“[เรียบร้อยแล้วได้ข้อมูลทุกอย่างมาแล้ว และกำลังรวบรวมหลักฐานเรื่องในคืนนั้นแล้วก็เรื่องของไอ้ภาคินด้วย... จริงๆ มึงไม่เห็นต้องช่วยมันเลยนี่หว่า เป็นกูนะจะปล่อยให้แม่งมันรับเป็นพ่อของลูกอิงฟ้าไปเรื่องจะได้จบๆ ]” ไอ้อิฐพูดด้วยน้ำเสียงที่ท่าทางหัวเสีย
“[แม่งสงสารเด็กวะที่มีแม่อย่างอิงฟ้า]” ไอ้อาร์มพูดแทรกขึ้นมา
“[แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ? จะกลับไทยวันไหน?]” ไอ้คิมดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่ควบคุมอารมณ์ได้ดีที่สุดในบรรดาสามคนมัน
“กูเคลียร์ทุกอย่างเสร็จก็จะกลับเลย ไม่อยากปล่อยไว้นานวะเดี๋ยวแม่งเป็นเรื่องใหญ่” ผมเองก็ตอบมันเสียงราบเรียบ
“[เออ! แล้วก็ไม่ต้องห่วงอายตานะเดี๋ยวพวกกูช่วยดูให้]” ยังเป็นไอ้คิมที่พูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูใจเย็นของมัน
“ขอบใจ....” จากนั้นผมก็วางสายจากพวกมันแต่มือยังคงถือโทรศัพท์ที่หน้าจอมีรูปของคนที่ผมแสนจะคิดถึง.... อายตาอดทนอีกนิดนะพี่จะรีบกลับไปหา....
หลายวัน
