Bad Engineer 7 - จูบแรกคือการชดใช้!
1235 คำ
ทั้งสองสบตากัน สายตาคมคู่หน้าทำเอามีอานิ่งงันแทบหยุดหายใจ ราวกับคนโดนคนตรงหน้าสะกดด้วยสายตาให้ยอมจำนนต่อเขา
“ครั้งนี้เธอแพ้ฉัน ไหนล่ะ สิ่งที่ฉันควรได้จากคนแพ้” เมื่อเห็นว่าเธอนิ่งไป มือหนาก็ค่อย ๆ เอื้อมสัมผัสเอวคอดเล็ก ทั้งที่สายตาของเขายังสบตากับเธออยู่
“หยุดนะ” มีอาหลุดจากภวังค์ รีบส่งมือเล็กจับเข้าที่ข้อมือแกร่งเพื่อให้เขาหยุดรั้งการกระทำ
“ฉันไม่รู้นะว่าครั้งนี้ไอ้นั่นมันเดิมพันด้วยอะไร ถ้านายอยากได้ก็ไปเอากับมันสิ” ใบหน้าหวานเชิดหน้าขึ้นสบตากับเขาด้วยใจที่เต้นระรัว เธอพยายามพูดให้เสียงนิ่งที่สุดเพื่อต่อรอง
“ก็บอกไปแล้วไงวะ ว่ามันต้องได้ชดใช้ในส่วนของมันอยู่แล้ว” ไฟหัวเสียสบถออกมาเพราะถูกขัดใจเมื่อมือเล็กมาจับห้ามข้อมือเขาไว้แถมเธอพูดไม่รู้เรื่องสักที
“แล้วนายจะมาเอาอะไรกับฉันอีก” มีอาเอ่ยถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ
“สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด คือการทำผิดแล้วไม่รู้ว่าตัวเองผิด” ไฟค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าหวานของมีอา
“นี่นาย” คนตัวเล็กเอียงหน้าหนี
ยิ่งเห็นเธอไม่มีทางสู้รอยยิ้มร้ายก็ผุดออกมา ก่อนที่มือหนาจะช้อนไปด้านหลังเอวคอด
“เธอ แพ้ ฉัน” พร้อมกับพูดกระซิบที่ข้างหูเธอ
เพื่อย้ำเตือน
ย้ำเตือนทั้งเธอและเขาว่าที่เธอชนะเขาครั้งก่อนเป็นแค่ความฟลุ๊ค
และคนอย่างไฟต้องไม่แพ้ผู้หญิง ที่หนึ่งของสนามยังเป็น...เขาคนเดียวเท่านั้น!
“อ๊ะ เอามือนายออกไปนะ” มีอาร้องเสียงหลงเมื่อมือหนารั้งเธอเข้าหาทำให้หน้าอกของทั้งสองแนบติดกัน
” เธอต้องชดใช้ ให้กับสิ่งที่ฉันเสียไป” ไฟก้มหน้ากระซิบพูดใกล้ริมฝีปากบาง
“ฉันไม่มีเงินให้นายหรอกนะ” มีอาพยายามเบนหน้าหนีซ้ายขวา แต่เขาก็ยังขยับใบหน้าตามเธอ
“ฉันไม่ต้องการเงิน”
อึก…มีอาชะงัก เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก คนตรงหน้าดูน่ากลัวกว่าที่เธอคิด และเธอต้องหาทางเอาตัวรอด
“ละ…แล้ว นายต้องการอะไร ก็ในเมื่อครั้งนี้นายขับชนะพวกมัน พวกมันก็ต้องคืนรถนายอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ไหนรถ? เธอก็เห็นแข่งเสร็จมันขับเมื่อกี้พวกมันหนีไป”
“งะ งั้นฉันจะไปตามเอารถนายมาคืนให้” ในเมื่อเขาต้องการรถคืนถ้าเธอได้รถมาคืนเขา ทุกอย่างก็น่าจะจบ
“หึ คิดว่ามันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นเหรอ”
“หมายความว่าไง”
“พวกมันหนีไป ทิ้งเธอไว้ในตอนที่รู้ว่าเธอแพ้ฉัน คิดว่าไงล่ะ”
คำพูดของไฟทำเอามีอาคิดหนัก จริงอย่างที่เขาว่า พวกนั้นปัดความรับผิดชอบมาที่เธอ เงินก็ไม่ได้ แถมยังต้องมารับผิดชอบที่แข่งแพ้อีก คิ้วเล็กขมวดเข้าหากันเริ่มคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงต่อไปดี
“นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ แล้วนายจะเอาไงกับฉันว่ามาเลย ยังไงฉันก็ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว” มีอาระเบิดใส่คนตรงหน้าเมื่อหมดหนทาง
“ฉันมีทางเลือกให้เธอได้แค่ทางเดียว...” ไฟยกยิ้มอย่างผู้ชนะ พร้อมกับค่อย ๆ ไล่สายตาตั้งแต่ใบหน้าหวาน ลงมาที่คอระหง เนินอกอวบที่กำลังเบียดเสียดสีกับอกแกร่งของเขาสัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มของมัน
ก่อนจะเลื่อนสายตามาที่ดวงตาหวานตรงหน้า
"นะ นายจะให้ฉันชดใช้ยังไง"
“...ตัวเธอ” พร้อมกับพูดออกมา
มีอากลืนน้ำลายอีกอึก เธอส่ายหน้าเบา ๆ เมื่อได้ยินประโยคนั้น พร้อมทั้งออกแรงดิ้นให้หลุดจากกอดของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล
“บ้า นายมันบ้า”
“เพื่อแลกกับสิ่งที่ฉันเสียไป สิ่งที่ฉันไม่รู้ว่าจะเอากลับคืนมาได้หรือเปล่า แค่ตัวเธอมันยังน้อยไป” เห็นคนตัวเล็กดิ้นสู้ เขาก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นขึ้น จนกระทั่งเธอหยุดดิ้นรนเพราะว่าไม่เป็นผล ใบหน้าหวานจ้องหน้าสบตาเขาตาเขม็ง เธอโกรธกับสิ่งที่เขาพูดออกมา
“นายจะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ”
“งั้นก็พิสูจน์สิ ว่ามันคุ้ม” ไฟก้มหน้าเข้าใกล้เธอยิ่งขึ้น
“ฉันไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรกับนาย”
“พูดแบบนี้จะไม่รับผิดชอบ!” ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งเข้าใกล้เธอยิ่งขึ้นจนจมูกของเขาแตะที่ปลายจมูกของเธอ ร่างเล็กได้แต่หลับตาปี๋ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ไม่รู้ว่าทำไมเธอต้องใจเต้นแรงในสถานการณ์แบบนี้ด้วย
และในตอนนั้นเอง
“อ๊ะ อื้อ” มีอาร้องขัดขืนในทันที เมื่อริมฝีปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากเล็กของเธอ มือเรียวพยายามผลักพยายามทุบตีที่อกแกร่งแต่ก็ไม่เป็นผล เขาขบเม้มริมฝีปากบนและริมฝีปากล่างไม่หยุด ทั้งที่เธอพยายามเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้ลิ้นร้อนที่พยายามแทรกเข้ามา เข้ามาได้
แต่ทว่า
กึก! คนเจ้าเล่ห์กัดเข้าที่ริมฝีปากนุ่ม
“อ๊ะ” มีอาเจ็บจนร้องออกมา เป็นผลทำให้ไฟแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเธอได้สำเร็จ กลิ่นคาวเลือดคลุ้งติดจมูก ลิ้นร้อนโลมเลียแผลพร้อมกับดูดเลือดของเธอเบา ๆ สลับกับแทรกเข้าไปตวัดเล่นกับลิ้นหวานด้านใน
“อืม” เสียงพึงพอใจเล็ดลอดออกมาจากลำคอแกร่ง ปากเธอหวานกว่าใคร ๆ และกลิ่นตัวเธอก็หอมทำเขาทนไม่ไหว อยากจะทำเธอยิ่งขึ้นกว่านี้
ต่างจากมีอาที่เจ็บจนต้องจิกเล็บเข้าที่แขนแกร่งของไฟเพื่อระบายในสิ่งที่เขามอบให้ เขาทั้งรุนแรงและป่าเถื่อน เธออยากจะผลักแต่แรงอันน้อยนิดที่มีทำอะไรเขาไม่ได้เลยสักนิด เพราะแขนแกร่งข้างหนึ่งก็กำลังโอบเอวเธอแน่นดึงรั้งให้เธอเข้าหาตัว มืออีกข้างก็จับศีรษะเธอให้ตอบรับจูบจากเขา
เนิ่นนานเมื่อคนตัวโตพอใจก็ผละริมฝีปากออก ทันทีที่ได้อิสระมีอาก็กอบโกยอากาศเข้าปอด ก่อนจะหอบหายใจแฮก
“เลือกเอาว่าจะชดใช้ให้กับฉัน หรือเธอจะไปเสี่ยงกับมัน” เขาพูดในขณะที่กำลังค่อย ๆ ผละตัวออกจากเธอ พร้อมกับถอยห่างออกมาเล็กน้อย มือหนาจับที่มุมปากตัวเองที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายอย่างรู้สึกดีที่ได้ลิ้มรสเธอก่อนจะช้อนตามองดวงตาหวานคู่หน้า
กระต่ายน้อยของเขาใบหน้าแดงก่ำด้วยความอายราวกับเพิ่งโดนไฟแผดเผาจนแทบไม่กล้าสู้หน้า
“แต่ถ้าเธอเลือกอย่างหลัง บอกเลยพวกมันไม่ปล่อยเธอไว้แน่...”
พูดจบไฟยกนิ้วชี้จิ้มที่ศีรษะของตัวเอง
“...ฝากไว้ให้คิด” พร้อมกับขยิบตาส่งยิ้มมุมปากให้เธออย่างคนเจ้าเล่ห์และหันหลังเดินออกไป
ทิ้งให้มีอาอยู่กับความรู้สึกสับสนถึงอนาคตของตัวเอง
- ผู้เขียน
