ผ่านไปหลายสัปดาห์ที่ฉันต้องขลุกอยู่ไหนสักที่ เพราะฉันไม่เคยได้รับคำตอบจากรอนนี่เลย ตั้งแต่อยู่ที่นั่นฉันไม่เคยได้ออกไปไหนเลย เพราะจะมีคนเฝ้าเป็นจำนวนมากตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง รวมทั้งรอนนี่ที่อยู่กับฉันตลอด ร่างกายฉันเริ่มดีขึ้น แต่มันมีสิ่งหนึ่งที่แปลกออกไป ฉันมีอาการเวียนหัวและหน้ามืดอยู่บ่อยๆ หรืออาจเป็นเพราะฉันจะนอนรักษาตัวนานเกินไป ร่างกายของฉันเลยไม่ฟื้นเต็มที่
"วันนี้พี่จะพาไอกลับไปพักพื้นอยู่ที่บ้านของไอก่อน ประมาณสองอาทิตย์พี่จะรับตัวไอกลับไปอยู่กับพี่ที่คฤหาสน์ซาบิโอเหมือนเดิม" รอนนี่เดินเข้ามาบอกความต้องการและจุดประสงค์ของเขา หน้าของฉันก็สลดลงทันที เวลาของความอิสระของฉันช่างน้อยนิดเหลือเกิน ใช่แล้ววันนี้หมออนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้ ฉันจึงทวงถามคำตอบจากรอนนี่เหมือนเดิม และเขาก็อนุญาตเพียงแค่ไม่นาน แต่ฉันจะหาทางออกไปให้ได้ ขอแค่มีเวลาคิดแผน
"ขอบคุณพี่รอนนี่มากนะคะที่พาไอกลับบ้าน ไอไม
