หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…
ช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าถูกวิคเตอร์หลบหน้ายังไงไม่รู้ ทุกครั้งที่ฉันเปิดประตูออกไปมักจะต้องเจอใบหน้ากวนโอ๊ยของเขา แต่หลายวันมานี้ต่อให้ฉันจะเปิดประตูสักกี่สิบรอบ ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนฉันก็ไม่เคยเห็นเขาเผลอเปิดประตูออกมาอยู่เบื้องหน้า
พอวิคเตอร์หายไปชีวิตฉันก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง ทว่าตัวฉันดันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป ฉันไม่มีความสุขกับความสงบสุขของตัวเองเลย ฉันอยากกลับไปมีชีวิตที่แสนวุ่นวายอีกครั้งโดยมีคนกวนประสาทอย่างเขาอยู่ในองค์ประกอบหลัก ๆ ด้วย
หรือว่านั่นมันจะคือความรักนะ
หัวใจของฉันมันกระวนกระวายมักจะคิดถึงเขาอยู่บ่อยครั้ง ฉันเผลอมโนถึงท่าทางของเขายามได้เห็นฉันโดยบังเอิญและพยายามแต่งตัวให้ดูดีทุกวัน ทว่าเวลาเจอเขา เขามักจะมองผ่านและหันหลังกลับเสมอ ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ได้คิดไปเองคนเดียวในข้อนี้
“ลองดูสักตั้ง!”
ฉันเปิดประตูออกไปอีกครั้ง สายตากวาดมองรอบด้านที่อยู่เบ
