แก้มใสยืนนิ่งกอดรูปของสามีเอาไว้แนบอกที่หน้าเมรุ เพื่อมาส่งคนที่รักเป็นครั้งสุดท้าย เธอได้แต่พูดกลับลูกในท้องให้บอกลาคนเป็นพ่อ พร้อมเอามือลูบท้องเบาๆ “ลาก่อนคนที่เป็นดั่งดวงใจ ขอบคุณที่มอบความสุขให้กับแก้ม ขอบคุณที่ทิ้งสิ่งล้ำค่าที่เป็นความรักของเราเอาไว้ให้แก้ม แก้มจะดูแลลูกของเราอย่างดี ของให้พี่พบเจอแต่ความสุข ต่อไปนี้เราคงต้องแยกกัน เพื่อรอว่าสักวันเราจะเจอกันใหม่ แก้มรักแดนเหนือ”
คำพูดในใจของเธอจบลงไปพร้อม ร่างของหญิงสาวที่ร่วงลงบนพื้น ใบตองรับร่างของนายหญิงเอาไว้ ด้วยความตกใจ ไม่ต่างจากดินแดนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
“นายหญิง เป็นอะไรคะ”
“ปวด ปวดท้อง” แก้มใสพูดพร้อมเอามือกุมท้องของตัวเองเอาไว้ ใบตองมองตามมือของหญิงสาว ก่อนดวงตาจะเปิดกว้าง เมื่อมองเห็นเลือดที่ไหลลงมาตามลำขาของเธอ
“พ่อเลี้ยงค่ะ เลือด!!” ใบตองตะโกนออกมาด้วยความตกใจ ดินแดนรีบอุ้มแก้มใสเดินไปที่รถขับมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลในท
