3.รางวัลมันคุ้มค่าที่จะเสี่ยง
2068 คำ
"เฮียวิน!!!ถามจริงไม่เข็ดหรือไง ที่แข่งกับจอยกี่ครั้งกี่ก็แพ้ ไม่อายบ้างหรืองไง ไม่คิว่าจะเสียหน้าหรือเสียศักดิ์ศรีบ้างหลอเฮีย เฮียมีดีกรีถึง top 5 ของเอเชีย เชียวนะ แล้วมาแพ้ให้จอยแบบนี้ไม่กลัวคนอื่นเค้าหัวเราะเยาะเอาหรือไง" ไอ้โจเปิดประเด็นถามผม หลังจากที่จอยกับแบมออกไปดูรถที่พึ่งชนะได้จากผมไป
"ทำไงได้วะ รางวัลที่กูจะได้มันคุ้มค่ากับการเสี่ยงวะ กูพร้อมที่จะทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้ได้จอยมาวะ กูกลัววะ สาระภาพเลย ว่าถ้าวันหนึ่งจอยไปเป็นของ ของคนอื่นวันนั้นกูคงขาดใจตายวะ กูคง 'ฮาราคีรี' (การฆ่าตัวตายด้วยการคว้านท้องตัวเองของซามูไรญื่ปุ่น) กูไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม ชีวิตที่ไม่มีจอย ตายสะดีกว่า" ผมตอบคำถามไอ้โจ้ เป็นคำตอบที่ออกมาจากหัวใจของผมจริงๆ ไม่ใช่แค่อยากเอาชนะจอย หรืองแค่อยากได้จอย เหมือนอย่างที่คนอื่นที่มาท้าแข่งกับจอยหลอกครับ
"ก็ผมบอกให้ เฮียฉุดๆ เฮียก็ไม่เชื่อ ฉุดแล้วปล้ำเลย ผมกับเฮียเจมส์ไม่โกรธหลอกนะ สบายใจได้ทางสะดวก ถ้าเฮียฉุดไปแล้วก็ปล้ำๆสะป่านนี้ก็ไม่ต้องเสียรถ เสียหน้าอย่างทุกวันนี้หลอก บอกให้ทำไม่ทำ งั้นก็เตรียมหาเงินไว้เยอะๆได้เลย เฮียยังต้องหมดกับจอยอีกเยอะเชื่อผมสิ " ไอ้โจพูดออกมาได้ไงหน้าตาเฉยเลยนั้น แถมยังพูดเหมือนไอ้เจมส์แดะๆ ผมได้แต่งงกับความคิดไอ้สองคนพี่น้องนี้และครับว่าทำไมมันไม่ห่วงน้องมันกันเลยหรือไง มีอย่างที่ไหน แนะนำให้ผมฉุดน้องมันไปปล้ำ ไอ้สองคนนี้ท่าจะต้องให้จอยพาไปหาหมอพร้อมๆ ผมแล้วแหละครับ -..-!! ยาขาดกันนานแล้วหรือยังนะพวกมึงสองคนอะ
"มันไม่กล้าทำหลอกโจ มันกลัวจอยยิงกระบาลมัน ใจเสาะชิบหาย กับอีแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวกลัวไปได้ ใจมดชิบหาย" ไอ้เจมส์ชมผมให้ไอ้โจฟังครับ
"หุบปากมึงไปเลยไอ้เจมส์ ไอ้เหี้ย!!!! ก็ดูมึงเลี้ยงน้องมึงมากันสิ มึงคิดว่า กูจะเอาชีวิตไปเสี่ยงไหมละ มีอย่างที่ไหนสอนน้องยิงปืนงี้ ส่งเรียนมวยไทยงี้ ไหนจะเทวันโด ยูโด อีก ไอ้สัส!!! เผลอๆกูยังไม่ทันได้จอยทำเมีย แต่ต้องไปเฝ้ายมบาลก่อนนะสิ กูไม่พร้อมเสี่ยงกับแชมป์ยิงปืนเยาวชนครับ" ผมสาระภาพออกไปตรงๆ
"ฮ่า ฮ่าฮฮ่าาาาาาาา!!!!!!" ได้เสียงหัวเราะจากทั้งไอ้เจมส์และไอ้โจมาเป็นรางวัลครับ "สัส!!!!หยุดหัวเราะเยาะเย้ยกูกันไปเลย " เสียงผมตะโกนออกไปอย่างเคื่องๆครับ มีอย่างที่ไหน ผมนี้ก็พอตัวนะครับไอ้เรื่องตีกับชาวบ้านเค้านะ แต่กับจอยสาระภาพครับไม่กล้าเสี่ยงครับ รู้ถึงไหนอายถึงนั้นครับ แต่ก็ต้องยอมรับสภาพตัวเอง
"แล้วเฮียคิดว่าถ้าเฮียชนะจอยได้ แล้วได้ตัวจอยไป เฮียจะกล้าทำหลอถ้าจอยไม่เต็มใจ" ไอ้โจแมร่งจะถามอะไรนักหนาวะ
"ถ้าให้กูทำโดนที่จอยไม่เต็มใจกูคงทำไม่ได้วะ แต่กูรู้ว่า คนอย่างจอยคำไหนคำนั้น ถ้ากูชนะถึงจอยไม่ได้มีใจให้กูแต่ก็มีสิทธิ์ในตัวจอยเปล่าวะ 3 เดือนที่กูจะได้ตัวจอยไว้กู คงทำทุกวิธีทางให้จอยอยู่กับกูตลอดไปวะ ต่อให้เอาลูกมารั้งจอยไว้กูก็จะทำ " ผมตอบคำถามไอ้โจออกไปพร้อมทั้งหันไปมองหน้าไอ้เจมส์ เพื่อให้มันได้รู้ว่าผมจริงจังกับน้องมันแค่ไหน
ไอ้เจมส์ตบบ่าใจกำลังใจผม 2-3ที "กูเอาใจช่วยมึงวะไอ้วิน กูละอยากให้จอยรู้จังว่ามึงจริงจังกับจอยแค่ไหน สักวันจอยจะต้องมองเห็นความจริงใจของมึงเชื่อกูสิ "
"ขอให้วันนั้นมาถึงเร็วๆนะเฮีย จะได้มมีเมียกับเค้าสักที ถามจริงท่อตันไปแล้วหรือเปล่าวะ"
"ไอ้โจ ไอ้เหี้ย พูดออกมาได้นะมึงอะ มันก็มีระบายออกไปบ้างแหละแต่กูไม่ใช่อย่างมึงนิ หน้านิ่งๆ ฟาดไปเท่าไหร่แล้วละมึงอะ ระวังดีๆละ ถ้าแบมรู้มึงจะร้องไห้ไม่ออก ไอ้สาวๆ ที่มึงฟาดมา จะมาตามหลอกหลอนมึง"
"ก็ทำไงได้อะเฮีย ก็แม่ใหญ่สั่งห้ามผมทำอะไรแบม จนกว่าแบมจะอายุครบ 18 นะสิ ไม่งั้นนะป่านนี้แบมคงมีลูกตั้งแต่อายุ 15 แล้ว "
".." "อืม มึงนี้มัน กูละหมดคำบรรยายจริงๆวะไอ้โจ แต่แบม เต็ม18 แล้วไม่ใช่หลอ กูต้องเตรียมของรับขวัญหลานแล้วหรือเปล่าละฮะ " ผมถามไอ้โจ ไอ้นี้ยิ่งใจร้อนๆอยู่ด้วย ทั้งๆที่ปกติเรื่องอื่นมันใจเย็นอย่างกับน้ำแข็งขั่วโลก
"ยังเฮีย ยังไม่ต้องเตรียมของรับขวัญหลอก เดี๋ยวจะให้เตรียมเมื่อไหร่เดี๋ยวผมบอกเฮียอีกที" ไอ้โจตอบ
"ทำไม หรือมึงรอให้แบมเรียนจบก่อน ก็ดี อย่างน้อยๆ แบมก็ยังได้มีโอกาสเรียนรู้โลกบ้าง ไม่ใช่อะไรๆ ก็มีแต่พวกมึง" ผมพูดกับไอ้โจ
"ใครว่าละ มันไม่กล้าทำอะไรแบมต่างหากละ แบมไม่ยอม ก็แมร่งทำให้แบมเห็นคาตาตอนกำลังฟาดสาวอยู่นะสิ แบมเลยไม่ยอมให้มันกิน 5555 สมน้ำหน้ามัน มีอย่างมี่ไหน พาสาวมาฟาดที่ห้องตัวเอง โรงรง โรงแรมมีตั้งเยอะไม่พาไป โง่เองไม่มีใครช่วยได้เลยวะไอ้น้องเอ๋ย!!!! ไอ้เจมส์ มึงนี้เรื่องซ้ำคนอื่นนี้เก่งจังนะ
"โธ่ เฮียแต่มันก็ผ่านมาจะเป็นปีแล้วนะ ไม่รู้ว่าแบมจะแค้นฝั่งหุ่นอะไรนักหนา" ไอ้โจบ่น
"พอเหอะ เลิกสนใจเรื่องผมเหอะ หิวแล้ว ไปชวนสาวๆ ไปหาอะไรกินกันเหอะ"
"รีบเปลี่ยนเรื่องเลย เชียวนะมึง แต่ก็หิวแล้วเหมือนกันวะ แล้วมึงจะไปกับกูไหม ฮะ ไอ้วิน" ไอ้เจมส์หันมาถามผม
"ไปสิครับไอ้นี้กูก็หิวเหมือนกัน แล้วมึงก็ต้องไปส่งกูที่บ้านด้วยไอ้เจมส์ กูต้องไปเอารถที่บ้านอีก ไม่งั้น มึงต้องมาเป็นคนขับรถให้กูละไอ้เจมส์" ผมพูดกับไอ้เจมส์พร้อมทั้งลุก เดินออกจากห้องไปด้วยกันทั้งสามคน
"จอย แบม หิวกันหรือยัง เฮียหิวแล้วไปหาอะไรกินกันเหอะ มื้อนี้เฮียเลี้ยงเอง ฉลองรถใหม่ให้จอย พร้อมทั้งปลอมใจไอ้วินมันด้วย" ไอ้เจมส์มันถามน้องมันพร้อมๆทั้งขยี้ผมไปในตัว ทำไมมึงมันเลวแบบนี้ไอ้เจมส์
"หิว/หิวแล้วค่ะ @..@ " ตาเป็นประกายเชียวแบมพอพูดถึงเรื่องกินเนี้ย กินล้างกินผลาญกินล่มกินจมต้องไว้ใจแบมแบม ผมมองแบมพร้อมส่ายหัว
"ลุง แล้วลุงจะไปอย่างไง " จอยเอ่ยถามผมพร้อมโยนกุญแจรถให้ผม "ให้ยืมวันหนึ่ง" จอยพูดกับผม พร้อมทั้งเปิดประตูรถเข้าไปนั่งฝั่งข้างๆ คนขับ ผมนี้ยืนตัวแข็งช็อคไปเลยละครับ
"นี่จะยืนแก่อยู่ตรงนั้นอีกนานแค่ไหนห๊า คนยิ่งหิวๆอยู่ยังๆ ยังจะยืนแก่ทำหน้างงอยู่ตรงนั้นอีก เดี๋ยวก็ไม่ให้ยืมรถเลย เห็นว่าไม่มีรถกลับหลอกนะ ถึงให้ขับนะ แต่ถ้าจะยืนแก่ตรงนั้นอีกละก็ หาทางกลับเองเลยนะ ประสาท" เสียงจอยเอ๋ยชื่นชมผมเองละครับ อย่าดุพี่วินสิครับพี่วินตกใจ พี่วินอ่อนไหว หัวใจพี่วินเปราะบางนะครับว่าที่เมียพี่วิน ผมคิดในใจพร้องทั้งรีบวิ่งไปขึ้นรถประจำตำแหน่งคนขับรถให้กับจอยเลยละครับ กรี๊ด!!!! หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยละครับ ตื่นเต้นกว่าตอนได้แชมป์อีกครับ *0*
"นี่ลุง ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมเหงื่อออกเยอะจัง หรือว่าร้อง เร่งแอร์เพิ่มได้อีกนะ"
"เอ่อ ปะ ปะ เปล่า หลอกครับ ไม่ร้อนครับ คือพี่วินตื่นเต้นนะครับ"
"ตื่นเต้น เรื่อง?" จอยหันมาจ้องหน้าผมตาไม่กระพลิบเลยละครับ คือต้องการคำตอบใช่ไหม คือต้องตอบความจริงด้วยใช่ไหม?
"ตื่นเต้น ที่ได้ขับรถให้จอยนั่ง ตื่นเต้นที่ได้อยู่กับจอย สะ สะ สองคนครับ" ผมหันไปมองหน้าจอย เห็นจอยหน้าแดงๆด้วย สงสัยยืนตากแดดนาน แต่ผมนี้สิต้องกลืนน้ำลายดัง เอื้อก!!! เลยก็แม่คุณของพี่วินเล่นใส่เสื้อกล้ามสีดำคออย่างกว้าง แตงโมสองลูกนั้นแถบจะโผล่ออกมาอยู่แล้ว ทำไมน้องจอยขยันทรมานพี่วินแบบเน้!!!!!!!!!!!! ย่าจ๋าวินอยากมีเมียยยยยย หรือจะฉุดไปปล้ำอย่างที่ไอ้เจมส์กับไอ้โจแนะนำดี อยู่ดีๆก็มีกระดาษ ทิชชู่มาโดนหน้าผม ตกใจเลยละครับ ก็น้องจอยนะสิเอากระดาษทิชชู่มาซับเหงื่อให้ รถนี้แว เกือบจะไปสอยตูดรถคันข้างๆเลยครับ ดีนะที่ขับมาไม่ไวเท่าไหร่
"ผัวะ!!!! เสียงผมโดนจอยฟาดลงไปที่อกเองและครับพร้องเสียงชื่นชมของจอย
"ขับประสาอะไรของนายละห๊า ลุงแก่ป่านนี้แล้ว ขับให้มันดีๆไม่ได้หรือไงห๊าเป็นถึงนักแข็งรถได้อย่างไง กะอีแค่ขับรถแค่นี้จะไปชนเค้าได้เนี้ย นี้ถ้านายขับรถจอยไปชนกับคันอื่นนะ จอยจะไปขนรถที่บ้านนายมาให้หมดเลย ได้ข่าวว่ายังมีรถเทพๆ ซ่อนไว้อีกไม่ใช่น้อยเลยไม่ใช่หรือไง"
ผมหันไปมองหน้าจอยแล้วยิ่มให้ ก่อนจะให้ไปสนใจถนนตรงหน้า " ถ้าจะไปขนรถที่พี่มีเก็บไว้มาทั้งหมด พี่ว่าจอยย้ายมาอยู่บ้านพี่ดีกว่าครับ ง่ายกว่ากันเยอะ " *..* หยอดไปแล้วหนึ่งดอก จะโดนตบหัวทิ่มไหมน๊อ ตึก ตึก ตึก หัวใจมีงจะเต้นอะไรแรงหนั๊กหนาเนี้ย แค่นี้กูลุ้นตายอยู่แล้ว
"งั้นวันนี้จอยไปส่งลุงที่บ้านได้ไหม จอยอยากเห็นจังว่า คลั่งสมบัติลุงคุ้มค่าคุ้มเสี่ยงกับตัวจอยไหม"
*0* ผมหันไปมองหน้าจอย "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงจอยกรี๊ดครับ
ผัวะ!!!!!/โป๊ก!!! "โอ๊ย" เสียงผมโดนจอยตบหัวโขลกกับกระจกหน้าต่างข้างคนขับเองและครับ ก็จอยเล่นพูดมาแบบนั้นผมตกใจรถก็เลยแวจะไปสอยตูดรถชาวบ้านเค้าอีกแล้วนะสิครับ ย่าจ๋า วินโดนน้องตบหัวครับ ทำไมน้องต้องรุนแรงกับพี่วินด้วยพี่วินเสียจว๋ายยยยย
"ขืนลุงยังขับรถแวจะไปชนกับชาวบ้านเค้าอีกรอบ จอยจะจับนายโยนให้สิบล้อเหยียบ" จอยหันมาขู่ผมครับ
กรี๊ด!!!!! ทำไมต้องดุพี่วินด้วย T^T ทำไมน้องจอยใจร้าย ว่าที่เมียพี่วินไม่โหดสิครับ อย่าทำร้ายพี่วินแบบนั้นเลยพี่วินขอโตดดดดด อย่าหยอดให้พี่วินตกใจแบบนั้นอีกก็แล้วกัน แค่นี้หัวใจพี่วินก็เต้นจนจะวายอยู่แล้วละครับ
"ขอโทษครับ" ผมหันไปบอกจอย พร้อมทั้งหันไปสนใจถนนต้องหน้าอย่างตั้งใจกว่าตอนแข่ง เชิงแชมป์เอเชียนอีกครับ
- ผู้เขียน
