CHAPTER 04-02
บอดี้การ์ดเลี้ยงต้อย I
“มาแล้วฮะ เอ้อ เดี๋ยวอีกสักสองสามวันเดลกลับมาหานะป้า วันไหนเก็บร้านไม่ไหวก็โทรบอกเดี๋ยวเดลมาช่วย แล้วนี่ป้ากินข้าวรึยัง?”
“ป้าทำแกงส้มหม้อใหญ่ไว้ให้เรา แต่เราจะไม่อยู่ซะแล้ว เดี๋ยวป้าตักไปไว้ให้กินกับเพื่อนดีกว่า รอเดี๋ยวนะ”
คล้อยหลังคนเป็นป้า เดลรีบทรุดตัวลงนั่งข้างเฉินอย่างร้อนรน
“พี่คุยอะไรกับป้าผมเนี่ย”
“เปล่า ก็ทั่วไป”
“ผมไม่อยากโกหกป้าเลยว่ะพี่ แต่ผมต้องใช้เงิน ยิ่งช่วงหลังๆพวกมันยิ่งทวงเงินหนักข้อขึ้นทุกวัน”
“ใคร?”
“ช่างเถอะ พี่ไม่ต้องรู้หรอก”
ตาคมลอบมองเด็กน้อยอย่างจับผิด แต่ในเมื่อเจ้าตัวไม่อยากบอก
เขาเองก็ไม่อยากรู้ก็ได้ รู้เพียงเดือดร้อนเรื่องเงินเหมือนอย่างที่รู้มาตลอด
นั่นแหละ เขายังคงยึดมั่นในความรู้สึกที่อยากช่วยเหลือเด็กคนนี้อยู่
มีบางอย่างมันบอกว่าเดลน่ะเลี้ยงเชื่อง ไม่มีพิษมีภัยอะไร
“อ่ะนี่ลูก เอาไปกินกับเพื่อนนะ ไ
