“ขับช้าๆ หน่อย เมียฉันกลัว”
เขาพูดคำว่า ‘เมีย’ ออกมาเต็มปากเต็มคำไร้การเคอะเขิน ดาริกาพยายามไม่ตื่นเต้นยามเขาแสดงท่าทีให้เกียรติ แม้ลึกๆ ในใจจะแอบกระชุ่มกระชวยก็ตาม
“นายครับ มีรถของผู้ไม่หวังดีแอบตามเรามาครับ”
บอดี้การ์ดหน้าเข้มรายงานขณะปรายหางตามองกระจกข้าง รถกะบะสีดำขับจี้เข้ามาติดๆ ภานุหันไปมองสถานการณ์ไม่สู้ดี เขากัดริมฝีปากแน่น
“บ้าจริง! ใครวะ” แววตาชายหนุ่มเคร่งเครียด
“ใครตามมาคะ” หญิงสาวคิดไปไกลว่าอาจเป็นศัตรูด้านธุรกิจของเขา “หรือว่ามีใครตามมาทำร้ายคุณ!”
“อีกสองกิโลฯ ถึงไร่ ขับเร็วๆ หน่อย!” ภานุออกคำสั่งเฉียบขาด เขาดึงร่างแน่งน้อยมาสวมกอดแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม
“ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่ตรงนี้” น้ำเสียงนุ่มทุ้มให้ความรู้สึกปลอดภัยจนดาริกาเผลอตัวกอดตอบเขา น้องซบหน้าหาอกแกร่งแล้วสูดดมกลิ่นกายกำยำแรงๆ
“ซิน…” อาการสั่นสะท้านบ่งบอกว่าดาริกากลัวจนเริ่มควบคุมสติไม่อยู่ “หนูอย่ากลัว
