EP03 อยากจูบเธอว่ะ
2584 คำ
EP03 อยากจูบเธอว่ะ
"เต้นขนาดนี้ไม่ปวดท้องแล้วหรือไง"
คนตัวสูงกระซิบถามที่ข้างใบหูคนตัวเล็กที่พอหันมาเจอเขาก็ดูตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นไม่สนใจแล้วเต้นต่อ ดวงตากลมโตดูเยิ้มๆ แก้มขึ้นสีแดงระเรื่อดูท่าทางแล้วน่าจะเมาไม่มากก็น้อย
“เต้นเบาๆ หน่อย คนมองเธอใหญ่แล้ว" อาทิตย์ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อน้ำแข็งยังไม่ยอมหยุดเต้นทั้งที่เขาอุตส่าห์เดินเข้ามาทักให้เธอรู้ตัว กลับกันเธอยิ่งเต้นแรงกว่าเดิมจนสายเดี่ยวที่ใส่มาเริ่มหลุดเขาต้องคอยจับมันขึ้นใส่ให้เธอดีๆ
"ยุ่งน่า"
น้ำแข็งปัดมือเขาออกจากร่างกายแต่ก็ได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเพราะเธอดันเต้นจนเซล้มทำให้อาทิตย์ต้องช่วยกอดเอวเธอไว้
"ยืนจะไม่ไหวอยู่แล้ว กลับเถอะ"
"เรื่องของเราดิ เธออย่ามายุ่ง!"
ร่างบางดิ้นขลุกขลักให้เขาปล่อยแต่ยิ่งดิ้นอาทิตย์ยิ่งกอดแน่นจนแผ่นอกของทั้งคู่ชิดกัน กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวเขาและกลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจร้อนๆ ที่รินรดผิวกายเธออยู่ทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกเมายิ่งกว่าเดิม
ขี้โกงจริงๆ เลยอาทิตย์ ทำเธอเคืองอยู่แท้ๆ แต่แค่เขาเข้ามาใกล้ก็ทำเธอหวั่นไหวได้ตลอด
"กลับเลยเดี๋ยวเราไปส่ง"
"ฮื่อ ไม่เอาไม่กลับเราจะกลับกับเพื่อน!” คนตัวเล็กดื้อพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุมของเขาแต่ยิ่งดิ้นอาทิตย์ก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น
“ไม่ต้องเลย เพื่อนเธอก็เมากันหมดกลับเองอันตราย"
คนตัวสูงดุ มีแต่ผู้หญิงแล้วยังเมากันขนาดนี้ถ้าโดนใครหิ้วไปจะทำยังไง อาทิตย์มองหาเพื่อนสนิทตัวเองก็เห็นไพน์เดินเข้ามาพอดีเขาจึงบอกไพน์ที่ดูไม่เมาและพอมีสติให้พาเพื่อนคนอื่นกลับส่วนเขาจะไปส่งน้ำแข็งเอง ตอนแรกไพน์ก็จะไม่ยอมหรอกแต่ให้ไปส่งทุกคนในคืนเดียวไพน์คงไม่ได้นอนกันพอดีและเพราะเธอไว้ใจอาทิตย์มากว่าเขาจะไม่ทำอะไรเพื่อนเธอแน่ๆ เธอถึงได้ยอม แต่ก่อนจะแยกกันก็ไม่ลืมย้ำว่า...
'ถ้าทำอะไรเพื่อนกูมึงตาย!'
ท่าทางเอาจริงของไพน์ทำเอาอาทิตย์ไม่กล้าหือเลยทีเดียว แต่ถึงเธอไม่บอกเขาก็ไม่ทำหรอก เขาไม่ฝืนใจใครอยู่แล้ว
"ปล่อยนะอาทิตย์ เราไม่กลับกับเธอ!”
น้ำแข็งเป็นคนประเภทที่เวลาเมาดูเหมือนไม่เมาที่สุดแต่กลิ่นเหล้าจากตัวเธอทำให้เขารู้ได้เลยว่าเธอดื่มมาไม่น้อยแน่ๆ และนิสัยที่เวลาเมาจะดื้อกว่าเวลาปกตินี่อีก
ตอนนี้อาทิตย์จูงมือ ไม่สิเรียกว่าฉุดกระชากจะเหมาะกว่า เขาพยายามลากเธอออกมาเกือบจะถึงรถอยู่แล้วแต่คนตัวเล็กก็ขืนตัวเองขัดขืนใหญ่ทำเอาเขาเหนื่อยจนต้องอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแทน
"อื้อ! อุ้มทำไมปล่อยนะ!"
"อย่าดิ้น!" แต่คนตัวเล็กก็ยังไม่หยุดขัดขืนดิ้นจนแทบจะหล่นจากบ่าเขา สาบานว่าถ้าวันนี้ไหล่เขาเคล็ดเธอโดนดีแน่ๆ
"จะดิ้น! ปล่อยเลยนะ ปล่อยๆๆๆ" มือเล็กทั้งทุบทั้งข่วนหลังเขาใหญ่แต่ไม่รู้หรือไงว่ายิ่งดิ้นหน้าอกเธอมันยิ่งเสียดสีไปกับร่างกายเขาน่ะ
น้ำแข็งดิ้นจนโดนมือใหญ่ฟาดตูดงอนๆ ไปทีแล้วขู่จนเธอยอมนิ่ง
"นมเธอมันโดน"
"ห๊ะ!!"
“ดิ้นมากๆ ถ้าเรามีอารมณ์ไม่รู้ด้วยนะ"
"ไอ้!..."
สุดท้ายน้ำแข็งก็ต้องยอมให้เขาไปส่งแต่โดยดี อาทิตย์เอาเสื้อตัวเองมาคลุมตัวเธอไว้เพราะกลัวเธอหนาวและป้องกันสายตาเองไม่ให้มองร่างกายเธอไปมากกว่านี้ด้วย
ดูชุดที่เธอใส่ดิทั้งสั้นทั้งโชว์หน้าอก รู้ว่านมใหญ่จะโชว์อะไรนักก็ไม่รู้ถ้าเป็นแฟนเขานะจะไม่มีทางปล่อยให้เธอใส่อะไรแบบนี้เลย ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกันยังรู้สึกหวงขนาดนี้ถ้าเป็นแฟนจะหวงขนาดไหน...
.
.
น้ำแข็งนั่งเงียบมาตลอดทางจนในที่สุดก็ถึงคอนโดเธอสักที คนเมาคิดว่ามาส่งเธอแล้วอาทิตย์จะกลับไปเลยแต่ก็ไม่เป็นแบบนั้น เขาไม่ยอมกลับแถมยังเดินตามเธอเข้ามาในคอนโดอีก
"เดินตามทำไม ส่งเราแล้วก็กลับไปดิ"
คนหน้ามึนไม่ตอบแต่ไหวไหล่อย่างกวนๆ จนกระทั่งเดินมาถึงหน้าห้องเธอ น้ำแข็งค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋าตัวเองเพื่อเปิดประตูห้องแต่เพราะความเมาทำเอามือไม้อ่อนจนทำของร่วงไปหมด กำลังจะก้มลงเก็บแต่ก็โดนอาทิตย์ชิงเก็บขึ้นมาซะก่อน
"นี่! ไม่ต้องยุ่งเลยนะ!” เมาแล้วขี้โวยวายชิบหาย
"มือไม้อ่อนไปหมดแบบนี้ยังจะซ่า" คนตัวสูงถือวิสาสะเปิดประตูห้องเธอแล้วพยุงร่างบางเข้าไปในห้องเองเสร็จสรรพแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเกินลิมิตทำให้เธอไม่มีแรงจะปฏิเสธอีกต่อไปตอนนี้จะผลักเขาออกยังทำไม่ได้เลย
“กลับไปเลยนะ!" อาทิตย์ไม่ตอบแต่เดินเข้าไปในครัวรินน้ำเปล่าใส่แก้วมายื่นให้เธอดื่มทำตัวเหมือนเป็นห้องตัวเองไม่มีผิด
"ดื่มก่อนจะได้ดีขึ้น" ถึงจะรำคาญเขาแค่ไหนเธอก็ยอมรับน้ำจากเขาไปดื่มอยู่ดี
"กลับไปได้แล้ว" นั่งตั้งสติสักพักจนเริ่มดีขึ้นเจ้าของห้องก็เริ่มออกปากไล่คนที่เพิ่งทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ อีกครั้ง
"ง่วง"
"แล้วไงอยากมาส่งเราเอง กลับไปเลยนะ!"
"ตีสองแล้วนะเธอ"
"แล้ว?"
"มันดึกแล้ว เราง่วง" เขาว่าพร้อมกับเอนตัวลงนอนพิงพนักโซฟาไปด้วย
"ใช่! ดึกแล้วและเราก็ง่วงด้วยเพราะฉะนั้นก็รีบกลับไปเลย"
คนเมาลุกขึ้นมาฉุดแขนพยายามดึงคนตัวโตขึ้นแต่ก็ไม่สำเร็จ อาทิตย์ขืนตัวไว้แล้วดึงเธอจนล้มไปนั่งแมะลงบนตักทำเอาร่างบางสะดุ้งรีบลุกออกจากตักเขาแทบไม่ทันเรียกเสียงหัวเราะจากคนตัวสูงที่มองท่าทางตกใจของเธออย่างขำๆ
"ไม่กลับ ขอค้างด้วย"
"ไม่!"
"เธอดูดิ ฝนตกหนักขนาดนี้จะกลับยังไง"
"แล้วใครขอให้มาส่ง กลับไปเลย" เธอไม่ได้ขอร้องสักหน่อย ถึงจะเมาแต่ก็ไม่ได้หลอกง่ายหรอกนะฝนตกแค่นี้เองไม่ได้มีผลอะไรกับการขับรถของเขานักหรอก
"ถ้าเราไม่มาส่งเธอโดนคนอื่นลากไปแล้ว ดูแต่งตัวดิ" สายตาคมจ้องหน้าอกคนตัวเล็กที่โผล่พ้นชุดออกมาจนเธอรีบยกมือปิดแทบไม่ทัน
"อย่ามามองนะ!"
"ก็นึกว่าใส่ให้มอง"
"ลามก!" อาทิตย์ไม่สนใจคำด่าของเธอแล้วยังยืนยันจะค้างที่นี่ต่อให้ได้ด้วย
"สรุปนอนด้วยนะ"
“ไม่ได้! อย่ามาเนียนๆ"
"เรานอนโซฟาก็ได้"
"ไม่!"
"นะครับ เราง่วงจริงๆ" ร่างสูงซบหน้าลงบนไหล่เล็กด้วยท่าทางงัวเงียเธอจะผละออกจากตัวเขาแต่ก็โดนกอดเอวไว้แน่น
"แต่ว่า..."
"เราไม่ทำอะไรเธอหรอกสัญญา" เสือแบบเขามันไว้ใจไม่ได้ เพื่อความปลอดภัยของตัวเองเธอไม่ยอมหรอก
ยังไงก็ไม่ยอม!
"ดูปากเรานะอาทิตย์"
"..."
"ไม่!"
Pine
Pine: ถึงยัง @ICE
ICE: ถึงแล้วๆ
Pine: อาทิตย์ล่ะ
ICE: กลับไปแล้วสิ
Pine: โอเค
ICE: นอนแล้วนะง่วงๆ
Pine: เออๆ พรุ่งนี้เรียนเช้านะตื่นด้วย!
ICE: ค่าแม่ๆ
.
.
สามสิบนาทีต่อมา
"เธอให้เราใส่ชุดไหนอะ"
น้ำแข็งยกมือขึ้นปิดตาแทบไม่ทันเมื่อคนที่เธอปฏิเสธไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วดื้อไม่ยอมกลับจนเธอต้องยอมแพ้เพราะเธอเองก็ง่วงอยากพักผ่อนเต็มทีถึงได้ยอมให้เขาค้างด้วยจนได้
น้ำแข็งโกหกไพน์ว่าอาทิตย์กลับไปแล้วเพราะกลัวเพื่อนดุ : (
"เราวางไว้ให้หน้าห้องน้ำไง ออกมาแบบนี้ได้ไงเนี่ย!"
อาทิตย์เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวแค่ผืนเดียว หยดน้ำเกาะตามตัวโชว์มัดกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนๆ จนเธอยกมือขึ้นปิดตาแทบไม่ทัน กล้ามแน่นๆ นั่นทำเอาคนเมาแทบสร่างเมาเลยทีเดียว ความจริงก็เริ่มสร่างตั้งแต่ตอนที่อาทิตย์เข้าไปอาบน้ำแล้วเธอถึงได้เริ่มรู้ตัวว่าไม่ควรให้เขาค้างด้วยเลยจริงๆ
อันตรายมากๆ แต่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แล้ว
น้ำแข็งนะน้ำแข็งทำไมใจไม่แข็งบ้างก็ไม่รู้
"ก็ไม่เห็น หึ ปิดตาทำไมเขินเราเหรอ"
"อย่ามาหลงตัวเอง! แต่งตัวแล้วออกไปนอนที่ตัวเองเลย"
"โหเธอ เอาจริงดิ?" คนตัวสูงมองร่างบางตาโตถามย้ำอีกครั้งว่าเธอจะให้เขานอนโซฟาจริงๆ เหรอได้ปวดหลังตายตัวเขาก็ไม่ใช่เล็กๆ
"นอนไม่ได้ก็กลับไปนอนห้องตัวเองเลย"
"นอนได้ดิ แค่นี้เอง" แต่ปวดหลังแค่ไหนก็ต้องทนล่ะวะดีกว่าไม่ได้นอน ให้ขับรถกลับตอนนี้เขาไม่ไหวหรอก ไม่รู้น้ำแข็งรู้ตัวหรือเปล่าว่าที่เขายอมทำแบบนี้มันคือการง้อนะแต่ให้คุยกันต่อคืนนี้คงไม่ไหว
ตื่นมาค่อยง้อต่อแล้วกัน
ICE's Part
ฉันนอนดิ้นไปมาบนเตียงนอนกว้างของตัวเองด้วยจิตใจที่ไม่สงบสักเท่าไหร่เพราะมีใครอีกคนนอนอยู่ข้างนอก ถึงอาทิตย์จะบอกว่านอนได้แต่ฉันก็อดห่วงเขาไม่ได้อยู่ดี จะทำตัวเองให้ลำบากทำไมก็ไม่รู้ห้องตัวเองมีที่นอนดีๆ ก็ไม่กลับไปนอนแต่ยอมนอนโซฟาที่ห้องคนอื่นเนี่ยนะ
แปลกคนจริงๆ
ไม่ว่าจะข่มตานอนยังไงฉันก็นอนไม่หลับสักทีจึงลุกไปหยิบผ้าห่มอีกผืนออกไปให้คนตัวโตที่น่าจะหลับไปแล้ว วันนี้ฝนตกอากาศเลยเย็นกว่าปกติแค่ผ้าผืนบางๆ ที่วางไว้ให้เขาตอนแรกไม่น่าจะพอ
ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะ แค่กลัวมีคนหนาวตายในห้องเท่านั้นแหละ!
ฉันค่อยๆ ปิดประตูห้องนอนเบาๆ ปรับสายตาให้ชินกับความมืดแล้วเดินเข้าไปข้างๆ โซฟาที่อาทิตย์นอนอยู่ ยืนมองหน้าเขาตอนหลับสักพัก ท่าทางตอนหลับดูไม่มีพิษภัยเหมือนลูกแมวมากกว่าเสืออีกนะ...
มีสติหน่อยน้ำแข็งนี่ไม่ใช่เวลามาสำรวจใบหน้าเขานะ!
รีบเอาผ้าห่มในมือห่มให้เขาอย่างเบามือก่อนจะรีบผละออกเพราะกลัวเขาจะตื่นมาเจอซะก่อน
แต่...
หมับ!
"อ๊ะ! อะ อาทิตย์"
"จับได้แล้ว! คนปากแข็งความจริงก็เป็นห่วงสินะ"
ยังไม่ทันก้าวพ้นตัวเขาฉันก็โดนคนที่คิดว่าหลับอยู่ฉุดมือไว้แล้วดึงร่างฉันแรงๆ จนเซล้มทับเขาบนโซฟาก่อนที่คนตัวโตจะพลิกร่างฉันลงใต้ร่างแล้วพลิกตัวเขาขึ้นคร่อมร่างฉันไว้
นี่เขาไม่ได้หลับอยู่หรอกเหรอ!
“กลัวหนาวตายเฉยๆ หรอก อื้ออ ปล่อยนะจะทำอะไรเนี่ย!" คนหน้ามึนจ้องหน้าฉันแล้วยิ้มออกมาก่อนจะซุกหน้าลงกับซอกคอฉันจนฉันตกใจ
"เธอน่ารักจังวะ"
"อื้อ อาทิตย์ถอยไปนะหนวดเธอมันทิ่ม!"
"น้ำแข็ง...เธอโคตรตัวหอมเลยรู้ตัวมั้ย"
นอกจากจะไม่ยอมถอยแล้วยังกดจมูกลงสูดดมกลิ่นกายฉันอย่างเอาแต่ใจอีก ยิ่งไปกว่านั้นอาทิตย์ยังถูจมูกไปมาจนหนวดเขามันเริ่มเสียดสีกับผิวฉันจนรู้สึกเจ็บปนจั๊กจี้ พยายามดันไหล่เขาออกแล้วแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้เลย
ก็เล่นทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทับฉันไว้ทั้งตัวขนาดนี้
"อะ อื้ออ พอแล้วอาทิตย์ปล่อยเรานะ"
"น้ำแข็ง..." ครั้งนี้เขายอมผละออกจากซอกคอฉันแต่โดยดีแต่ก็ยังไม่วายกดริมฝีปากจูบเบาๆ ที่ไหปลาร้าฉันที่มันโผล่พ้นชุดนอนออกมาทำเอาฉันรู้สึกขนลุกไปทั้งร่าง
คนตัวสูงจ้องมองใบหน้าฉันผ่านความมืด เราสบตากันนิ่งๆ ก่อนที่เขาจะละสายตาออกมาหยุดที่ริมฝีปากของฉัน สายตาของเขาทำเอาฉันไม่กล้าขยับไปไหนเหมือนโดนแช่แข็งได้แค่นอนมองหน้าเขานิ่งๆ ก่อนจะตัวแข็งทื่อยิ่งกว่าเดิมกับประโยคต่อมาของเขา
"อยากจูบเธอว่ะ"
"อาทิ...อื้ออ"
ยังไม่ได้ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรริมฝีปากบางก็โดนจู่โจมจากคนที่คร่อมร่างฉันอยู่อย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้รุกล้ำในทันทีแค่แตะริมฝีปากลงมาเบาๆ แล้วผละออกพอฉันไม่ตอบโต้อะไรเขาก็กดจูบลงมาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้เขากดแช่ริมฝีปากไว้หลายวินาทีก่อนจะเริ่มขยับขบเม้มไปทั่วริมฝีปากฉันช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นไล้เลียไปตามขอบปาก
แบบนี้มันไม่ถูกต้อง ฉันควรจะผลักเขาออกแต่ร่างกายมันไม่มีแรงเลยได้แต่นอนนิ่งๆ ให้เขาสอดแทรกเรียวลิ้นเข้ามาขโมยความหวานในโพรงปากอย่างคนไร้สติ
"อืม"
เสียงครางหลุดออกมาจากคนด้านบนอย่างพอใจเมื่อฉันเริ่มขยับลิ้นตอบ รู้ตัวว่ากำลังเคลิ้มและไม่ควรยอมเขาแบบนี้แต่สัมผัสที่เขามอบให้มันทำฉันมัวเมาและหลงใหลเกินจะปฏิเสธ
อาทิตย์จูบเก่งเกินไป เขารู้ดีไปหมดว่าควรผ่อนหนักเบาหรือเว้นจังหวะตอนไหน เรียวลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นฉันอยู่สะบัดไปมาอย่างช่ำชองแต่ฉันไม่ยอมแพ้พยายามตวัดลิ้นกลับเพื่อตามเขาให้ทันจนได้ยินเสียงหัวเราะออกจากลำคอแกร่งอย่างพอใจ
"อื้อๆ"
ฉันเริ่มครางประท้วงในลำคอเมื่อเจ้าของสัมผัสวาบหวามชวนลุ่มหลงนี้เร่งขยับริมฝีปากเร็วขึ้นจนมันกลายเป็นจูบที่ร้อนแรงทำเอาสติฉันแตกกระเจิงเมื่อเขาสอดมือประสานกับมือฉันไว้ข้างตัวแล้วกดริมฝีปากลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมืออีกข้างของเขาค่อยๆ สอดเข้ามาภายใต้เสื้อของฉันจนเกือบจะถึงหน้าอกฉันอยู่แล้วฉันถึงได้สติสะบัดหน้าหนีจนริมฝีปากเราหลุดออกจากกัน
"พะ พอแล้ว"
จุ๊บ...
แต่ถึงอย่างนั้นอาทิตย์ก็ยังไม่ยอมหยุดจูบไปตามข้างมุมปากของฉันที่เลอะคราบน้ำใสๆ จากการแลกลิ้นของเราเมื่อครู่ออกโดยใช้ลิ้นเลียเบาๆ มือซนๆ ของเขาก็เริ่มเลื่อนขึ้นสูงเรื่อยๆ จนมาถึงใต้หน้าอกฉันเกือบจะโดนนมฉันอยู่แล้ว
ไม่ได้ แบบนี้มันไม่ถูกต้อง...
"อืม ปากเธอหวานจัง" เขากำลังหลอกล่อให้ฉันเคลิ้มตามแต่ครั้งนี้ฉันจะไม่หลงกลเขาเด็ดขาด
“อะ อาทิตย์”
“ครับ”
“ถ้าไม่หยุดเราจะโกรธเธอแล้วนะ!”
- ผู้เขียน
