จินดาหลาปิดปากหาวหวอดเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่ได้นับ หนังตาน้อยๆ ปรือปรอยอยากจะปิดสนิทลงเต็มทีทั้งที่ปากยังขยับเคี้ยวตุ้ยๆ และรู้สึกพะอืดพะอมด้วยความอิ่มตื้อจนจะทะลักออกมาทางคอหอยอยู่แล้ว
กริ๊ก...
แต่เพียงเสียงก๊อกแก๊กหน้าประตูที่เธอกำลังรอคอยอยู่ดังขึ้นฝ่าความเงียบ หญิงสาวก็รีบดีดตัวลุกขึ้นด้วยความดีใจ
“คุณหมื่นกลับมาแล้ว”
คนที่เพิ่งกลับมาต้องมองเลยเจ้าของใบหน้าเปื้อนยิ้มไปที่ผนังห้องเพื่อดูเวลา ตอนนี้เกือบจะห้าทุ่มแล้วทำไมเพื่อนร่วมห้องของเขาถึงยังมาอยู่ตรงนี้ได้
“แล้วทำไมยังไม่นอนอีกครับนี่”
“จ๋ารอคุณหมื่นนี่คะ”
เป็นคำตอบง่ายๆ ที่ทำให้คนถามอย่างเขาชุ่มชื่นหัวใจขึ้นมาฉับพลัน นี่ละมั้งคือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงต้องทรมานตัวเอง ทำเรื่องเหลือเชื่อ งี่เง่าหลายๆ อย่างเพื่อพาจินดาหลามาอยู่ซะด้วยกัน ใกล้หูใกล้ตา และทำให้เขาหมดห่วงในหลายๆ เรื่องไปได้ แม้จะต้องแลกมากับการที่ต้องใช้พลังลมปราณ
