ผ่านมาเป็นอาทิตย์จนประจำเดือนหมดฉันยังไม่ได้กลับบ้านเลยเพราะเย็นวันนั้นคุณวิทยาเลขคุณตาโทรมาบอกว่าอย่าพึ่งกลับบ้านเพราะเดี๋ยวโดนป้าดวงอาละวาดฉันเลยยังไม่ได้กลับ
ช่วงนี้พี่นักรบยุ่งมากถึงแม้จะอยู่คอนโดด้วยกันแต่เขาก็แทบไม่ได้กลับเลยเพราะยุ่งทำโปรเจคฉันก็ไม่ใช่คนชอบเซ้าซี้เลยบอกเขาแค่ให้ดูแลตัวเองดีๆ
“แฟดูนี่” จิงจิงที่นั่งเล่นมือถือรอเรียนพร้อมฉันยื่นมือถือมาตรงหน้าที่เปิดเพจเซเลบของมหาลัยแอลค้างไว้มาให้ฉันดู
“หืมอะไร..” เมื่อฉันรับมือถือจากเพื่อนมาดูมือของฉันก็สั่นระริกอย่างห้ามไม่อยู่ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่นอย่างกรุ่นโกรธเพราะในมือถือเป็นรูปพี่นักรบยืนเท้าเอวกลางแดดเหมือนพวกเขากำลังเรียนอยู่นะแบบมีกล้องที่พวกวิศวะโยธาเรียนอยู่ด้วยข้างกันนั้นมีสาวสวยคนหนึ่ง (สวยน้อยกว่าฉันแน่นอน) ยืนกางร่มให้พร้อมหน้าตาระริกระรี้ส่วนพี่นักรบก็..หน้านิ่งเหมือนเดิม
เห็นภาพว่าโมโหแล้วเจอข้อความในโพสนั้นแ
