รายการจัดอันดับหนังสือของ Dreame
เมื่อเขาต้องมารับอุปการะเลี้ยงดูเด็กสาวที่เพิ่งเสียแม่ไปได้ไม่นาน ทว่าเขาหวงเธอยิ่งกว่าไข่ในหินเสียอีก ความรู้สึกแบบนี้ยังเรียกว่าผู้ปกครองเพียงอย่างเดียวได้หรือไม่ //ตัวอย่าง// "จะเอาอะไรให้ผู้ใหญ่ดูก็ควรยื่นใส่ในมือ ไม่ใช่เอาไปวางไว้ตรงนั้น แบบนี้เขาเรียกว่าไม่มีมารยาท!" เขาแค่อยากเอาคืนคนที่จะตีตัวออกหาก แล้วอีกอย่าง วันนี้เดินเข้าห้องนอนเขาเองนะช่วยไม่ได้ ______________ "มีอะไรมาแลก" เคนเอ่ยทั้งๆ ที่พลิกกระดาษแผ่นเดียวกลับไปกลับมา โดยไม่ได้ไล่สายตาอ่านอย่างที่นาราเข้าใจ "คุณ..หมายถึงอะไรคะ" "ในเมื่ออยากไปฝึกงานที่ไกลๆ ทั้งที่รู้ดีว่าบริษัทของที่บ้านมี อยากทำตัวเหินห่างกับฉันแบบนี้มีอะไรมาแลก" "นาราจะไปฝึกงานนะคะคุณเคน..ไม่ได้ว่าจะทำตัวเหินห่างค่ะ" "ตอบไม่ตรงคำถาม!" นาราหน้ามุ่ยเมื่อได้ฟังดังนั้น "เกรดค่ะ นารามีเกรดมาแลก" ก็เธอเป็นนักศึกษานี่ การฝึกงานครั้งนี้ก็ต้องแลกเกรดว่าผ่านหรือไม่ผ่าน แต่เธอมั่นใจว่าผ่านอยู่แล้ว "ฉันไม่ได้สนใจในข้อนั้น เพราะยังไงเธอก็ต้องเรียนให้จบอยู่แล้ว แต่ที่ฉันอยากถามก็คือ..ในตัวเธอมีอะไรมาแลก"
เมื่อนางร้ายในยุคปัจจุบันอย่างเฟยเจิน ย้อนเวลาไปเป็นชายาของท่านอ๋องที่แสนจะเย็นชา รอวันให้ชายาตายเพื่อจะได้แต่งนางในดวงใจเข้ามาใหม่ แล้วคิดเหรอว่าคนอย่างเฟยเจินคนใหม่จะยอม นางจะต้องทวงคืนทุกคนที่เคยร้ายกับนางนางร้ายแถวหน้าของเมืองจีนถึงคราวซวยเมื่อกำลังถ่ายทำภาพยนต์อยู่บนเรือดันพลาดตกลงไปในทะเล ทำให้ฟื้นมีสติขึ้นมาอีกทีในยุคโบราณ แถมยังมาเข้าร่างหญิงสาวที่เป็นถึงชายาอ๋อง แต่ที่โชคร้ายกว่านั้นคือสามีของเธอกำลังรอวันที่นางป่วยตายเผื่อที่จะได้แต่งงานใหม่กับนางในดวงใจ แต่มีหรือที่เฟยเจินคนใหม่จะยอม ให้มันรู้ไปว่านางสามารถร้ายได้ทั้งในจอและก็นอกจอ ใครเข้ามาไม่ดี แม่จะฟาดให้หมด
(ยัยรุ่นน้องคนโปรด)ในความบังเอิญของ ขนม รุ่นน้องปีหนึ่งคณะวิศวะ มือดีดันไปจับได้รุ่นพี่อย่าง ไอออนสายรหัสที่ขึ้นชื่อว่า ฮอตที่สุดในคณะวิศวะและมหาวิทยาลัยBBR ความวุ่นวายจึงบันเกิด เพราะสาวๆ ปีหนึ่งต่างก็อยากอยู่ในสายรหัสนี้กันทั้งนั้น
เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"
พีระดาตื่นขึ้นมาในร่างของนายร้ายที่ต้องตายตั้งแตเริ่มต้นเอาละในเมื่อเจ้าของร่างเดิมตามไปตามเนื้อเรื่องต่อจากนี้ฉันจะพลิกชะตาของนางร้ายคนนี้เองและจะเอาคืนทุกคนที่ทำร้ายเธอทุกคนในความทรงจำเลวร้ายนี้
ท่านหญิงซุนฮวารับปากไทเฮาสมรสกับหยางหมิงชินอ๋องแต่ทว่าชีวิตสมรสจะราบรื่นหรือในเมื่อพระสวามีมีสตรีที่รักปักใจอยู่แล้ว
‘พุดน้ำบุษย์’ คิดมาตลอดว่าการแต่งงานภายใต้เงื่อนไขเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจที่ไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง เมื่อถึงเวลาที่ต้องหย่าก็แค่ต่างคนต่างไป แต่ใครจะคิดว่าหลังจากการหย่ากันแล้ว ‘ปิยังกูร’ ไม่ได้เอาไปแค่ใบหย่าแต่เขายังเอาหัวใจของเธอไปด้วย ระยะเวลาเกือบสี่ปีที่อยู่ในสถานะสามีภรรยาใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ทำให้เธอหลงรักสามีโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว พอจะรู้ตัวก็ตอนที่เผลอมอบหัวใจให้เขาทั้งดวง ที่เซอร์ไพรส์กว่าการมอบหัวใจให้... คือการที่อดีตสามีได้ใบหย่าไปแล้วทว่ากลับทิ้งของสำคัญเอาไว้ให้เธอดูต่างหน้า... และของสำคัญที่ว่าก็ดันหน้าตาเหมือนเขายังกับแกะ ‘แม่เลี้ยงเดี่ยว... ก็เคยแต่ใช้เรียกคนอื่น ใครจะคิดว่าวันหนึ่งต้องใช้มันกับตัวเอง’ “บัวจะหย่า ถ้าพี่โปรดไม่ยอมบัวก็จะฟ้องหย่า ยังไงศาลก็ต้องเข้าข้างบัว ยอมให้บัวหย่า" "เธอไม่จำเป็นต้องฟ้องหย่าเลยดอกบัว ไม่จำเป็นสักนิด เธอไม่ต้องกลัวว่าพี่จะไม่ยอมหย่าให้เธอเพราะพี่ไม่เคยคิดจะรั้งเธอไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ที่พี่ถามเพราะอยากจะแน่ใจว่าเธอพร้อมที่จะหย่าจริงๆไม่ใช่พูดเพ้อเจ้อเป็นเด็กเล่นขายของ แต่พอถึงเวลาก็ทำเป็นลืมคำพูดของตัวเอง"
เมื่อความรักในวัยเด็กไม่สมหวังมันจึงทำให้เขาผิดหวังเสียใจและฝังใจมาจนถึงทุกวันนี้จนเขาได้เจอกับคนที่ถูกใจคนที่จะมาเติมเต็มชีวิตให้กับเขาแต่แล้วจู่ๆเธอคนนั้นก็กลับเข้ามาในชีวิตเขาในฐานะคู่หมั้นและยังเป็นถึงรองประธานบริษัทที่เขาเป็นประธานอยู่แล้วแบบนี้เขาจะทำเช่นไรกับชีวิตต่อไปดี
เจ้าสาวของเขาหนีไปกระทันหัน เขาสั่งให้คนของเขาหาตัวใครก็ได้มาเป็นเจ้าสาว ส่วนเธอก็เพิ่งผิดหวังกับว่าที่เจ้าบ่าวมา เธอแอบได้ยินคำสั่งของเขา เธอจึงเสนอตัวทันที **************************************** “ไม่ต้องตามหาแล้ว ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่กล้าหักหน้าฉัน หน้าที่ของนายคือไปหาผู้หญิงที่ไหนก็ได้มาแต่งงานกับฉัน” อคิราห์กล่าวด้วยน้ำเสียงเข้ม ทำให้คนที่ฟังอยู่เช่นมินตรารู้สึกสงสารชายหนุ่มขึ้นมาจับใจ ไม่รู้ว่าสิ่งใดทำให้เธอกล้าเดินเข้าไปหาชายทั้งคู่ ที่กำลังสนทนากันอยู่ด้วยความรู้สึกล่องลอย “เอ่อ....คุณ..ต้องการผู้หญิงมาแต่งงานด้วยเหรอคะ” มินตรารวบรวมความกล้าเอ่ยถามออกไป ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงหันมาจ้องมองที่ใบหน้าสวยด้วยความประหลาดใจ และก็ยิ่งต้องประหลาดใจมากขึ้นเมื่อผู้หญิงที่สนทนากับเขาอยู่นี้ คือคนที่เดินร้องไห้ออกจากลิฟท์แล้วชนเข้ากับเขาเมื่อวาน “คุณจะเสนอตัวเหรอ?” อคิราห์หรี่ตามองหญิงสาวด้วยความรู้สึกพึงพอใจในตัวของเธอ “เป็นฉันได้มั้ยคะคนที่จะทำหน้าที่เจ้าสาวให้คุณ” มินตรารู้สึกอายเหลือเกินที่ต้องพูดคำนี้ออกไป แต่การที่เธอได้แต่งงานกับเขามันจะทำให้ดาวินเลิกยุ่งกับเธออย่างแน่นอน ในเมื่อชีวิตของเธอมันพังลงไปแล้ว คงไม่มีอะไรที่เธอจะต้องกังวลอีกต่อไป อีกทั้งการได้แต่งงานกับเขามันได้ช่วยทั้งเขาและเธอ มารดาของเธอก็จะไม่ถูกนินทากับคนรอบข้าง ส่วนความรู้สึกของเธอ เอาไว้เป็นเรื่องที่เธอจะนึกถึงเป็นสิ่งสุดท้าย
หัวใจของสิทธาไม่ได้มีไว้รักใครอีก เพราะมันตายไปพร้อมกับภรรยาของเขาที่จากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ นลินเด็กสาวที่คนเป็นย่าถูกชะตาและบังคับให้เขาแต่งงานด้วยจึงเป็นเพียง ‘เมียในนาม’ ที่เขารอวันจากลา แต่พอถึงคราวที่เธอต้องไป เขากลับเหนี่ยวรั้งแล้วขังเธอไว้ในกรงไฟพิศวาสอันร้อนแรง “ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการอาบน้ำหรือทำอย่างอื่นให้เสร็จก่อน” เสียงทุ้มพร่ากระซิบลงที่ซอกคอหอมกรุ่น นัยน์ตาวาววามมองเธอผ่านเงาสะท้อนของกระจก ก่อนจะขบเม้มลงที่ผิวเนื้ออ่อนนุ่มของลำคอ ปลุกเร้าสัญชาตญาณสาวกลับมาอีกครั้ง “น้อยเห็นว่าคุณใหญ่หงุดหงิดเพราะรถติด เลยอยากให้คุณใหญ่ผ่อนคลาย” เธออธิบายเสียงกระท่อนกระแท่น เมื่อทุกจุดอ่อนไหวถูกเขาโจมตีอย่างบ้าคลั่ง จนเธอเสียววูบวาบไปทั่วทั้งร่าง “ฉันหงุดหงิดเพราะไม่ได้ ‘เอา’ เธอเร็วๆ การอาบน้ำไม่ใช่วิธิแก้ แต่การแก้ผ้าเธอต่างหากที่จะทำให้ฉันผ่อนคลาย” ว่าจบมือหนาก็ผละออกจากจุดอ่อนไหว ก่อนจะยกเธอขึ้นนั่งลงบนเคาน์เตอร์ แล้วจับเธอแก้ผ้าตามที่เขาเพิ่งเกริ่นออกไป แต่วิธีแก้ของเขาห่างไกลจากคำว่านุ่มนวล พริบตาเดียวกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอก็หลุดกระเด็นออกไปคนละทิศละทาง ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงเสื้อเธอออกไปอย่างไม่รู้ทิศเช่นกัน “คุณใหญ่” อีกครั้งที่นลินครางชื่อเขาออกไป แรงอารมณ์ของเขาเหมือนจะฉุดให้เธอไปอยู่ในจุดเดียวกัน “ฉันชอบที่เห็นเธอใส่บราลูกไม้ แต่ที่ชอบกว่าคือการเห็นว่าเธอไม่ได้ใส่อะไรเลย”