แขไขยืนมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาร้อนผ่าว ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาดินแดนไม่เคยเรียกเธอไปพบแม้แต่ครั้งเดียวภาพครอบครัวสุขสันต์มันช่างขวางหูขวางตาเธอยิ่งนัก
“มึงมายืนอะไรอยู่ตรงนี้ ยายใจเรียกหามึงที่ครัว” ลุงชัยที่กำลังถือเครื่องไม้เครื่องมือเตรียมไปทำงานที่สวนเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินจากไปจัดการงานของตัวเอง
ความสัมพันธ์ของเธอและลุงชัยมันยังคงเหมือนเดิม พร้อมกับชายหนุ่มร่างใหญ่คนงานในเหมืองคนนั้น เธอก็ยังเป็นเหยื่อทาสสวาทของทั้งสองคน ถึงแม้เธอจะรังเกียจมากแค่ไหน ก็ทำมันได้แค่เก็บงำเอาไว้ในใจ
“แทน ถอดรองเท้าก่อน อย่าวิ่งเวลาขึ้นบันได เดี๋ยวได้ตกลงมานะลูก” แก้มใสตะโกนลั่นเมื่อเด็กชายวิ่งขึ้นไปด้านบนห้อง เพราะเมื่อวานพึ่งได้ของเล่นมาใหม่ เด็กชายนั่งลงถอดรองเท้าทั้งที่เดินขึ้นบันไดไปได้หลายขั้นแล้ว “เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอกลูก”
“ผมไม่ตกหรอกครับ” แทนคุณนั่งลงพร้อมถอดรองเท้า ดินแดนที่เดินตามหลังเข้ามาเดินขึ้นไป
