เช้าวันต่อมา พายุรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงสายของอีกวัน ร่างสูงถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อตื่นขึ้นมารู้กับพบว่าร่างบางที่นอนกอดมาตลอดทั้งคืนเปลือกตาของเธอยังคงหลับสนิท ทั้งที่ตอนนี้มันจะเก้าโมงแล้ว
"หึ...! นอกจากจะรีดน้ำของฉันจนหมดตัว เธอยังขี้เซ่าอีกนะเมรินทร์" คนตัวโตได้แต่พึมพำกับคนหลับลึก เมื่อคืนกว่าที่เมริน ทร์จะได้พักก็ป่าไปสามถึงสี่ชั่วโมง เขาทั้งเอาดุและเอาถี่แบบไม่มีท่าทีจะเบื่อ ไม่แปลกที่ร่างบางนั้นจะรู้สึกเพลียและหมดแรง
ใบหน้าอันหล่อเหล่าเจ้าของสายตาคมสันจับจ้องมายังใบหน้าหวานใสของคนหลับอย่างไม่รู้สึกตัว พายุได้แต่เอามือยันขึ้นกับข้อศอกเอียงศระษะเข้าคนร่างบาง ใบหน้าของเมรินทร์อยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่คืบ ร่างสูงมองมองคนหลับลึกอยู่เช่นนั้นอย่างไม่ยอมละสายตา
ปลายนิ้วและเข้ากับพวงแก้มใสของเธอ อย่างชื่นชม ขนตางอนยาวบวกกับเรียวหน้ารูปไข่ ยิ่งมองเขายิ่งรู้สึกหลงยากที่จะหักห้าม ใจ
