“ทำหน้าบึ้งทำไม ฉันสั่งไม่ถูกใจเหรอ ก็เธอไม่บอกว่าจะเอาหวานน้อย หวานมากหรือหวานปกติ ฉันก็เลย…”
“เปิดประตูรถสิคะ” แพทเอ่ยตัดบทสนทนา เธอยืนอยู่ข้างรถหรูพร้อมถุงช็อปปิ้งในมือพะรุงพะรังไปหมด ใบหน้าสวยบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่ดีออกมาอย่างชัดเจน ตอนนี้แค่เสียงเขาเธอก็ไม่อยากได้ยิน
“เอาไปใส่ตรงนู้นสิ ยัดข้างหน้าแล้วเธอจะนั่งยังไง”
“ใครบอกหนูจะกลับกับพี่” แพทจับยัดถุงช็อปปิ้งเข้าไปในรถก่อนจะยืนเผชิญหน้ากับคนที่มองเธออย่างไม่เข้าใจ
“ฉันจะไปส่ง”
“เอาชานมหนูมา” ถึงจะโกรธแต่ชานมร้านนี้ก็เป็นหนึ่งในร้านโปรดของเธอ ไม่ถือติดมือไปด้วยคงเสียดายของแย่
“แล้วนั่นจะไปไหน”
“เรื่องของหนู”
“โกรธอะไรเนี่ย ช่วยอธิบายหน่อยได้มั้ย เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเข้าใจยากขนาดนี้เลยเหรอว่ะ” เจสซี่เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่าหญิงสาวโกรธอะไรตน นานแล้วที่เขาไม่เคยโดนใครเมินขนาดนี้มาก่อน ความจริงเขาจะปล่อยเธอไปก็ได้ แต่ทำไมถึงรู้สึก
