บทที่2 สุภาพบุรุษ
1162 คำ
บทที่2
สุภาพบุรุษ
เช้าวันใหม่ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่เริ่มต้นใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบแสงแดดอ่อนๆ ส่องลงมาที่ตลาดในหมู่บ้านผู้คนเริ่มทยอยออกมาซื้อของใช้ประจำวันและร้านของชำเล็กๆ ของคุณแม่รมิดาก็เป็นหนึ่งในจุดที่คนแวะเวียนมาตลอดไม่ขาดสาย
"ป้าครับผมเอาน้ำแพ็กนึงแล้วก็นมอีกสองแพ็กครับ" เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นตรงหน้าร้าน คุณแม่ของรมิดาเงยหน้าจากแผงไข่แล้วยิ้มกว้างให้คนพูดนั่นก็คืออชิระเพื่อนบ้านใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาได้ไม่กี่วันกลับกลายเป็นขวัญใจของแม่ค้าชาวบ้านอย่างรวดเร็ว
"ตายจริงพ่อหนุ่มนี่ขยันจังเลยนะมาแต่เช้าทุกวัน"แม่ของรมิดาพูดทางหยิบนมสองแพ็กมาวางไว้ให้อชิระหันไปหยิบขนมปังและยกน้ำขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ด้วยตนเอง
"ก็ต้องรีบครับป้างานที่บ้านผมเริ่มกันแต่เช้า" อชิระตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพเขาหยิบของที่เลือกมาวางรวมกับของอื่นๆ เพื่อรอให้คุณแม่ของรมิดาคิดเงิน
อชิระทำธุรกิจส่วนตัวของครอบครัวเป็นบริษัทเล็กๆ ที่ดูแลเรื่องการจัดจำหน่ายสินค้าในจังหวัดและต่างจังหวัดถึงจะเป็นงานหนักแต่เขาก็ไม่เคยแสดงอาการท่าทีเหนื่อยล้าหรือหงุดหงิดเลยแม้แต่น้อยเพราะมันเป็นอาชีพที่ครอบครัวของเขาปลูกฝังมาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก
"ขยันแบบนี้ป้าชอบนะเอาการเอางานดีเดี๋ยวป้าแถมขนมไปให้แฟนเราด้วย" คุณแม่ของรมิดาพูดไปพลางหยิบขนมใส่ถุงให้อชิระเพิ่ม
"ขอบคุณครับป้าแฟนผมคงดีใจแย่ได้ทานของโปรดอีกแล้ว" อชิระยิ้มบางๆ แล้วก้มหน้ามองถุงขนมในมือ
อีกด้านจากมุมหนึ่งของร้านรมิดาแอบมองอชิระอยู่เงียบๆ ขณะที่จัดของอยู่ในสต๊อกเธอสังเกตเห็นว่าทุกครั้งที่อชิระมาที่ร้านเขามักจะยิ้มแย้มและพูดจาดีกับแม่ค้าทุกคนไม่แปลกที่เขาจะเป็นที่รักของชาวบ้านที่นี่
"มารีเอ๊ย ไอ้หนุ่มนี่มันดีๆ จริงๆ นะสุภาพ พูดเพราะขยันทำงานอีกต่างหากเสียดายที่แฟนไม่ได้ทำงานทำการเนอะ" ป้าชลแม่ค้าขายข้าวแกงแอบเปรยออกมาทำเอาอชิระแอบหน้าเจื่อนอยู่เหมือนกัน
"แม่หนูเขาเป็นแม่บ้านทำงานบ้านงานเรือน คงไม่ได้อยู่เฉยๆ หรอก" คุณแม่ของรมิดาพยายามกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้อชิระรู้สึกไม่ดี
รมิดานั่งฟังอยู่เงียบๆ ไม่ได้พูดหรือออกความคิดเห็นอะไรเธอไม่ชอบคุยเรื่องของคนอื่นมากนักแม้ในใจจะรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้ยินชาวบ้านพูดถึงผู้หญิงคนนั้น
"ขอบคุณมากครับป้าผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ" อชิระพูดก่อนจะยกมือไหว้คุณแม่ของรมิดาแล้วเดินออกจากร้านขายของชำ ตอนที่เขาเดินผ่านรมิดาบังเอิญสบตากับเขาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอกลับหลบสายตาของเขาอย่างรวดเร็วจนไม่ทันสังเกตว่ามุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไป
"ผู้ชายแบบนี้หายากนะลูก ขยันและพูดจาสุภาพแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนก็อยากได้" คุณแม่ของรมิดาหันมาพูดพร้อมรอยยิ้มท่านคงอยากให้ลูกสาวเลือกผู้ชายนิสัยคล้ายกับอชิระ
"ค่ะแม่" รมิดาตอบกลับเรียบๆ ก่อนจะก้มหน้าจัดของต่อแต่ในใจกลับอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสายตาและรอยยิ้มของเขาในเช้าวันนี้
ช่วงสายของวันเดียวกันเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นดังกังวานหน้าร้านขายของชำของคุณแม่รมิดา รมิดาที่กำลังจัดของอยู่ในร้านหันมามองก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาเธอจำได้ทันทีว่านั่นคือแฟนสาวของอชิระ วันนี้เธอแต่งตัวสวยเป็นพิเศษสวมชุดเดรสรัดรูปสีแดงสดดูสะดุดตา ผมยาวถูกจัดทรงอย่างประณีตใบหน้าแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางพอเหมาะพอดีเหมือนคนกำลังจะออกไปงานสำคัญ
"ป้ามารีคะ ขอน้ำเย็นสองขวดค่ะ" เสียงของเธอนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความเร่งรีบ
"ได้จ้ะ รอสักครู่นะลูก"
รมิดาแอบมองอยู่เงียบๆ แฟนสาวของอชิระไม่ได้มาที่ร้านของเธอบ่อยนักและทุกครั้งที่มาเธอมักจะซื้อของเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น
"แต่งตัวสวยแบบนี้จะไปไหนลูก" คุณแม่ของรมิดาถามด้วยความเป็นกันเอง หญิงสาวยิ้มบางๆ พลางกดมือถือในมือ
"ออกไปทำธุระนิดหน่อยค่ะ"
หลังจากจ่ายเงินเสร็จแฟนสาวของอชิระก็เร่งรีบเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็วเธอขึ้นรถเก๋งคันสีขาวที่จอดอยู่หน้าร้านก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็ว รมิดามองตามรถของเธอด้วยความสงสัยแต่ไม่ได้คิดอะไรมากเธอรู้เพียงว่าผู้หญิงคนนี้ดูมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง
ช่วงเย็นเวลาล่วงเลยจนใกล้ค่ำรถคันเดิมที่ออกไปในช่วงสายขับกลับเข้ามาจอดหน้าบ้านเช่าหญิงสาวในชุดสีเดรสสีแดงลงจากรถพร้อมกระเป๋าใบเล็กในมือเธอดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า ไม่นานหลังจากนั้นรมิดาก็เห็นอชิระกลับมาจากทำงานเขายังคงดูสุภาพและนิ่งขรึมเหมือนเดิมขณะที่หญิงสาวคนนั้นยืนรอเขาที่ประตูพร้อมยื่นมือไปรับถุงที่เขาถือลงมาจากรถ
"เหนื่อยไหมคะ" เสียงของเธอดังขึ้นเบาๆ แต่รมิดาที่นั่งอยู่ในสวนข้างบ้านได้ยินชัดเจน
"ไม่เท่าไหร่ครับ" อชิระตอบเรียบๆ ก่อนจะพาแฟนสาวเข้าบ้านไป
แม่ของรมิดายืนมองจากในร้านแถวถอนกายใจท่านเดินมานั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างๆ ลูกสาวใบหน้าบ่งบอกว่าท่านมีเรื่องราวในใจที่อยากจะพูดออกมาเหมือนกัน
"แฟนพ่ออชิระนี่แต่งตัวสวยทุกวันเลยนะ ดูเหมือนคนที่ไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยแต่ยังไงก็เถอะแม่ชอบพ่ออชิระนะคนอะไรนิสัยดี ขยันเหมาะจะเป็นพ่อบ้านจริงๆ"
"แม่ก็พูดไปเรื่อย" รมิดายิ้มจางๆ ก่อนจะหลบสายตากลับไปมองต้นไม้ในสวนในใจของเธอยังอดสงสัยไม่ได้ว่าแฟนของอชิระออกไปทำอะไรมาแต่เรื่องนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอควรเก็บมาใส่ใจ
"ถ้าจะมีแฟนเอาคนที่ทำงานทำการแบบพ่ออชิระนะลูก"
"แม่... พูดอะไรไม่เข้าท่าเลย"
-----------------------------------
อุต๊ะ! อยากอัพรัวๆ
- ผู้เขียน
