4.อ่อย
1847 คำ
vin talk
หลังจากผมถูกจอยขู่จะจับผมโยนให้สิบล้อเหยียบ...ผมก็ขับรถมาโดนมีนางยักษ์นั่งกอดอกคิ้วเชิดพร้อมที่จะขย้ำผมทุกนาทีอยู่ข้างๆ ฟอร์ด มัสแตง คันแรงถูกผมขับมาด้วยความเร็ว 40 กิโลเมตร ต่อชั่วโมง ครับคุณอ่านกันไม่ผิดครัับ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง สำหรับผมตอนนี้ยังถือว่าอันตรายไปสำหรับผมตอนนี้เลยครับ เพราะอะไรนะหลอ เพราะผมยังไม่พร้อมจะให้จอยโยนให้สิบล้อเหยียบนะสิ ไอ้ทักษะนักแข่งรถที่ผมมีนี้ถือว่าไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงเลยละ ไอ้ลีลาปาดซ้ายแซงขวาที่ผมชอบทำในสนามแข่งนี้ ผมไม่กล้าแม้แต่จะแซงรถที่กำลังจะเลี้ยวซ้ายเลยละ ยิ่งนางยักษ์ที่นั่งอยู่ข้างๆเงียบมากเท่าไหร่ ผมนี้ยิ่งอยากกลั้นใจตายไปเลย น้องจอยของพี่ีวิน อย่าทำหน้าแบบนั้นพี่วินเครียด T^T!!! เล่นเอาผมเหงื่อหยดไปไม่น้อยเลยละนั้น และแล้วผมก็มาถึงร้านอาหารที่พวกผมชอบมาทานกันแล้ว เหมือนปีนหนีน้ำมือมัจราชได้อย่างไงก็ไม่รู้ หายใจได้เต็มปอดสักที่
ร้าน บ้านเรา
เป็นร้านอาหารที่ตกแต่งสไตล์ บ้านสวน มีพื้นที่แบ่งออกหลายส่วน มีต้นไม้ร่มรื่น มีสระบัวที่ดอกสะพรั่งเต็มสระ มีต้นพวงครามที่ผมชอบ ออกดอกชู่ช่อเต็มไปหมด ผมเดินตามาจอยเข้ามาหลังจากที่แวะเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา ตั้งสติใหม่เพื่อรับมือกับความรู้สึกตัวเองที่อยู้ใกล้ๆจอยนะครับ ผมกลัวน้องจะรำคาญผมมากไปกว่านี้นะ
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจของผมเต้นตอนได้เห็นจอยที่ยืนอยู่ท่ามกลางดงดอกพวงครามพวกนั้น จอยแหงนหน้ามองดอกพวงครามนิ่ง สายตาที่มองดอกพวงครามพวกนั้น มันช่างสวยงามราวกับเทพีวีนัสเลยสำหรับผม ผมยืนจ้องจอยอย่างนั้นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะได้ยินเสียงนางยักษ์ที่จะจับผมหักคอทิ้งทุก 5 นาที เรียกสติผมกลับมาสู่โลกแห่งความจริงอันแสนโหดร้ายสำหรับไอ้วินคนนี้
"นี้ลุงจะยืนนแก่อยู่ตรงนั้นอีกนานแค่ไหนฮะ ไม่หิวหรือไง"
T^T!!! ทำไมต้องดุด้วย แค่ยืนตะลึ่งความสวยแค่นี้เอง ขอถอนคำพูดเมื่อกี้ที่ชมว่าสวยเหมือนเทพีวีนัสนะครับจอย
จอยของพี่คือนางผีเสื้อสมุทรครับ แต่ถึงจะดุอย่างไงผมก็รักของผมนะ ผมค่อยๆเดินตามจอยไปยังเรือนไม้สีขาวที่เป็นห้องกระจกติดอยู่ริมสระบัวโดยมีเถาว์ของพวงครามพันละคลุมระเรียงไม้บางส่วนไว้ พวกผมชอบที่จะมานั่งคุยเรื่องงานบ้าง เรื่องโน้นนี้นั้นบ้างกันที่นี้ มันเป็นสถานที่ ที่ทำให้พวกผมผ่อนคลายจากเรื่องต่างๆ เหมือนอยู่บ้าน เหมือนชื่อร้านนะครับ
" ไงจอยกว่าจะมาถึงได้ มัวทำอะไรอยู่ละห๊า ร้านอยู่ห่างแค่คืบเองนะ มัวแวะเถลไถลที่ไหนมาละ กว่าจะมาถึงได้ห๊ะ" เสียงไอ้เจมส์ถามจอยขึ้นมา หลังจากที่จอยกับผมเดินเข้ามาในห้องอาหาร
"ถามเพื่อนเฮียเองสิ ว่าทำไมถึงมาช้า จอยไม่อยากจะพูด " จอยพูดออกมาอย่าอารมณ์เสียพร้อมทั้งเดินเข้าไปนั่งข้างๆไอ้เจมส์ที่นั้งอยู่ก่อนแล้วตรงหัวโต๊ะ
" ไงเฮีย ทำไมหน้าซีดจังละ" ไอ้โจมึงจะเขี่ยทำไม มึงมันเลวเหมือนพี่มึงเลย
"ก็กูขับรถจะไปเสยตูดรถคันอื่น 2 ครั้ง แล้วจอยบอกว่าถ้ากูยังขับรถจะไปชนคันอื่นอีกจะจับกูโยนให้สิบล้อเหยียบกูเลยไม่กล้าขับรถไว" ผมตอบออกไปตามความจริง อายชิบหาย รู้ถึงไหนอายถึงนั้น นักแข่งมือโปรขับรถจะไปเสยตูดรถชาวบ้านเค้าเพราะตกใจ T^T!!!!!
"ห๊า!!/เชี่ย!!! ฮ่าาาาาา!!!ฮ๋าาาาาาา!!!" เสียไอ้เจมส์กับไอ้โจอุทานออกมา พร้อมทั้งระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจนกระจกห้องแทบแตกอยู่แล้ว ไอ้พวกเลว พวกมึงมันเลวววว T^T!!!! ย่าจ๋าไอ้พวกนี้มันล้อเลียนวิน มันหัวเราะเยาะเย้ยวินกันครับย่า TT^TT วินอายครับย่า วินต้องทำอย่างไงดีครับย่า ย่าช่วยวินด้วยยยยยยย ผมเดินก้มหน้าซ่อนความอายของตัวเอง มานั่งข้างๆจอยครับ ส่วนนางยักษ์ของผมก็ยังคงนั่งกอดอกหน้างอคอหักใส่ผมอยู่เลยครับ วินเตียไต วินตะเตือนไต แต่จะว่าไปข้อดีของการมาช้าคือ พอผมนั่งลงไม่ถึง 5 นาที กองทัพอาหารก็ทะยอยถูกยกขึ้นมาวางบนโต๊ะครับ นางยักษ์ของผมนี้ยิ้มออกทันที่เลยครับ ที่เห็นอาหารบนโต๊ะ สงสัยที่น้องดุผม คงโมโหหิวละครับ ส่วนแบมที่หลับซุกอกไอ้โจอยู่ พออาหารขึ้นโต๊ะนี้ก็ตื่นเหมือนเปิดสวิทช์เลยละครับ ตื่นตาเป็นประกายเชี่ยว ผมได้แต่นั่งกินอย่าเงียบๆ นาทีนี้แค่หายใจเสียงดังยังกลัวนางยักษ์จับหักคอเลยละครับ
Joy talk
ฉันนั่งอารมณ์เสียมาตลอดทางเลยละคะ ก็ตาลุงแก่วินนะสิ ขับรถอย่างกับคลาน ลองคิดดูนะ ฟอร์ด มัสแตง เครื่อง v8 คลานมาด้วยความเร็ว 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ฉันอุตส่าห์ขึ้นรถมาด้วยกะจะได้นั่งรถที่ขับด้วยนักแข่งอาชีพอยากรู้จังว่าจะตื่นเต้นแค่ไหน แต่ที่ไหนได้คลานมาอย่างขับรถซาเล้ง มันน่าให้ฉันหงุดหงิดไหมละ แต่ฉันก็พลาดเองแหละที่ไปขู่ตาลุงนั้นว่าจะจับเค้าโยนให้สิบล้อเหยียบถ้าเค้ายังขับลูกชายฉันจะไปชนกับคันอื่น ถ้าฉันปล่อยให้เค้าขับรถไปชนกับคันอื่น ฉันก็แค่ส่งลูกชายฉันเข้าศูนย์ แต่ฉันจะสามารถไปขนรถที่ตาลุงแก่นี้ซ่อนจากฉันไว้ได้อย่างน้อยๆ ก็สัก คัน สองคัน งานนี้ฉันพลาดจริงๆนั้นแหละ ถ้าอย่างงี้ฉันคงต้องบุกไปที่ซ่อนขุมทรัพย์ของตาลุงแก่นี้แล้วแหละ งานนี้ อิจอยยอมเอาตัวเข้าแรกแล้วแหละ ถ้าขุมสมบัติตาลุงแก่นี้คุ้มค่าแก่การครอบครอง ฉันก็จะรวบหัวรวบห่างตาลุงแก่นี้มาเป็นผัวของฉันสะเลย 555 เคยได้ยินคำนี้ไหมค่ะ ถ้าได้ขี่เจ้าของรถสักที ไม่นานคุณก็จะได้รถและเจ้าของรถมาเป็นสมบัติของคุณค่ะ :)
ผมนั่งกินข้าวอยู่ข้างจอย อย่างเซ็งๆ จะไม่ให้เซ็งได้ไง ก็จอยนะสินั่งไมสนใจผมสักนิด เหมือนผมไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้เลยละครับ ตักนั้น โน้น นี้ให้ไอ้เจมส์บ้าง ให้แบมบ้าง ที่เจ็บสุดครับตักกับข้าวข้ามหน้าผมไปให้ไอ้โจที่นั่งห่างออกไปอีกฝาก พี่วินอยู่นี้ตักให้พี่วินบ้างก็ได้ ไอ้โจมีแบมตักนั้น ตักนี้ป้อนจนตัวจะแตกอยู่แล้ว ไหนจะแกะกุ้งแกะปูป้อนให้อีก ไอ้เจมส์ก็มีจอยแกะให้ ส่วนผมหลอครับ หมาหัวเน่าครับ แกะเองก็ไม่เป็น ย่าครับวินอยากกินกุ้ง วินอยากกินปูครับย่า แต่วินแกะไม่เป็น กลับไปหาย่าครั้งหน้าวินคงต้องให้ย่ากับนมสายสอนแกะกุ้งกับปูแล้วละครับ T^T
"อ้าว!!!ไอ้วิน ทำไมกูไม่เห็นมึงกินกุ้งกับปูเลยละ มึงชอบกินไม่ใช่หรือไง" ไอ้เจมส์มึงจะถามทำไม กูอายไอ้ห่า
"แกะไม่เป็น " ผมตอบไป
"หึ หึ " เสียงหัวเราะเย้ยๆมาจากนางยักษ์ที่นั่งอยู่ข้างๆผมเองละครับ เสียวสันหลังวาบ
"ปกติมีสาวๆคอยแกะให้ คอยเอาใจละสิ พอไม่มีใครค่อยเอาใจเลยทำอะไรไม่เป็นเลยละสิ" ผมโดนจอยกัดเข้าที่คอหอยไปแล้วหนึ่งแผล
".."!!! " เปล่าครับ ปกติถ้าไม่ใช่คุณย่าหรือไม่ใช่นมสายแกะให้พี่ก็ไม่กินครับ" ผมตอบจอยด้วยความจริงไป
"เป็นเหมือนไอ้โจสินะ ไอ้นั้นถ้าไม่ใช่แบมแกะให้กินมันก็ไม่กิน " ไอ้เจมส์พูด
"โธ่ เฮีย เนื้อกุ้งกับปูนี้จะหวานไม่หวานนี้มันก็ขึ้นอยู่กับคนแกะให้เหมือนกันนะเฮีย เนาะแบมเนาะ " ไอ้โจตอบไอ้เจมส์ก่อนจะหันไปเนาะกับแบมที่ก้มหน้าก้มตาแกะกุ้งกับปูให้ไอ้โจกิน นี้มันระดับเทพเลยจริงๆเป็นบุญตาของไอ้วินที่ได้เห็นแบมแกะกุ้งกับปูด้วยความไวแสง
แล้วเรื่องที่น่าช็อคโลกสำหรับผมก็เกิดขึ้นตรงหน้าครับ เมื่อมีกุ้งตัวโตมาจ่อที่ปากผม ด้วยมือจอยครับ
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึกเสียงหัวใจผมเต้นจนแทบจะทะลุออกมานอกอก ผมนี้รีบงับกุ้งตัวตรงหน้าเลยครับ ซี๊ด!!!!แครก!!แคร๊กๆๆๆๆ ผมนี้สำลักเลยละไม่ใช่สำลักความอร่อยอะไรหลอครับ เผ็ดชิบหาย ก็จอยนะสิเล่นจิ้มน้ำจิ้มของตัวเองมาให้ผมสะเยอะเลย จอยรีบคว้าแก้วน้ำของตัวเองส่งมาให้ผมอีกมือก็ลูบหลังผมขึ้นๆลงให้ ถึงจะเผ็ดลิ้นแทบไหม้ แต่โครตสุขใจเลยละครับ นางยักษ์ของผมสนใจผมด้วยยย หลังจากนั้น จอยก็นั่งแกะกุ้งกับปูใส่จานผมให้ จนกินไม่ทันเลยครับ การแกะกุ้งกับปูของจอยกับแบมสกิลการแกะนี้ ด้วยความเร็วแสงมาก จนผมต้องต้องจับมือจอยไว้ไม่ให้แกะมาใส่ในจานผม
"อิ่มแล้วครับ จอยละได้ทานอิ่มหรือยัง " ผมกระซิบถามข้างๆหูจอย ทำไมน้องตัวหอมแบบนี้ อยากกินอย่างอื่นแล้วละสิ มอมงมุมนี้ อืม!!!! นั้นนม หรือภูเขาไฟครับจอย อยากกินนมสดขึ้นมาทันที่เลยละครับตอนนี้
"ยังไม่อิ่มเท่าไหร่มัวแกะให้นายกับเฮียเจมส์นะ" จอยตอบผมมา พร้อมทั้งก้มหน้าก้มหน้าก้มตากินปูกับกุ้งไม่สนใจผมอีกเลย
พี่วิน คนขวัญอ่อน
- ผู้เขียน
