ตอนที่ 23
ค่ำคืนนี้คลี่คลายเป็นม่านหมอกบางเบา ซือหยางยังคงแนบชิดร่างบางในอ้อมแขน ดวงตาสอดส่องในเงามืดเปล่งประกายเสน่หา ราวกับว่าในโลกนี้มิอาจมีสิ่งใดล้ำเลิศเกินกว่าหญิงผู้อยู่เบื้องหน้า
“เจ้ายังแคลงใจในตัวข้าอยู่หรือไม่”
เสียงทุ้มต่ำเปล่งแผ่วเบาราวลมหายใจกลางสายลมฤดูถามขึ้นเบา ๆ
เหยียนหรงนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นสบตาเขา ใบหน้าเรียวแดงระเรื่อ แววตาฉายแสงอบอุ่นประหนึ่งดวงดาวแรกแห่งราตรี
“ข้ายอมรับ ว่าก่อนหน้านี้ข้าเคยหวั่นไหว ทว่าในเวลานี้...”
เสียงนุ่มราวน้ำใส ไหลลื่นพริ้วไหวดุจสายลมผ่านยอดไม้ หน้าของนางแดงระเรื่อหนักขึ้นกว่าที่แล้วมา ใบหน้างดงามเปล่งประกายระเรื่อด้วยความขวยเขิน
ซือหยางวางใจในอ้อมแขนแน่นกระชับขึ้นอีกนิด ดุจเกรงว่าความไม่มั่นใจนั้นจะหนีไปจากดวงใจนางอีกครั้ง
“ใจของข้า...มีเพียงเจ้าเท่านั้น”
เสียงทุ้มต่ำย้ำหนักแน่น ดุจป้อมปราการมั่นคงกลางวังวนลมร้อนแห่งส
