"อ๊ะะ!!" ฉันพยามจะขยับตัว แต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้นไป เมื่อร่างกายมันรู้สึกปวดหนึบร้าวระบมไปทั่วร่าง ฉันค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา และกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับม่านตาให้รับกับสว่างภายในห้อง ในสมองของฉันมันยังรู้สึกมึนงง
"ไอ ฟื้นแล้วเหรอพี่ดีใจที่ไอฟื้นและปลอดภัย" ฉันได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งแว่วๆ อยู่ข้างๆ มันเป็นน้ำเสียงที่ฟังดูคุ้นชิน ฉันค่อยๆปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างจ้า ที่สาดส่องเข้ามา มันเป็นห้องสีขาวสะอาดตา ที่ฉันไม่คุ้นชินกับมันเลย พอเริ่มมีสติและคิดทบทวน เหตุการณ์การต่างๆที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น มันค่อยๆไหลวนเข้ามาอย่างช้าๆ
"วะ วาดิม" เสียงที่ขาดๆหายๆ และแผ่วเบาที่แทบจะจับใจความไม่ได้ สิ่งแรกที่นึกถึงเมื่อพอจะจำเหตุการณ์ และเรื่องราวต่างๆได้ ฉันค่อยๆมองรอบตัวของฉัน มีสายน้ำเกลือและสายอะไรต่างๆ ที่โยงอยู่รอบตัว
เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีเสียงหนึ่งที่ถามฉันมา ฉันค่อยๆเหลือบสายตาไปมอง พบว่าเ
