เมื่อหมีได้ลองชิมน้ำผึ้งแล้วก็ยากที่จะตัดใจ คำพูดประโยคนี้เยี่ยนฟางในตอนนี้เข้าใจเป็นอย่างดี นางในตอนนี้ไม่ต่างจากหมีที่โหยหาน้ำผึ้ง คิดเข้าข้างตัวเองเพียงว่าอยากลองชิมเพียงครั้งเดียว โดยไม่รู้เลยว่าเมื่อชิมแล้วก็ไม่อาจตัดใจจากมันได้
"ซี๊ดดด เยี่ยนฟาง....อ่าส์"
จื่อหานครางในลำคอ ก่อนจะปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นชโลมใบหน้าของเยี่ยนฟางที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เยี่ยนฟางในตอนนี้อ้าปากแลบลิ้นรับน้ำกามสีขาวขุ่นอย่างเต็มใจ
เพี๊ย เพี๊ย
จื่อหานรูดแท่งหยกขึ้นลงสลับกับจับแท่งหยกตีลงบนใบหน้าสวย เขาก้มลงมองใบหน้าของเยี่ยนฟางที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำรักของเขา จื่อหานยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะจับแท่งหยกถูไถริมฝีปากบางไปมา
"เยี่ยนฟาง ไม่ใช่เจ้าบอกแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวหรือ เหตุใดมาหาข้าที่ห้องทุกวันเช่นนี้"
จื่อหานพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เยี่ยนฟางที่ได้ยินเช่นนั้นไม่ได้ตอบอะไรนางเพียงพรมจูบที่แท่งหยกเบา ๆ มือ
