มันเป็นคลิปของชายหญิงคู่หนึ่งที่กอดรัดกันอยู่บนโซฟาในความมืดสลัว และฉันจำได้ดีว่าคนทั้งคู่เป็นใคร ผู้หญิงเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนส่วนผู้ชายที่ฉันคุ้นหน้าดีนอนอยู่ด้านล่าง
“ฮึกๆ ..ฮือๆ....” นั่งดูคลิปนั่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบทั้งสองแก้ม
“พอ! เลิกดูได้แล้วครับ” เสียงทุ้มนุ่มของใครบางคนเอ่ยขึ้นก่อนจะแย่งโทรศัพท์มือถือออกไปจากมือฉัน ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ ประคองไหลเล็กที่สั่นไหวให้เงยหน้าขึ้น พี่คิมหันต์กับพี่อิฐและพี่อาร์มกำลังยืนล้อมโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่ก่อนที่พวกเขาจะถอนหายใจแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
“อายตาทำไมเมาขนาดนี้หละ” เป็นพี่อาร์มที่เอ่ยถาม ฉันไม่ตอบแต่ยกแก้วขึ้นดื่มต่อก่อนที่พี่อิฐจะเป็นคนแย่งแก้วออกไปจากมือฉันแล้วดุฉันด้วยสายตานิ่งอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นจากเขามาก่อน
“พอแล้ว!! เมาขนาดนี้ยังจะกินต่ออีกเหรอ ถ้าไอ้ธามมาเห็นมันจะโกรธมากรู้ไหม”
“เหรอค่ะ... เขาคงไม่มีเวลามาสนใจอายหรอกคะ เพ
