เช้าย่ำรุ่งไอ้สิงห์ที่ตื่นก่อนระย้าแก้ว มันจึงค่อยๆคลายอ้อมกอด ออกจากร่างอรชร ที่หลับสนิทมันแกะเชือกที่พันรอบข้อมือเล็กของระย้าแก้ว เอากลับไปผูกที่เอวของมันดังเดิม
มันยังคงมลืมก้มลงไปจูบหน้าผากมนราวกับหวงแหน ความรู้สึกของมันบัดนี้ชัดเจนเกินกว่าที่มันจะปฏิเสธหัวใจของตนเองได้
"ข้าจักรีบกลับมาหาเอ็ง แลทำดีกับเอ็งให้มากกว่านี้จากนี้ต่อให้เอ็งมิให้อภัยข้า ข้าก็จะตามรักเองทุกชาติไประย้าแก้ว" ไอ้สิงห์พูดจบมันก็รีบปีนออกจากห้องนอนของระย้าแก้ว หากอยู่จนมีคนมาพบมันเกรงว่าชื่อเสียงของระย้าแก้วจากเสียงหาย
วันนี้เป็นวันที่สองที่ระย้าแก้ว ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกมากมาย แม้ก่อนหน้านี้จะมุ่งมั่นและแน่วแน่ที่ตัดสินใจว่าจะตัดไอ้สิงห์ออกจากหัวใจ
แต่หากนางกลับคิดย้อนกลับ หากเมื่อคืนที่ผ่านมามิใช่ฝันนาง ก็จะเก็บทุกความรู้สึกที่ไอ้สิงห์มอบให้จบจนวันสุดท้ายของนาง หากแม้มิใช่บุพเพสันนิวาสกันแล้วก็คงต้องแ
