EPISODE 1 | ข้อตกลง
654 คำ
เจโรมสลัดเรื่องของใครบางคนที่หลับนอนกับเขาหลายวันก่อนแล้วกวาดสายตามองร่างบางๆ ของคนตัวเล็กที่ยืนกอดอก ตัวสั่น น้ำตาเปื้อนสองแก้มแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังอุตส่าห์หลงเหลือความสวยให้เขาได้มองอยู่ดี
“สรุปจะเลิกร้องไห้กี่โมง” เอ่ยถามเมื่อคิดว่าเปิดโอกาสให้ร้องนานแล้ว ถ้าไม่เห็นว่าสวย ป่านนี้เฉดหัวออกจากห้องไปนานแล้วเหมือนกัน ไม่ปล่อยให้มายืนร้องไห้ต่อหน้าให้รำคาญตาแบบนี้แน่นอน
“นะ หนู คือหนู….”
“พี่เธอเป็นหนี้ฉันอยู่สี่แสน มันไม่มีปัญญาใช้หนี้จนส่งเธอมาขัดดอกระหว่างที่มันขอเวลาไปหาเงิน มันบอกเธอแล้วนี่ ใช่ไหม?” คนถามหยัดตัวลุกยืนจนเต็มความสูง เขาสูงมากเกินไปหรือยัยเด็กขี้แยที่ถูกพี่ชายส่งมาขัดดอกคนนี้ตัวโคตรเล็กกันแน่ แต่ที่รู้ๆ ตัวเขากับเธอต่างกันลิบลับเลย
“ตอนแรกมันตั้งใจจะเอาเธอไปขายขาดให้คนอื่นเลยเพราะมันได้เงินเยอะกว่า เอามาหักลบกลบหนี้มันก็อาจจะเหลือเงินให้ต่อทุนได้อีกนิดหน่อย แต่ถ้ามันขายเธอจริงๆ นั่นหมายความว่าจากนี้เธอจะไม่มีอิสระภาพอีกต่อไป”
“นะ หนูยอมแล้วค่ะ หนูยอมคุณแล้ว” ร่างบางทิ้งตัวลงคุกเข่าตรงหน้า มือบางลวงตาถลามาคว้ามือหนาไปกุมพร้อมกับช้อนสายตาที่เต็มไปด้วยความอ้อนวอนเพื่อมองขึ้นมา
“คุณช่วยหนูเถอะนะคะ หนูไม่อยากถูกขายให้ใครก็ไม่รู้ไปตลอดชีวิต ให้หนูอยู่กับคุณนะคะ”
“อยู่กับฉัน… รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ได้จะให้เธอมาอยู่ด้วยฟรีๆ”
“หนูรู้” ร่างบางที่ไร้ซึ่งหนทางพยักหน้าทั้งน้ำตา
“หนูช่วยงานคุณได้ทุกอย่าง แล้วแต่คุณจะสั่งเลยค่ะ”
“แล้วทำอะไรเป็นบ้าง” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาคมกริบหรี่แคบลงขณะกวาดสายตามองคนตรงหน้าไม่ต่างจากการประเมินคุณภาพเบื้องต้นว่ามันคุ้มค่ากับเศษเงินที่เขาต้องเสียไปหรือเปล่า
“กวาดบ้าน ซักผ้า ล้างจาน ทำอาหาร หนูทำได้ทุกอย่างเลยค่ะ”
“งานแม่บ้านพวกนั้นฉันมีคนคอยทำให้อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องรับคนเพิ่ม รับมาก็เอามาเป็นภาระเปล่าๆ”
“หนูทำได้ทุกอย่างเลยค่ะ จริงๆ นะคะ”
“งานบนเตียงล่ะ ทำได้ไหม? ฉันชอบผู้หญิงสวยๆ ชอบเอากับผู้หญิงแค่คนเดียวจนกว่าจะเบื่อ ถ้าเธอโอเคฉันก็โอเค” เจโรมบอกความต้องการอย่างตรงไปตรงมาพร้อมกับจ้องเจ้าของร่างบางนิ่ง คนอย่างเขาไม่เอาเปรียบใครอยู่แล้ว
“สี่แสนที่จ่ายไปก่อน ยังไม่รู้เลยว่าพี่ชายเธอมันจะมีปัญญาหามาคืนไหม บางทีฉันอาจจะเสียเงินฟรีๆ”
“แล้วถ้าพี่กานต์ไม่มีเงินมาคืน…”
“ก็อยู่ในที่ของเธอจนกว่าฉันจะเบื่อ แต่ถ้าพี่ชายเธอมีปัญญาเอาเงินสี่แสนมาคืนฉัน ฉันจะส่งเธอกลับบ้านทันที” ดวงตากลมสวยแกมเศร้าวาววับขึ้นเหมือนมีหวัง สมองพยายามประมวลทุกอย่างให้เร็วที่สุดก่อนจะพยักหน้ากลับไป
และมันคงคุ้มค่าในความคิดเธอ หน้าสวยๆ ถึงได้กดลงเป็นการพยักหน้ารับทันที
“ตกลงค่ะ หนูรับข้อเสนอของคุณ”
“อ่า งั้นก็รู้ไว้ว่านับจากวันนี้ไปเธอเป็นของฉัน เป็นคนของฉัน รอทำหน้าที่ของตัวเองอยู่ในห้อง อยู่บนเตียง ฉันให้อิสรภาพเธอได้เต็มที่ อยากไปไหน หรืออยากทำอะไรก็ทำ แค่ต้องมาหาฉันทุกครั้งที่ฉันต้องการเธอก็พอ”
- ผู้เขียน
