ตอนที่ 2 เตรียมตัวตั้งรับ 3/3
1334 คำ
วันนี้ทั้งวันฉันแทบไม่ได้ทำอะไร กินแล้วก็นอน ทำแบบนั้นอยู่หลายชั่วโมงเลย เพราะรอให้พี่ชายโทรมา ไม่รู้ป่านนี้จะใกล้ถึงบ้านหรือยัง
ครืด~
ฉันรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที เห็นว่าเป็นชื่อพี่ชายโทรวิดีโอคอลมาก็รีบกดรับโดยไม่ให้คนปลายสายรอนาน
“พี่จีโฮ~” ฉันพูดพลางทำเสียงออดอ้อนทันที
(ไง ยัยตัวแสบ พี่ถึงบ้านแล้ว...ไหน ๆ น้องรับสายแล้วเหรอ ขอพ่อเห็นหน้าน้องหน่อย) เสียงพ่อแทรกมาจากปลายสาย พี่จีหันกล้องไปทางพ่อ และแม่ที่อยู่ข้างหลังไกล ๆ ในครัวที่กำลังง่วนทำอะไรอยู่ไม่รู้
“คุณพ่อขา โซคิดถึงคุณพ่อจังเลย แล้วคุณแม่ทำอะไรอยู่ตรงนั้นคะ ไม่มาคุยกับลูกสาวหน่อยเหรอ น้อยใจจัง”
(แม่เขากำลังทำขนมน่ะ...นี่คุณ ลูกน้อยใจแล้วนะ โทรหาลูกแต่แม่กลับไม่มาคุยกับลูกเลย) หลังพ่อพูดจบคุณแม่ก็รีบเดินมา ตีแขนพ่อไปทีหนึ่ง
(เป็นยังไงบ้างลูกแม่ คิดว่าจะอยู่ได้ไหม เห็นพี่ชายลูกบอกว่าก่อนออกมาลูกสาวแม่ร้องไห้ขี้มูกโป่ง อ้อนพี่เขาไม่อยากให้กลับเลยเชียว) แม่รับโทรศัพท์มาจากมือลูกชายก่อนจะพูดกับฉันด้วยความเป็นห่วง
“หนูไม่ได้ร้องไห้ให้พี่เขาซะหน่อย พี่จีแกล้งหนูจนร้องไห้ต่างหาก” ฉันตอบแม่ไปอย่างนั้นหวังให้แม่หันไปดุพี่ชายตัวดีที่บังอาจเล่าเรื่องน่าอายของฉัน
(อย่ามามั่วนะยัยโซ ตอนนั้นยังกอดพี่แน่นบอกว่าไม่อยากให้กลับอยู่เลย)
(เอาล่ะ ๆ ลูกสาวแม่ยังติดพี่ชายเหมือนเดิมเลยนะ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เปลี่ยนเลยจริง ๆ ฮ่า ๆๆ) เสียงแม่แซวฉันขึ้นมาพร้อมกับเสียงพ่อแม่ที่หัวเราะพร้อมกัน
พวกเราคุยกันไปสักพักก็วางสาย เพราะพ่อกับแม่ต้องไปเคลียร์งานที่บริษัทอีกนิดหน่อยพร้อมกับหนีบพี่จีไปด้วย
เย็นวันนี้ฉันก็ขับมอเตอร์ไซค์ออกมากินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งหน้าทางเข้าหมู่บ้านเหมือนเดิม เพราะยังไม่มีอารมณ์ทำกับข้าวกินเอง ระหว่างที่กินข้าวอยู่นั้นก็มีเสียงแจ้งเตือนไลน์ขึ้นมา
Fem nonthin เพิ่มคุณเป็นเพื่อนด้วยหมายเลขโทรศัพท์
ฉันกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ก็เห็นเป็นเฟมหนุ่มข้างบ้านที่กำลังอุ้มหมาน้อยอยู่ ว่าแต่ไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนนะ
Fem nonthin : ส่งสติ๊กเกอร์แล้ว
Fem nonthin : หวัดดีคนสวย
ฉันกดเพิ่มเพื่อนที่หน้าต่างข้อความที่เฟมส่งมา ก่อนจะตอบกลับข้อความเขาอย่างลังเล
Soa De Graff : ไปเอาเบอร์เค้ามาจากไหน
Fem nonthin : พี่จีโฮ
ห้ะ! พี่จีโฮเนี่ยนะ วันนั้นยังองค์ลงอยู่เลย ไหงวันนี้ให้เบอร์น้องสาวไปแล้วซะล่ะ
Fem nonthin : อ่านไม่ตอบ หยิ่งจัง
Fem nonthin : อยู่ไหน เห็นบ้านปิดไฟมืด รั้วก็ล็อก
Soa De Graff : ออกมากินข้าวหน้าหมู่บ้าน
...
อะไรของเขา ว่าแต่ฉันอ่านไม่ตอบ ตัวเองก็เหมือนกันนั่นแหละ
ฉันนั่งกินข้าวต่อพร้อมไถหน้าจอโทรศัพท์ดูอะไรไปเรื่อยในโลกโซเชียล แต่แล้วก็มีคนเดินมานั่งโต๊ะเดียวกันแต่เป็นเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับฉัน
เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเป็นเฟม ทั้งที่เมื่อกี้ยังไลน์มาอยู่เลย
“ป้า เอากะเพราหมึกพิเศษ เพิ่มไข่ดาวหนึ่งจานครับ”
เฟมหันไปสั่งข้าวกับป้าเจ้าของร้าน แล้วหันมามองหน้าฉันที่กำลังมองหน้าเขาเหมือนกัน
“กินไปด้วยเล่นโทรศัพท์ไปด้วยแบบนี้ชาติไหนจะกินหมด”
เขาพูดพร้อมดึงโทรศัพท์ในมือฉันไปพร้อมพิมพ์อะไรไม่รู้
“ทำอะไร เอาคืนมา” ฉันแบมือเพื่อขอโทรศัพท์คืน
“กินให้อิ่มก่อนค่อยเล่น”
เฟมปิดหน้าจอมือถือฉันพร้อมกับเก็บใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง ไม่นานข้าวที่สั่งก็มาเสิร์ฟให้คนตรงหน้า ฉันไม่พูดอะไรต่อรีบกินข้าวจะได้รีบกลับไปเตรียมตัวเรียนพรุ่งนี้
“อิ่มแล้ว ขอโทรศัพท์คืนด้วย”
“รีบไปไหน กูยังกินไม่เสร็จเลย”
กูเหรอ นี่คิดว่าสนิทกันถึงขั้นขึ้นกูมึงได้เหรอ
“เราไม่สนิทกันถึงขั้นจะมาพูดกูมึงกับเค้าได้นะเฟม”
“เดี๋ยวก็สนิทแล้ว”
เฟมก้มหน้ากินข้าวตัวเองต่อที่ใกล้จะหมดจานแต่ก็ไม่หมดสักที ลีลาชะมัด
“หึ! เข้าหากันแบบนี้ไม่กลัวโดนพี่จีฆ่าหรือไง” ฉันเอามือเท้าคางแล้วถามเขาอย่างเซ็ง ๆ
“ก็พี่มันไม่อยู่แล้ว จะกลัวอะไร จากนี้จะรุกจีบเต็มตัวแล้ว มึงก็เตรียมตัวตั้งรับให้ทันล่ะ”
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้ฉันต้องถอยออกมาทันที ไม่นานเฟมก็กินข้าวเสร็จพร้อมกับยื่นโทรศัพท์คืนให้ฉัน
“หลังจากนี้มากินกันเถอะ...หมายถึง...กินข้าวด้วยกันเถอะ”
เขาอธิบายทันทีที่ฉันขมวดคิ้วใส่ ก่อนเขาจะอมยิ้มน้อย ๆ
ฉันเดินกลับมาที่รถโดยไม่ได้ตอบอะไร แล้วขับออกไปทันที สงสัยต้องไปถามพี่จีให้รู้เรื่อง ไหนบอกหวงน้องไง พอกลับถึงบ้านฉันก็ไลน์หาพี่จีทันที
Soa De Graff : ว่างไหม มีเรื่องจะคุย
Jiho De Graff : ว่าไงน้องสาว
Soa De Graff : พี่เอาเบอร์หนูให้เฟมเหรอ ไหนบอกหวงหนูไง
Jiho De Graff : ก็แกอยู่คนเดียว ฉันเป็นห่วง ที่จริงก็ไม่ได้อยากให้หรอก แต่มันก็เป็นผู้ชายข้างบ้านคนเดียวที่หวังให้ดูแลแกได้เผื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้น อีกอย่างไม่ต้องห่วงนะ ฉันให้เบอร์แกกับไอ้บอย ไอ้เมสันด้วย ให้พวกมันช่วยดูแลแกที่ร้านหรือที่ไหนก็ตาม ถือว่าเป็นบอดี้การ์ดจากพี่แล้วกัน
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะมีแจ้งเตือนดังขึ้น เป็นแจ้งเตือนจากแอพแอพหนึ่งฉันกดเข้าไปดูก็เห็นว่า...
Nonthin Weerapatmethee ตอบรับคำขอเป็นเพื่อนของคุณแล้ว
ฉันไปแอดใครตอนไหนอีกเนี่ย ก่อนกดเข้าไปดูโปรไฟล์ อ๋า...เฟมนี่เอง ต้องเป็นตอนนั้นแน่ ตอนที่อยู่ร้านอาหารตามสั่งเขาหยิบโทรศัพท์ฉันไปพิมพ์อะไรซักอย่าง ทันใดนั้นก็มีแจ้งเตือนข้อความเข้ารัว ๆ
Mason Puriwat เพิ่มคุณเป็นเพื่อนด้วยหมายเลขโทรศัพท์
บอย อุปกรณ์ เพิ่มคุณเป็นเพื่อนด้วยหมายเลขโทรศัพท์
Mason Puriwat : สวัสดีครับน้องโซคนสวยของพี่ พี่เมสันคนหล่อของน้องโซเองนะ ในที่สุดก็ได้คุยกันส่วนตัว เขินจัง
Mason Puriwat : ส่งสติ๊กเกอร์แล้ว
พี่เมสันส่งข้อความพร้อมส่งสติ๊กเกอร์รูปหมีถือหัวใจมาให้ฉัน
Soa De Graff : สวัสดีค่ะพี่เมสัน ต่อไปนี้พี่ทำหน้าที่บอดี้การ์ดสินะคะ 555 ฝากด้วยนะคะ~
Mason Puriwat : อยากเป็นมากกว่าบอดี้การ์ดจะได้ไหมครับ > <
Soa De Graff : หื้ม
Mason Puriwat : อยากเป็นผัวน้องโซครับ
พี่เมสันนี่ก็นะ ฉันส่งสติ๊กเกอร์หน้ายิ้มไปให้แล้วกดออกแชททันที
บอย อุปกรณ์ : สวัสดีโซ พี่บอยนะ
Soa De Graff : สวัสดีค่ะ พี่จีบอกหนูแล้วว่าพี่จะคอยดูแลหนู ขอบคุณนะคะ
บอย อุปกรณ์ : ยินดีครับ ว่าแต่โซจะเข้าร้านวันไหนเหรอ
Soa De Graff : น่าจะเริ่มเข้าพรุ่งนี้ค่ะ หลังเลิกเรียนทุกวันจะเข้าไปนะคะ
บอย อุปกรณ์ : โอเคครับ เจอกันที่ร้านนะ
หลังจากนั้นฉันก็ปิดหน้าจอ วางโทรศัพท์แล้วหยิบผ้าขนหนูไปอาบน้ำ แล้วเตรียมของสำหรับพรุ่งนี้แล้วเข้านอนทันที
- ผู้เขียน
