“พี่รู้หรอคะ..” ฉันหันไปมองเสี้ยวหน้าคมของพี่นักรบเขาเลื่อนสายตามาสบกับสายตาของฉันแน่วแน่แต่ที่แปลกใจคือเขารู้ได้ยังไง
“อืม” เขาครางรับในลำคอก่อนจะยกมือมาวางบนศีรษะของฉันอย่างปลอบประโลมราวกับว่าไม่ว่าความจริงเป็นยังไงเขาก็จะอยู่ข้างฉัน
“งั้นพี่บอกแฟได้ไหมคะ..” ในเมื่อมีเขาอยู่ฉันก็ไม่จำเป็นต้องกลัวความจริงอะไรอีก
“ได้สิ..แต่” แต่อะไรอีก?
“อ๊ะ..” ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อเขาไล้หัวแม่มือลงบนมุมปากของฉันเบาๆ ก่อนจะกดวนนวดคลึงอยู่สักพักทำเอาตัวฉันวูบวาบไปหมด
“เมื่อไหร่จะหายมีเลือด” พี่นักรบโน้มหน้าลงมาที่หลังคอและกระซิบเสียงแหบพร่า
ฮือ..พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะแฟตายได้นะ!
“พี่ขาหนูเป็นประจำเดือนนะมาทีก็เป็นอาทิตย์หลังหมดประจำเดือนก็ต้องเว้นไปอีกหน่อยเพื่อความมั่นใจ” อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกงเมื่อเห็นเขาเอาแต่วุ่นวายกับซอกคอไม่เลิกฉันเลยหันไปตอบพร้อมกับแนบใบหน้าซบลงบนไหล่ของเขาอย่างออดอ้อน
“งั้น
