บทที่ 3

896 คำ
ค่ำคืนนี้เธอรู้สึกอ้างว้างอย่างไรไม่รู้ แม้คุณปู่จะแสนดีกับเธอแต่เธอก็รู้สึกว่าการที่ได้อยู่กับครอบครัวนั้นมันดียิ่งกว่า หญิงสาวไม่รอช้ารีบต่อสายหาบิดามารดาทันที “คุรพ่อคุณแม่ทำอะไรอยู่คะ” “พ่อกำลังจะพาแม่เขาเข้านอนน่ะลูกหนูมีอะไรหรือเปล่า” “ไม่มีอะไรสำคัญหรอกค่ะเพียงแต่ว่าหนูคิดถึงคุรพ่อคุณแม่จังเลยค่ะ” “โถว่ลูกพ่อก๋นึกว่าเรื่องอะไร เราก็โทรหากันอยู่ทุกวันอยู่แล้วนี่ลูก” “แต่ว่าหนูไม่ได้กอดไม่ได้หอมคุณพ่อคุณแม่ไงละคะ” “เอาหน่าลูกถึงเวลานั้นพ่อจะไปกอดหนุเอง” “เฮ้อ อยู่ที่นี่มันก็มีทั้งดีทั้งไม่ดีค่ะ” “ที่ว่าไม่ดีคืออะไรล่ะลูก” “ไม่ได้อยู่ใกล้พ่อกับแม่ไงคะ” “แล้วเรื่องดีล่ะลูก” “คุณปู่ท่านเอ็นดูหนูมากๆเลยค่ะ เหมือนกับว่าท่านคอยมาดูแลหนูวะอีกนะคะ ว่าแต่คุณปู่ท่านยังดูแข็งแรงมากๆเลยนะคะคุณพ่อ” “พ่อว่าอะไรๆมันก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ตาเราเห็นหรอกนะลูก” “คุณพ่อหมายความว่ายังไงกันแน่คะ” “เรื่องนี้เป็นความลับหนูอย่าเพิ่งบอกใครไปนะลูก” “ค่ะ” “คุณท่านเขากำลังป่วยหนักแต่ไม่อยากแสดงอาการออกมาให้ใครได้เห็น” “อะไรนะคะ เป็นอะไรคะ” “โรคหลอดเลือดน่ะลูก ท่านต้องทานยาทุกวันจริงไหม” “จริงค่ะ” “รู้อย่างนี้หนูก็ต้องดูแลท่านดีๆนะลูก” “ได้เลยค่ะคุณพ่อ คุณพ่อพาคุณแม่ไปพักเถอะนะคะหนูไม่กวนแล้วดีกว่าค่ะ” “จ้ะ พ่อขอให้รู้ไว้นะลูกว่าพ่อกับแม่น่ะรักหนูมาก” “ค่ะคุณพ่อ” หลังจากวางสายเอก็รู้สึกดีขึ้นมากเพราะคำบอกรักของคนเป็นพ่อ นั่นเหมือนเป็นพลังใจให้กับเธอ “อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนอนที่นี่” “ครับ” “เรื่องงานเป็นอย่างไรบ้างแล้วล่ะ” “ผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับลูกค้าพอใจมาก” “เรื่องงานน่ะแกไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ” “แน่อนสิครับนี่ใครล่ะครับ” “คิกๆ” “นี่เธอขำอะไร” “ขำคนหลงตัวเองค่ะ” “นี่เธอ!” “เอาหน่าๆแอนเธียเขาก็แค่หยอกแกเล่นอย่าคิดจริงจังสิ” คุณปู่รีบพูดปกป้องหญิงสาวเพราะเห็นได้ชัดว่าหลานชายไม่สบอารมณ์แล้ว “ทานข้าวเช้ากันต่อดีกว่านะคะ ข้าวเช้าสำคัญมากๆเลยนะคะ” “คุณโรแลนด์ก็ทานเลยนะคะเดี๋ยวป้าไปตักมาให้” ป้าโชรี่จัดแจงทุกอย่างให้ “ขอบคุณครับป้าโรซี่ มีแต่ป้านี่แหละครับที่เป็นห่วงผมจริงๆ ดูสิครับเดี๋ยวนี้ปู่เขามีหลานรักคนใหม่ไปแล้ว เขาคงจะไม่สนใจผมแล้ว” “คิดมากเกินไปแล้วนะคะคุณหนูของป้า” “เรื่องจริงทั้งนั้นครับ” ชายหนุ่มตวัดสายตาดุๆไปให้กับหญิงสาว เธอไม่รู้สึกกลัวเขาเลยสักนิดเมื่ออยู่กับคุณปู่ เขารู้สึกไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่กัดฟันเอาไว้ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จคุณปู่ก็เอ่ยปากให้เขาช่วยเหลือหญิงสาวด้วยการขับรถพาเธอไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าเขาปฎิเสธท่านไม่ได้ “คุณไปธุระเลยก็ได้นะคะขอบคุณมากที่มาส่งค่ะ” “ถึงอยากจะไปแต่ก็คงไปไม่ได้เธอก็ได้ยินที่คุณปู่เขาพูดแล้วนี่ว่าให้มาช่วยเธอถือของ ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าจริงๆแล้วเธอคือใคร” “อย่ารู้ไปเลยค่ะ ขอไปซื้อของด้านนู้นหน่อยนะคะ” หญิงสาวเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่แล้วก็มีสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเขาอย่างสนิทสนม “คุณโรแลนด์” เธอขยับเข้ามาใกล้เขาอีกนิด “อะ เอ่อครับคุณคือ...” เขามองหน้าเธองงๆ “ฉันเดซี่ค่ะ คุณไม่รู้จักฉันหรอกแต่ว่าฉันน่ะรู้จักคุณดีมากค่ะ” เธอตอบคำถามเขาน้ำเสียงสดใส “ไม่แปลกใจหรอกครับมีแต่สาวๆบอกกับผมว่าอย่างนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ” “เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันแตกต่างกว่าแน่นอนค่ะเพราะว่าฉันเป็นเพื่อนกับดาร์ลีน” ชื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาพยายามจะลบเลือนมันไปจากสมองในตอนนี้กลับวนเวียนมาอีกครั้งเพราะผู้หญิงตรงหน้าเอ่ยถึงเธอ “เธอต้องการอะไร” “ฉันแค่จะมาบอกคุณว่าดาร์ลีนน่ะกลับมาแล้วค่ะ” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะครับ” “ฉันแค่หวังดีอยากให้คุณรู้น่ะค่ะ” “ฉันซื้อของเสร็จแล้วนะคะ” เมื่อทำธุระเสร็จแอนเธียเลยเดินมาหาชายหนุ่มทันทีเพราะเกรงใจที่เขารอเธออยู่สักพักแล้ว “เรียบร้อยแล้วหรอครับที่รักเราไปกันเถอะ” เขาขยับออกห่างจากเดซี่ “อะ เอ่อ” เขารีบเดินโอบเอวหญิงสาวออกไปอีกทางทันที เดซี่มองตามอย่างสนใจเพราะอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรือจะเป็นแค่ของเล่นชิ้นใหม่ของชายหนุ่ม
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม