ผมพยายามข่มตาให้หลับตามยายตัวเล็กที่กำลังขดตัวอยู่ในอ้อมกอด ลมหายใจสม่ำเสมอบอกว่าเธอกำลังหลับลึก ส่วนผมทำยังไงก็ไม่หลับ นอนนับแกะนับแมวก็แล้วก็หลับไม่ลง เรื่องที่กอหวายถูกป้ายยาทำให้ผมกังวลใจ คิดแล้วคิดอีก ต้องเป็นตอนที่เราทั้งคู่เดินฝ่าความแออัดผู้คนออกมาแน่ๆ ไอ้พวกนี้เห็นผู้หญิงสวยหน่อยไม่ได้ จ้องแต่จะใช้วิธีสกปรก นอนไม่หลับก็ลุก ตีสามพอดี เลขาของผมคงตื่นแล้ว ไม่ตื่นก็ต้องตื่นเพราะผมมีงานให้ทำ
"ครับนาย " เสียงงัวเงียของปลายสายทำให้ผมแอบเกรงใจเล็กน้อย ย้ำว่าเล็กน้อย
"ผมมีงานให้ทำ "
"นายครับนี่เพิ่งตีสามเองนะครับ งานด่วนหรือครับนาย "
"รับงานไว้ก่อนแล้วค่อยนอนต่อก็ได้ ผมนอนไม่หลับ " เหมือนปรึกษาปัญหาหัวใจ ไม่ได้ยินเสียงเลขาแล้วมันกระวนกระวายใจบอกไม่ถูก อย่างน้อยผมก็ได้ระบายเรื่องที่กำลังอัดแน่นอยู่ในใจให้ใครคนใดคนหนึ่งรับรู้ ผมไม่ปล่อยไว้หรอก คนพวกนี้ต้องได้รับโทษ เหยื่อของพวกมันดันเป็น
