ข้ามเวลามาเป็นยัยตัวแสบ

ภาษาฝรั่ง

“ หือ…..อหร่อยมาก……..” เมย์ที่อยู่ในร่างของแก้ว เธอที่ได้กินน้ำแข็งใสเป็นครั้งแรกเธอก็ถึงกับตาโต เพราะสิ่งที่เธอเอาเข้าปากนั้นมันรู้สึกเย็น หอมอ่อนๆกลิ่นกะทิ กลิ่นมะลิ น้ำแข็งที่ละลายในปาก แล้วก็เครื่องต่างๆที่อยู่ในนั้นมันหนึบๆหนับๆ เมย์ที่เกิดมาไม่เคยได้กินของอะไรแบบนี้เลย เพราะเธอเป็นนางแบบเธอต้องควบคุมอาหารแล้วก็น้ำหนักเพื่อไม่ให้รูปร่างของเธอเสียหาย นี้ก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมเธอเกิดไม่เคยกิน ดินที่พาเธอมานั่งที่ร้านน้ำแข็งใสหลังจากที่ผ่านเรื่องวุ่นวายมาอย่างปลอดภัย แต่พอเขาได้ยินที่หญิงสาวพูดดินก็ขมวดคิ้วมองเธอด้วยความแปลกใจที่เธอบอกว่าได้กินเป็นครั้งแรก แต่คำถามที่เขาสงสัยก็ต้องถูกลืมไปในทันทีเพราะท่าทางน่ารักของเด้กสาวที่ตอนนี้สะกดตาสะกดใจของเขา มันทำให้ดินลืมเรื่องที่เธอพูดเมื่อกี่ไปเลย ดินจ้องมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นระทึก คนนิ่งๆเย็นชาในสไตส์พ่อเลี้ยงที่คุมคนงานหลายร้อยชีวิต พอเขาได้เห็นเด็กสาวตรงหน้าก็ทำเอาพ่อเลี้ยงอายุน้อยคนนี้ถึงกับยิ้มกรุมกริ่มออกมาเป็นครั้งแรก

“ คุณ ยิ้มอะไรคะ ก็มันอหร่อยจริงๆนี้หน่า แล้วอีกอย่างฉัน อุ๊ย หนูไม่เคยกินเลยนี้คะ “ แก้ว เธอเงยหน้าขึ้นมาเจอกับชายหนุ่มที่เอาแต่มองแล้วก็ยิ้มให้เธอ แก้วที่เห็นแบบนั้นเธอก็รีบบอกชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทางน่ารักตื่นเต้น เธอรีบอธิบายให้ชายหนุ่มฟังว่าเพราะอะไรเธอถึงได้อหร่อยมากมายขนาด

“ พี่……เรียกพี่นี้ใช้ยัยแก้วจริงรึเปล่าเนี่ยทำไมจำไม่ได้ว่าเคยเรียกฉันว่ายังไง “ ดินเมื่อได้ยินที่เด็กสาวเรียกตัวเองว่าคุณ ด้วยความที่เมย์ย้อนเวลามายุคปัจจุบัน เพราะที่นี้เป็นปีพ.ศ.2493 รถลายังไม่มีเยอะเหมือนในสมัยของเมย์ที่มีแต่รถลาวิ่งกันให้เต็มไปหมด เธอก็เลยรู้สึกไม่ชินกับคำพูดหรือว่า ชินกับภาษาของคนสมัยนี้มากนัก แต่ก็อย่างว่าแหละในเมื่อเธอมาที่นี้แล้วเข้าเมืองตาหล่วก็ต้องหลิวตาตาม ไม่อย่างนั้นเธอก็คงจะใช้ชีวิตที่นี้ยาก เมื่อเธอได้ยินชายหนุ่มบอกเธอว่าให้เรียกเขาว่าพี่ เธอก็เงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับอึ้งนิ่งเพราะคำพูดของเขาเมื่อกี่เหมือนกับรู้ว่าเธอไม่ใช้แก้ว พอเธอรู้แบบนั้นเธอก็รีบปรับตัวทันทีพร้อมกับพูดออกมาด้วยท่าทางขึงขัง

“ อะ อะ อะไร หนูก็แก้วนะสิ พี่ก็พี่สิก็คนมันเพิ่งตื่นจากความตายนี้หนา แล้วอีกอย่างหนูก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เลย มันก็ไม่แปลกไหมคะที่หนูจะเรียกพี่ว่าคุณ “ แก้ว เธอยืดตัวตรงพร้อมกับพูดด้วยเสียงหนักแน่นแก้ตัว ดินเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของเธอเขาก็รู้สึกนึกขำเธอเป็นอย่างมาก เขาไม่คิดว่าแค่เขาแซวเธอแค่นั้น ยัยเด็กนี้จะคิดใหญ่คิดโตมากขนาดนี้ ระหว่างที่ทั้งคู่คุยกันอยู่นั้น เสียงของใครบางคนก็พูดสวนพวกเขาเข้ามา

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า ดูไอ้หน้าออ่นนี้สิ มันมีแฟนเด็กนี้เองไม่หน้าละมันถึงเมินคุณแพรวพราว ลูกเจ้านายของเรา “ เสียงของนักเลงกลุ่มใหญ่มาจากไหนไม่รู้ ที่รู้ๆดูน่ากลัวมาก ดินกับแก้วที่นั่งกินน้ำแข็งใสกันอยู่ดีๆก็ต้องหยุดช้อนของตัวเองแค่นั้นก่อนจะเงยหน้ามามองว่าคนที่พลามอยู่ตอนนี้เป็นใคร

“ นี้พวกนาย ไม่มีอะไรทำกันแล้วเหรอถึงได้มีเวลามาเห่ามาหอนอยู่ที่นี้ ที่กูไม่อยากแต่งกับนายหญิงของมึง ก็เพราะเธอมีคนรักอยู่แล้ว พวกมึงไม่รู้อะไรก็อย่ามาเห่าหอนที่นี้ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน “ ดิน หันมาพูดกับคนของไร่องุ่น เมื่อหลายวันก่อน ก่อนที่ดินจะมาดูตัวกับลูกสาวไร่แพรวพราว แพวพราวเธอได้มาบอกกับว่า เธอมีแฟนที่เธอรักอยู่แล้วเออยากให้เขาช่วยปฏิเสธเรื่องการแต่งงานกับเธอได้ไหม ดินที่เป็นสุภาพบุรุษ เมื่อผู้หญิงไม่รักไม่ชอบเขาจะไปบังคบก็ไม่ใช่เรื่อง นั้นก็เลยเป็นที่มาของการปฎิเสธเรื่องการแต่งงานของดินกับแพรว ลูกน้องไร่องุ่นเมื่อได้ยินที่ดินพูดแบบนั้นไม่ใช่ว่าเขาะเชื่อเรื่องที่คุณหนูของตัวเองมีคนรักหรอกนะ แต่ที่เขากลัวก็คือคำพูดของดินและก็สายตาของดินต่าหากละที่เขารู้สึกกลัว เมื่อพวกมันเห็นแบบนั้นก็รีบถอยกรูกันออกไปทันที จากนั้นพวกมันก็ยอมหนีออกไปทั้งที่ในใจแค้นแทบตายก็ตาม

เวลาต่อมา

“ หนูเอาคันนี้แหละคะเฮีย “ หลังจากที่แก้วกับดินแยกย้ายกันไปใครไปมัน พร้อมกับความวุ่นวายมากมายที่เธอต้องมาเจอในวันนี้ แก้วเธอก็เข้าไปในร้านรถแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจเธอเลยแม้แต่คนเดียวเพราะทุกคนคิดว่าเธอเป็นเด็กก็คงมาเดินดูเพื่อเป็นแรงบันดารใจก็เท่านั้น แต่ว่าแก้วเธอก็ไม่สนใจเพราะที่เธอสนใจในตอนนี้นั้นก็คือรถเต๋าคันสีขาวน่ารัก แล้วราคาก็ไม่ถูกไม่แพงมาก นั้นก็เลยทำให้เธอเดินไปหาอาแป๊ะเจ้าของร้าน พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังบอกกับชายหนุ่มรูปหล่อออกไป แต่เมื่อชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ออกจะดูเป็นจีนมาก ได้ยินแบบนั้นเขาก็ขมวดคิ้วมองเด็กสาวผมเปียตรงหน้าด้วยความรู้สึกแปลกใจว่าเด็กคนนี้จะมาเล่นอะไรกับเขา แต่ระหว่างที่ไอ้เจ้าของเต๊นรถคนนี้จะพูดอะไรก็มีฝรั่งชาวต่างชาติคนหนึ่งเดินเข้ามากับเมียชาวฝรั่งเหมือนกัน

“HI , verry sorry how much for this car .

pleas can you help ous ? thank you very much “ ชาวต่างชาติเดินเข้ามาถามราคารถ แต่ด้วยความที่สมัยก่อนฝรั่งยังไม่ค่อยเข้ามาในไทยมากนัก ส่วนมากจะเป็นจีน หรือว่าอบังเท่านั้น นั่นก็เลยทำให้คนไทยสมัยก่อนพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเป็น (เป็นเรื่องสมมุติ ) แก้วที่เป็นถึงนางแบบระดับโลกมีเหรอที่คนอย่างเธอจะฟังไม่ออก แต่คนที่ฟังไม่ออกดูเป็นจะเป็นไอ้แป๊ะนี้มากกว่าเพราะตอนนี้หน้าตาของมันดู งงๆ มึนๆ

“ เห้ย…ไอ้ฝรั่งพวกนี้มันพูดว่าอะไรว่ะใครฟังรู้เรื่องมาช่วยฉันหน่อยสิว่ะ “ เจ๊ค เจ้าของเต๊นรถที่ฟังฝรั่งไม่รู้เรื่อง เขาก็ตะโกนเรียกลูกน้องที่ตอนนี้กำลังแนะนำลูกค้าอย่างขมักเขม้น แต่ดูเหมือนว่าลูกน้องที่ได้ยินลูกพี่เรียกแบบนั้นแล้วจะรีบวิ่งมาทำหน้าที่ แต่กับกันทุกคนที่อยู่ที่นั้นต่างนิ่งเงียบ แก้วที่เห็นว่าไม่มีใครมาต้อนรับลุกค้าชาวต่างชาติเลย เธอมองดูไปรอบๆเพื่อดูว่าจมีคนมาช่วยไอ้เจ๊คนี้ไหม แต่เมื่อแก้วดูแล้วไม่มีใครเลย เธอก็เลยพูดกับเจ้าของเต๊นรถไปว่า

“ นี้เฮีย ฝรั่งสองผัวเมียเขาถาามว่ารถคันนนั้นนะราคาเท่าไหร่ คุณช่วยแนะนำพวกเขาหน่อยได้ไหม เขาถามเฮียแบบนั้น // อะไรว่ะสมัยนี้ยังมีคนพูดอังกฤษไม่รู้เรื่องอีกเหรอว่ะเนี่ “ แก้วเธอบอกกับเจ้าของเต๊นรถไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับบ่นกับตัวเองเบาๆอย่างคนไม่รู้ว่าคนสมัยนี้พูดภาษฝรั่งยังไม่เป็นอีกเหรอ แป๊ะเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยวาสเด็กคนนี้รู้ได้ยังไง แล้วเขาจะมั้นใจได้ยังไงว่าเธอพูดจริง แก้วที่เห็นว่าอาแป๊ะไม่คงไม่เชื่อเธอแน่นอน เธอก็เลยจัดการพูดภาษาอังกฤษจนไฟแล๊บกับฝรั่งทันที อาแป๊ะเจ้าของเต๊นรถเมื่อเห็นแบบนั้นก็ต้องดีใจอ้าปากค้าง เพราะแก้วหันมาบอกกับเจ๊คว่า ฝรั่งสองผัวเมียคู่นี้สนใจรถคันนี้มาก