือนเลยเหรอ”“ถ้าแม่เข้าใจ…ก็อาจจะเร็วกว่านั้นค่ะ” ระรินปาดน้ำตาออกอย่างขมขื่นคนหมดใจอะไรมันก็ดูฝืนไปหมดสินะปรานต์แหงนหน้าถอนหายใจอย่างกลัดกลุ้ม แต่เห็นแก่ที่คบกันมานาน งั้นเขาจะช่วยอดทนต่ออีกหน่อยก็แล้วกันแล้วระรินจะได้เลิกหลอกตัวเองสักทีว่าต่อให้ใช้เวลากี่เดือนกี่ปีเขาก็กลับไปรักเธอเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว_______________พุ่นแหล่ววว บักเป้~~ฝากลูกชายใจโลเลคนนี้ด้วยนะคะ
เธอ… ต้องเข้าไปอยู่ในสถานะคู่หมั้นของมาเฟียแบบงงๆ เขา… ต้องจำยอมอยู่ในสถานะคู่หมั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ‘ปกติคู่หมั้นต้องทำอะไรบ้างคะ’‘อยากรู้?’‘ค่ะ มินมินอยากรู้’‘มาใกล้ๆ ฉันสิ’
อาการแอบหลงรัก เฝ้าฝันถึง และปลื้มปริ่มขั้นสุด ผลักดันให้ เขมมิกา ทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้มาเป็นเด็กฝึกงานในโรงพยาบาลของเขา แต่ตัวตนของ หมอธามไท ที่สัมผัสได้ทำเธอฝันสลาย เขาไร้หัวใจ ปากดี เย็นชาสุดขั้ว และใช้เล่ห์ร้ายเปลี่ยน ‘เด็กฝึกงาน’ อย่างเธอให้เป็น ‘เด็กหมอ’ อย่าหือกับเขา และอย่าบอกใครว่าเราได้กัน! .............................. “ค่ะ ถ้าอย่างนั้น พี่ธามอยากจะสิ้นสุดข้อตกลงตอนนี้เลยไหมคะ เค้กจะได้เริ่มแผนหาเหยื่อคนใหม่สักที” เขมมิกาจ้องใบหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่ภายในใจเจ็บร้าวเสียจนแทบยืนไม่ไหว “เมื่อไหร่...ฉันจะเป็นคนบอกเธอเอง อย่าลืมว่าเรื่องของเรา ฉันเท่านั้นที่จะเป็นฝ่ายตัดสินใจจบได้ เธอไม่มีสิทธิ์” แค่คิดว่าเธอกำลังจะไปอยู่กับชายอื่น ความ ‘หวงของ’ ก็ยิ่งทำให้เขาโมโหมากกว่าเก่า “เค้กมีสิทธิ์อะไรบ้างคะ?” เขมมิกาเอ่ยถามเสียงสั่น พยายามสกัดกั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา “มีสิทธิ์แค่นอนอยู่เฉยๆ หรือคอยทำให้ฉันมีความสุขบนเตียงแค่นั้นก็พอแล้ว” ..............................
เธอเป็นเมียที่ถูกเลือกให้ต้องมาแต่งงานกับเขา เพราะความจำเป็นในชีวิตต้องหาเงินไปรักษาแม่ที่นอนป่วย ทำให้ต้องยอมลดศักดิ์ศรีและให้สามีที่แต่งงานด้วยดูถูกตลอดเวลา เธอแต่งงานเพราะเงิน แต่งงานเพราะความสุขสบายของตัวเอง ผู้หญิงเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ เห็นแต่ผลประโยชน์แบบเธอใครเขาจะรัก! และวันนี้ที่ยังอยู่ฉันอยู่เพราะต้องทนฝืน ถ้าวันหน้าฉันไม่ทำอะไรเพื่อใครสักคนแล้วฉันจะไม่ฝืนอยู่ให้ตัวเองต้องเจ็บระทมหัวใจ...
“เฮ้ย ทำไมทำแบบนั้นกับน้องเขาแล้ววะ” เสียงวินเซนต์ที่เห็นท่าทางของเพื่อนถามขึ้น ขณะที่ทั้งห้ากำลังยืนสูบบุหรี่พิงอยู่ที่รถของตัวเองกัน ไคลน์ที่ได้ยินจึงตอบกลับเสียงเรียบ “ก็คุ้มแล้ว” คำตอบจากริมฝีปากหนา ทำเอาไซม่อนที่ได้ยินเอ่ย “มึงหมายความว่ายังไง นี่มึง…” ไม่รอให้เพื่อนพูดจบ คนที่ยืนคีบบุหรี่อยู่ด้วยใบหน้าราบเรียบก็เอ่ย “บอกแล้วว่า ถ้าคุ้มแล้ว…ก็ทางใครทางมัน” สิ้นเสียงทุ้มบอก มือหนาก็ยกบุหรี่ในมือขึ้นมาสูบด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกใด ๆ เหมือนเคยพร้อมกับพ่นควันสีขาวเทาออกจากปากไปอย่างไม่คิดสนใจถึงความรู้สึกของร่างบางอีกคนในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย เพราะสำหรับเขาที่ได้ความคุ้มจนพอใจแล้ว อีกคนก็ไม่ได้จำเป็นอะไรอีกต่อไป… ... “ก็ง่ายเอง แล้วจะมาเรียกร้องอะไร”
เมื่อรุ่นพี่วิศวะที่พึ่งเจอกันเพียงแค่ครั้งแรกกลับทิ้งระเบิดตู้มใหญ่ไว้ในใจเธอ ด้วยสายตาพิฆาต และการรุกเข้าหาที่ทำเอาเธอแทบไปไม่เป็น ไหนใครที่บอกว่าเขาพูดน้อยกัน แล้วคนที่แชตหาเธอไม่หยุดนี่คือคนเดียวกับที่เขาพูดถึงกันไหม! ปกติคนที่เจอกันครั้งแรกเขาคุยกันแบบนี้เหรอ!?
ภาม ภารัณ ธรรมรงสกุล อายุ 34 ปี หนุ่มหล่อนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์แนวหน้าของเมืองไทย ผู้ได้ฉายาว่า ”เสือยิ้มยาก” เพราะว่าเขานั้นไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจากธุรกิจของเขา จนทำให้แฟนสาวที่คบกันมาเกือบ10ปีบอกเลิก ทำให้เขายิ่งเย็นชาและไร้ความรู้สึกมากขึ้นไปอีก แต่ใครจะไปคิดว่าฟ้าจะเล่นตลกกับเขาให้เจอกับยัยเด็กจอมแสบอย่าง “ปาราริน” ที่ทำให้อดีตแฟนของเขาเข้าใจผิดและหึงหวงเขาได้ เขาจึงจ้างเธอมาเป็นแฟนปลอมๆของเขา เพื่อที่จะดึงอดีตคนรักของเขากลับมาคบกับเขา แต่ยิ่งนานวันความสัมพันธ์ของเขาและปารารินก็ยิ่งลึกซึ้งจนเขาอยากจะถอนตัว ทำให้เขาต้องเลือกระหว่างคนรักเก่าหรือแฟนปลอมๆอย่างเธอ ปราง ปาราริน คงสินทรัพย์ อายุ 24 ปี สาวสถาปนิกหน้าหวาน ผู้คลั่งไล้หลงใหล ”ภารัณ” หนุ่มนักธุรกิจที่มอบทุนให้เธอเรียนจนจบ แต่แล้วผู้ชายที่เธอปลามปลื้มก็กลายเป็นผู้ชายมักมากในพริบตา เมื่อเขาได้มอบทุนไปเรียนต่อของเธอให้กับผู้หญิงที่ยอมนอนกับเขา มันจึงทำให้เธอพยายามหาวิธีจะเอาคืนเขา แต่แล้วสถานการณ์มันก็บีบบังคับให้เธอต้องกลายเป็นแฟนปลอมๆของเขา เพื่อยั่วให้แฟนเก่าของเขาหึงและกลับมาคบกับเขาเหมือนเดิม แต่แล้วเธอกับเขาก็ดันมีความสัมพันธ์เกินเลยด้วยกันจนนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้มีเบบี๋ตัวน้อยออกมายืนยันว่าเธอไม่ใช่แฟนปลอมๆของเขาอีกต่อไป และเธอจะทำอย่างไรเมื่อคนรักเก่าของเขากำลังจะมาทวงเขาคืนกลับไป เรื่องย่อ “คุณ ต่ออีกรอบได้ไหม ฉันอยากจะเสียวแบบเมื่อกี้อีกอ่ะ” ปารารินพูดออกไปด้วยเสียงอ่อน พร้อมกับใช้มือไต่ที่แขนของภารัณอย่างหลงใหล เพราะเธอไม่คิดว่าการะมีอะไรกับเขามันจะสนุกและฟินขนาดนี้ ถ้าไม่ขอเบิ้ลก็โง่เต็มทีแล้วล่ะ คนอะไรเอามันส์เป็นบ้าเลย “หื่นมาจากไหนเนี่ยคุณ คืนนี้สองรอบแล้วนะ พอได้แล้วมั้ง พรุ่งนี้คุณต้องตื่นไปทำงานแต่เช้าไม่ใช่หรือไง” ภารัณพูดบอกไปแบบเหนื่อยๆ หลังจากที่พึ่งเสร็จสมจากเธอไปมาดๆ แต่เธอก็ดันมาร้องขอเขาให้เอากับเธออีกรอบ มันจึงทำให้เขาหันไปมองเธอที่กำลังใช้สายตาและมือยั่วยวนเขาอย่างหื่นๆ “ก็ใช่ แต่ฉันยังอยากจะเอากับคุณอีกอ่ะ มันเสียวดี ใครบอกให้คุณมาทำให้ฉันติดใจเองล่ะ คุณก็ต้องรับผิดชอบสิ หรือจะให้ฉันไปเอากับคนอื่น” ปารารินพูดออกไปแล้วก็มองหน้าเขาแล้วยิ้มอย่างน่ารักออกไป เพราะเขานั่นแหละมาทำให้เธอติดใจทำไมกัน เขาก็ต้องยอมรับความหื่นของเธอไป “ไม่ คุณเป็นผู้หญิงของผม อย่าได้แม้แต่คิดจะให้คนอื่นมาซั่มคุณเชียวนะ ไม่งั้นผมเอาคุณจนบานแน่” ภารัณพูดออกไปเสียงเข้มอย่างไม่ยอม ที่เธอพูดท้าทายเขามาแบบนั้น “งั้นก็มาสิคะ ทำให้ฉันจุกจนไม่ต้องไปหาเอาที่อื่น หึๆ” ปารารินพูดบอกไปก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะขึ้นไปนั่งควบที่หน้าขาของเขาแล้วยิ้มใส่เขาอย่างยั่วยวน