ตอนที่ 3 อีกคน 1/3
1751 คำ
วันนี้ทั้งวันที่มหาวิทยาลัยแทบไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะเป็นวันเปิดเทอมวันแรก แต่ละวิชาอาจารย์แค่ปฐมนิเทศ และแจ้งกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ในรายวิชา แถมวันนี้ยังได้เพื่อนมาตั้งสี่คน ชื่อ อุ้ม ซีน มิ้น ไทม์ ไม่ว่าจะวิชาไหนพวกเราจะนั่งด้วยกันตลอดเพราะเราลงเรียนตามเกณฑ์ของมหาวิทยาลัย พอถึงเวลาเลิกเรียนฉันก็ตรงดิ่งไปที่ร้านทันที
ร้านกาแฟ X
วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะแฮะ
“อ้าวโซ มาแล้วเหรอ พี่กำลังจะไลน์บอกพอดีว่าวันนี้ไม่ต้องมาก็ได้ เพราะลูกค้าไม่ค่อยเยอะ”
เสียงพี่ผู้จัดการพูดขึ้นมาหลังจากที่ฉันเดินเข้าไปในร้าน
“ทำไมล่ะคะ ทุกวันคนก็เยอะหนิ ทำไมวันนี้ดูบาง ๆ ตาจัง ที่ร้านมีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ” แบบนี้ถือว่าผิดปกติไหมนะ ฉันเข้าร้านมาวันไหนลูกค้าก็เต็มทุกโต๊ะนะ
“พอดีมีข่าวออกไปว่าคุณจีโฮจะไม่ได้มาทำงานที่นี่แล้ว ลูกค้าก็ไม่ค่อยมาเลยค่ะ สังเกตดูนะว่าลูกค้าที่ผ่านมามีแต่ลูกค้าสาว ๆ เพราะพวกเธอตั้งใจมากินคุณจีโฮทางสายตายังไงล่ะ ฮ่า ๆ”
อ๋า...แบบนี้นี่เอง แต่พี่เมสันกับพี่บอยก็หน้าตาดี อยู่ในระดับหล่อมากเลยแหละ แต่ไม่เท่าพี่ชายฉันหรอก แล้วทำไมลูกค้าสาว ๆ ไม่ติดใจพี่สองคนนั้นบ้างล่ะ
“น้องโซของพี่ เรียนเป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยไหม ถ้าเหนื่อยมาซบอกพี่ได้นะ เดี๋ยวพี่ปลอบเอง มามะ”
พี่เมสันพูดพร้อมกับตบหน้าอกตัวเองเบา ๆ
“ดีจัง แต่วันนี้หนูไม่เหนื่อยเลย วันนี้ว่างทั้งวันเลยค่ะ ไว้วันไหนหนูเหนื่อยจะไปซบพี่นะคะ” ฉันยิ้มกว้างให้พี่เมสัน ฉันเห็นเขาทำหน้าเสียดายแล้วก็ตลก ก่อนจะหันไปคุยกับพี่แคทต่อ
“พี่แคทคะ แล้วถ่ายรูปพวกเราไปลงเพจโปรโมทดีไหมคะ พวกเราก็หน้าตาดีกันทั้งนั้น ต้องมีคนหลงมาบ้างแหละ” ฉันรีบคิดหาทางออกเพราะแม่ให้ฉันมาบริหารนะ ไม่ใช่ให้มาเล่น ๆ
“ก็ดีนะ ลองดูกัน”
ฉันเรียกพี่บอยกับพี่เมสันมาถ่ายรูปที่หลังเคาน์เตอร์ร่วมกัน ไม่วายพี่เมสันก็เอามือมาโอบไหล่ฉันแน่น แหม...ได้โอกาสก็รีบคว้าทันทีเลยนะคะ
“ปกติเพจเราถ่ายรูปขนมและเครื่องดื่มลงเป็นประจำทุกวันอยู่แล้วใช่ไหมคะ”
“ใช่จ้ะ”
พี่แคทพูดไปพลางเขียนแคปชั่นและโพสต์รูปที่เราถ่ายเมื่อกี้ลงเพจ ไม่นานก็มีคนเข้ามาคอมเมนต์ใต้รูป
‘น้องผู้หญิงน่ารักจัง’
‘เจ้าของร้านขาว สวยขนาดนี้ สงสัยต้องไปลองชิมหน่อยแล้ว’
‘พนักงานเสิร์ฟอะไรหล่อขนาดนี้เนี่ย’
‘ร้านนี้พนักงานหน้าตาดีทุกคนเลย สงสัยต้องแวะชิมบ้างซะแล้ว’
‘ปล่อยมือออกจากน้องสาวกูด้วยครับ’
เอ๊ะ อันนี้ไม่น่าใช่ลูกค้านะ
‘เจ้าของร้านมีเจ้าของแล้วครับ กรุณาให้เกียรติกันด้วย’
เอ๊ะ! ไม่ได้นะ ๆ ฉันรีบให้พี่แคทลบคอมเมนต์ของพี่จีโฮ กับของเฟมทันที ไม่งั้นจากลูกค้าจะเยอะ เดี๋ยวจะกลายเป็นน้อยจนเจ๊งกันพอดี แล้วเฟมจะมาคอมเมนต์อะไรแบบนี้ทำไมเนี่ย เจ้าของบ้าอะไร ประสาทกลับแล้วมั้ง
คอมเมนต์ใต้รูปเป็นไปในทางที่ดี หวังว่าวันหลังลูกค้าจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นะ ฉันพึงพอใจกับคอมเมนต์อยู่นานแล้วหันไปจำสูตรการชงชาและกาแฟไว้ และช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ของทางร้าน
เวลาผ่านไปจนเวลาสองทุ่มครึ่งเราช่วยกันเก็บของทำความสะอาดร้านกันอยู่สักพัก ฉันกลับมานั่งดูขนมเค้กในตู้แช่ว่าตัวไหนใกล้หมดอายุ ฉันก็จะเอาออกมาแบ่งให้พี่ ๆ เอากลับไปทาน พร้อมกับให้พี่แคทสั่งขนมมาใหม่ รวมทั้งให้หาขนมใหม่ ๆ มาเพิ่มด้วย
“น้องโซกลับยังไงคะ ให้พี่ขับตามไปส่งไหม”
เป็นพี่เมสันพูดขึ้นมาหลังจากแฟนพี่แคทมารับกลับแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ ขับรถแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงบ้านแล้ว”
“แต่โซเอามอเตอร์ไซค์มาไม่ใช่เหรอ กลางค่ำกลางคืนถ้าโดนฉุดขึ้นมาจะทำยังไง”
พี่บอยพูดเสริม มันก็จริง หรือหลังจากเลิกเรียนแล้วฉันควรกลับบ้านเพื่อเอารถยนต์ออกมาดีนะ เพราะยังไงฉันก็ได้ใบขับขี่มาแล้วนี่
“เอ่อ...”
“เดี๋ยวผมขับตามโซไปเองครับ อยู่หมู่บ้านเดียวกันด้วย พวกพี่ ๆ ก็จะได้รีบกลับบ้านเหมือนกัน”
เป็นเฟมที่พูดขึ้นมา โผล่มาได้ไงเนี่ย นี่เขามาทำอะไรที่นี่ในเวลาแบบนี้กันน่ะ
“มึงอีกแล้วนะไอ้เฟม ขัดกูตลอด กูจะฟ้องไอ้จีโฮว่ามึงมาจีบน้องโซของกู”
พี่เมสันพูดพร้อมทำหน้าไม่พอใจ
“ของพี่ที่ไหน เดี๋ยวก็เป็นของผมแล้วคอยดูเถอะ”
เฟมพูดพลางหันหน้ามามองฉัน มั่นหน้าสุด
“พอ ๆ กูฝากด้วยไอ้เฟม อย่าให้เกิดอะไรขึ้นล่ะ...ถ้ามีปัญหาให้รีบโทรหาพี่เลยนะโซ”
พี่บอยพูดตัดบทขึ้นมาทำให้เราแยกย้ายกันกลับบ้านทันที ก่อนกลับ พี่เมสันก็ไม่วายหันไปตบหัวเฟมทีหนึ่ง
“กินอะไรยัง”
“ยังอะ ค่อยไปหาของกินอยู่บ้าน ตอนนี้อยากกลับบ้านใจจะขาดแล้ว” ฉันพูดพลางเดินไปที่รถพร้อมขับออกไปทันทีโดยมีเฟมขับตามหลังไม่ห่าง
ไม่นานเราก็ถึงบ้าน ฉันก็รีบเข้าบ้านทันที เพราะอยากหาอะไรกินแล้ว แต่ในระหว่างที่กำลังปิดประตูนั้น...
กึก!
“กูยังไม่ได้กินไรเหมือนกัน ขอกินด้วยนะ”
เฟมจับประตูบ้านไว้แล้วแทรกตัวเข้ามาทันที
“บ้านตัวเองไม่มีอะไรกินหรือไง”
“ไม่มี ถึงมีก็อยากกินอยู่นี่ อยากกินมึง เอ๊ย! อยากกินกับมึง”
พูดจบก็เดินเข้ามาหาฉันทันที ฉันรีบเอี้ยวตัวแล้วรีบวิ่งเข้าครัวพร้อมปิดประตูห้องครัวล็อกไว้ไม่ให้เขาตามเข้ามา
“เดี๋ยวทำออกไปให้ ไปรอที่ห้องรับแขก” ฉันตะโกนบอกเขาที่ยืนเกาะประตูอยู่ข้างนอก ฉันเลือกที่จะอุ่นไก่ทอดซอสเกาหลีสำเร็จรูป และต้มมาม่าสองถ้วย หยิบใส่ถาดแล้วเดินไปที่ห้องรับแขก ก่อนจะวางถาดบนโต๊ะหน้าโซฟา เราเลือกนั่งกินที่พื้น เพราะจะได้ดูทีวีไปด้วยกินไปด้วย ก่อนฉันจะหมุนตัวกลับ
“จะไปไหน”
“หยิบน้ำไง หรือไม่กิน” เขาดึงมือฉันลงไปนั่งเหมือนเดิมก่อนตัวเองจะลุกขึ้นไปหยิบเหยือกน้ำพร้อมแก้วออกมา
“แล้วทำไมมีแก้วใบเดียว”
“ก็กินด้วยกันจะเป็นไร”
เขาพูดทั้งที่รินน้ำใส่แก้วแล้วยื่นมาให้ฉัน
“จูบก็เคยมาแล้ว แค่กินน้ำแก้วเดียวกันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง”
เขายิ้มกรุ้มกริ่มพลางเลื่อนหน้ามาจุ๊บปากฉันหนึ่งที โอ๊ย...อกอีแป้นจะแตก ยั่วกันจังเลยนะ ก่อนฉันจะก้มหน้าก้มตากินต่อโดยไม่พูดอะไรอีก
==Part Fem==
ผมเห็นเธอหน้าแดงหลังจากโดนผมจุ๊บไป ผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ กลับออกมาก็เห็นเธอนั่งกินขนมอยู่บนโซฟาแล้ว แต่ถ้วยมาม่ายังไม่เก็บเลย ผมเลยเดินเอาไปเก็บไว้ที่ซิงค์ในครัวให้ ให้เธอมาล้างเองแล้วกัน
ก่อนผมจะเดินไปนั่งข้าง ๆ โซพร้อมมองเธอที่เคี้ยวขนมตุ้ย ๆ ในปาก...ปากที่เราจูบกันอย่างร้อนแรงวันนั้น นึกถึงวันนั้นก็อยากทำอีก...จัง
ผมผลักเธอล้มลงไปบนโซฟาแล้วขึ้นคร่อมเธอประกบปากสอดลิ้นเข้าไปในปากเธอทันที มือก็ง่วนอยู่กับการหยิบถุงขนมที่เธอถือเมื่อครู่ไปวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันมาลูบต้นขาของเธอเบา ๆ เธอจูบตอบผมด้วยท่าทีเหมือนวันนั้นเป๊ะ เก้ ๆ กัง ๆ ตามแบบฉบับสาวซิงสินะ อยากเอาเธอชะมัด ผมก้มลงไปดูดเลียคอเธอเพื่อทำรอย
“อื้อ...”
ในระหว่างที่เธอกำลังเคลิ้ม ผมก็รีบแกะกระดุมเสื้อเผยให้เห็นอกอวบภายใต้เสื้อชั้นในสีดำสนิท อย่าเพิ่งตื่นนะลูกพ่อวันนี้ยังไม่ใช่วันของเรา
ผมพยายามสงบสติอารมณ์เจ้าลูกชายภายในกางเกงก่อนจะก้มลงไปขบเนื้อหน้าอกที่โผล่พ้นเสื้อชั้นในเบา ๆ ทำรอยทิ้งไว้สองสามที่แล้วขึ้นไปจุ๊บปากเธอทีหนึ่ง ขืนสัมผัสตัวเธอนานกว่านี้ได้เอาเธอแน่ ๆ
“ไม่ต้องปิดรอยที่คอนะ ไปมอทั้งแบบนั้นแหละ คนอื่นจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว” ผมพูดขณะที่ปากผมยังอยู่ใกล้กับปากเธออยู่ มองตาเธอเพื่อบอกว่าห้ามปฏิเสธ
“อืม”
เธอผลักผมออกแล้วติดกระดุมเสื้อให้อยู่ในสภาพเดิม ผมได้แต่ยิ้มกับความเขินหน้าแดงของเธอ
“กลับได้แล้ว เค้าจะอาบน้ำนอนแล้ว”
เธอพูดโดยที่ไม่ได้มองหน้าผม
“นอนด้วย”
“ไม่ได้!”
เธอหันมาดุผมพร้อมถลึงตาใส่
“หยอก ๆ ก็บอกแล้วว่าให้เตรียมตัว ไม่นอนวันนี้ วันหน้าเดี๋ยวก็ได้นอนด้วยกันอยู่ดี และจะไม่นอนจับมือหรือนอนกอดเฉย ๆ แน่” ผมยิ้มยียวนกวน
บาทาไปให้ เธอหน้าแดงอีกแล้ว น่ารักว่ะ เขินอะไรบ่อย ๆ เดี๋ยวก็จับเอา
แม่งตอนนี้ซะเลย
“พรุ่งนี้จะไปรับที่ร้านเหมือนเดิมนะ”
“ไม่ต้อง เค้าจะเอารถยนต์ไป”
ห้ะ!
“อ๋อ ๆ งั้นกลับแล้วนะ เจอกันพรุ่งนี้” ต้องกลับไปคิดหาข้ออ้างเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยบ่อย ๆ ซะแล้ว พูดจบก็โบกมือให้พร้อมเดินออกจากบ้านเธอไป
- ผู้เขียน
