“อายตา... พี่อยากให้เราเชื่อใจไอ้ธามมันให้มากๆ นะ อย่าฟังที่คนอื่นพูดมากนัก”
“หมายความว่าไงคะ?”
“พี่อยากบอกแค่นี้แหละ... พวกพี่ไปก่อนนะครับ” ว่าแล้วก็ขับรถออกไปเลยปล่อยฉันให้ยืนงงอยู่คนเดียว วันนี้นี่วันอะไรนะมีแต่คนพูดจาแปลกๆ พี่ภาคินก็อีกคนเหมือนมีอะไรอยากจะพูดกับฉันแต่ก็ไม่พูด...
เช้าวันต่อมา.......
วันนี้ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียสุดๆ ก็เมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับน่ะสิมัวแต่คิดเรื่องเบอร์แปลกที่ส่งข้อความมา แล้วไหนจะคำพูดของพี่คิมหันต์อีกแล้วยังมีเรื่องของพี่ภาคินอีก โอ้ย!! คิดแล้วก็ปวดหัว ว่าจะส่งข้อความไปหาพี่ธามแต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ที่อังกฤษคงจะยังดึกอยู่ฉันจึงวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะหัวเตียงตามเดิม แต่แล้วก็มีเสียงข้อความเข้ามามันเป็นเบอร์แปลกเบอร์นั้นอีกแล้วแต่คราวนี้ไม่มีข้อความไม่มีรูปแต่กลับเป็นคลิปสั้นๆ แทน มือเล็กกดเปิดดูแต่ทันทีที่เห็นคลิปนั่นฉันก็รู้สึกชาไ
