เธอมองไปสบตากับมารดาที่ทำทุกอย่างเพื่อยกฐานะของพวกตนแม่ลูกแล้วยิ้ม บอกผ่านทางสายตาว่า
“พยายามกันมาจนถึงขั้นนี้แล้ว หนูไม่ยอมพลาดหรอก เรื่องอะไรจะยอมกลับไปลำบากอีก”
ระหว่างที่ลูกสาวเล่นน้ำรอปรศุกลับมาผู้เป็นแม่ก็เดินเล่นดูลาดเลาอยู่แถวนั้น จนกระทั่งเห็นรถยุโรปคันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดจึงรีบกลับมาบอกกับลูกสาว
“คุณรามมาแล้ว แม่กลับไปที่เรือนเล็กก่อน”
“ค่ะแม่”
สองแม่ลูกส่งยิ้มอย่างรู้กันแล้วดาหลาก็เดินกลับไปที่เรือนเล็ก ปรศุเดินเข้าบ้าน สายตามองผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่เห็นว่าที่สระว่ายน้ำมีคนอยู่ แต่ไม่ใช่อธินินทร์ แม้ว่าตอนที่เธออยู่เธอจะเป็นคนที่มาว่ายน้ำมากกว่าเขาก็ตาม ชายหนุ่มเดินไปหาโดยที่อีกฝ่ายไม่ต้องร้องเรียก ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้ม กางเกงสแล็ก ทำให้เขาดูสุขุมและเคร่งขรึมแต่รอยยิ้มที่แย้มออกมานุ่มนวล
“พี่รามกลับมาแล้ว” น้ำเสียงกระตือรือร้นเจือออดอ้อน
“ครับ” เขาพยักหน้า เอ่ยถามต่
