๖
เสียงนกพิราบสองตัวคู่ผัวเมียเจ้าประจำโฉบบินลงมากระพือปีกเสียงดังสนั่นคล้ายหยอกล้อกันบริเวณระเบียงหน้าต่างด้านนอก และก็เป็นเสียงนี้ประจำที่ปลุกเอื้อนจันทร์จอมขี้เซาให้ตื่นขึ้นจากการหลับใหลอันยาวนาน ตั้งแต่หัวค่ำจรดเที่ยงตรงของอีกวัน เจ้าของร่างอรชรยันกายลุกขึ้นจากเตียงนอนหนานุ่ม เดินตรงเข้าไปหยอกนกพิราบคู่ผัวเมียสองตัวที่กำลังกระพือปีกเล่นกันอยู่สองตัว
“นี่มาจีบกันตรงนี้ทุกวันถ้าออกไข่มาฉันจับทอดไข่ดาวนะจะบอกให้” เอื้อนจันทร์พูดเสียงงัวเงีย ปรือตามองนกคู่รักที่กำลังส่งเสียงจีบกันแลกระพือปีก
แกว้ก...แกว้ก
นกคู่ผัวเมียได้ยินเสียงคาดโทษผ่านบานเกร็ดกระจกจึงตกใจกระพือปีกบินโฉบหนีเฉกเช่นทุกครั้ง ทิ้งไว้เพียงร่องรอยหยอกล้ออย่างขนอ่อนสีขาวด้านในตัวนกให้บินว่อนลอยลิ่วลงบนพื้นระเบียง และคนเก็บกวาดจะเป็นใครไปไม่ได้หากไม่ใช่เจ้าของห้องคนนี้
“ขนาดนกยังคู่แต่ตรูไม่มีใครแล้วสายขนาดนี้ไปเรียนก็ไม
