ภาพในหัวของไอ้สิงห์ ในวันวานย้อนเข้ามา ทำให้มันรู้ซึ้งได้ว่า มันนั้นชั่วช้าสารเลวมากเพียงใด ที่ได้ทำให้กับระย้าแก้ว นางถึงกับตัดสินใจหนีมันไปไกลแสนไกล
ย้อนไปในวันสงกรานต์หรือวันปีใหม่ไทย ณ ตอนนั้นระย้าแก้วก็เข้าอายุ 17 ปี เด็กผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใสทุกครา ใครเห็นใครก็รักและเอ็นดู ยกเว้นคนผู้เดียวคือไอ้สิงห์ ที่เมื่อใดเห็นแม่ระย้าแก้ว มีอันให้ได้เอ็ดตะโร พูดจาถากถางนางตลอด
"พี่สิงห์ข้าขอรดน้ำพี่หน่อยได้รือไม่"ระย้าแก้วเดินมาพร้อมกับขันน้ำดอกมะลิ
"ข้ามิใช่พี่ มิใช่น้อง มิใช่ญาติมิตรสหายของเอ็ง เอ็งมิต้องมาอยากรดน้ำดำหัวข้าดอกไปให้พ้น" ไอ้สิงห์ที่หันไปมองหน้าของระย้าแก้วด้วยความรังเกียจ
"ข้าขอโทษพี่สิงห์ หากทำให้พี่อารมณ์ขุ่นมัว" ระย้าแก้วยังคงโทษตัวเองไม่เลิกไม่ว่าไอ้สิงห์จะพูดอะไรไม่ดี ต้นเรื่องก็คือนาง ระย้าแก้วถึงกับหน้าจ๋อย
"โถ่..พี่สิงห์ วันนี้วันปีใหม่หนา
