“อื้อ…” ใบหน้างามรีบส่ายเป็นจ้าละหวั่น เพียงปลายลิ้นของคนทั้งสองเกี่ยวตวัดรัดตรึง ไฟรักร้อนรุ่มขุมหนึ่งก็ร้อนแรงขึ้นมาทันที
เผื่อประมุขหนุ่มจะห้ามใจตนเองไม่ให้กลืนกินเจ้าของร่างบางอีกคราก็เล่นริมฝีปากบางบวมเป่งอย่างช่วยไม่ได้ ยามเมื่อถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากของคนงาม ประมุขหนุ่มรู้สึกถวิลหานัก “ข้าว่าเราควรทำธุระส่วนตัวกันก่อนดีไหม อย่างไรเสียเกมรักระหว่างเรายังคงอีกยาวไกล ข้าไม่รีบ”
ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววทะเล้น ว่าแล้วเขาก็จัดการสั่งให้เด็กรับใช้นำอ่างอาบน้ำและอาหารสำหรับมื้อเช้าเข้ามาในห้อง เพื่อที่ว่าพวกเขาจะได้ใช้เวลาร่วมกัน
เมื่ออาหารมื้อเช้าตกถึงท้องเสร็จสรรพ อ่างไม้ขนาดคนสองคนลงไปอาบด้วยกันได้ก็ถูกจัดวางไว้หลังม่านไม้ฉลุมีกลีบดอกเหมยกุ้ย*ลอยเหนือผิวน้ำกลิ่นหอมนัก
วงแขนแกร่งโอบอุ้มเรือนร่างบอบบางราวกับสิ่งของล้ำค่า นัยน์ตาสีอำพันกระจ่างมองดวงหน้างามดุจถวิลหานัก เจียงหลีก้มหน้างุดซบ
