เจ้าของไร่โสวราการณ์ก้าวเท้าเข้ามาในตัวบ้านพร้อมกับนายตำรวจหนุ่มในเครื่องแบบเต็มยศ ในวินาทีนั้นวัลลภาที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ตกตะลึงในความหล่อของพ่อเลี้ยงปัฐทวีขึ้นมาในทันที ก่อนที่เธอจะยกยิ้มขึ้นราวกับผึ้งที่เจอน้ำหวาน
...ไม่คิดเลยว่าพ่อเลี้ยงบ้านนอกที่เขาเคยดูถูกเอาไว้จะหล่อและดูดีสมกับเป็นชายชาตรีขนาดนี้
“ตาปัฐมาสักที ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ” นายแม่คำจันทร์เอ่ยตำหนิลูกชายของเธอ
“งานในไร่มันยุ่ง ผมไม่มีเวลามาสนใจเรื่องไร้สาระหรอก” พูดจบร่างแกร่งก็เหลือบไปเห็นชายผู้เป็นพ่อของทัศ แล้วนึกย้อนไปในวันนั้นที่เขาได้ยินทัศคุยกับพ่อ ก็ทำให้เขารับรู้ได้ทันทีว่าใครควรค่าแก่การเคารพ
“สวัสดีครับคุณพ่อ ขอโทษนะครับที่ผมมาช้า”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณปัฐ”
“ไม่ต้องเรียกว่าคุณก็ได้ครับ ยังไงเราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกัน พ่อของทัศก็เหมือนพ่อของผมคนหนึ่ง”
“นี่ทัศ ดูผัวแกทำกับฉันสิ ทักก็ไม่ทัก ไหว้ก็
